Pseudo-kardynałowie zebrani na teatralnej sesji synodalnej z anty-papieżem Leonem XIV w Watykanie.

Pseudokonsystorz jako teatr apostazji w neo-kościele

Podziel się tym:

Portal Gość Niedzielny relacjonuje zwołanie przez uzurpatora Leona XIV dwudniowego „nadzwyczajnego konsystorza” w dniach 7-8 stycznia. Według komunikatu Biura Prasowego okupowanej Stolicy Apostolskiej, spotkanie ma charakter „wspólnotowy i braterski”, służyć ma „refleksji, dzieleniu się doświadczeniami i modlitwie” oraz ofiarowaniu „wsparcia i rad” antypapieżowi w jego „odpowiedzialnej misji kierowania Kościołem powszechnym”.


Teatralna parodia władzy kościelnej

Rzekomy „konsystorz” stanowi bezprawną imitację instytucji prawdziwego Kościoła Katolickiego. Jak stanowi kanon 230 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku: „Consistorium est coetus Cardinalium coram Summo Pontifice ad negotia graviora tractanda congregatus” (Konsystorz jest zgromadzeniem kardynałów zebranych przed Najwyższym Pasterzem w celu rozpatrzenia ważniejszych spraw). Tymczasem zebranie pseudo-kardynałów pod przewodnictwem antypapieża nie posiada najmniejszego śladu legalności, gdyż jak uczy De Romano Pontifice św. Roberta Bellarmina: „Antipapa non potest habere veros Cardinales” (Antypapież nie może mieć prawdziwych kardynałów).

Demaskacja języka apostazji

Komunikat posoborowej sekty operuje typową nowomową modernistyczną:

„wzmocnienie wspólnoty między biskupem Rzymu a kardynałami, powołanymi do szczególnej współpracy na rzecz dobra Kościoła powszechnego”

Termin „biskup Rzymu” zastępuje tu tradycyjny tytuł Vicarius Christi, co stanowi realizację postulatów protestanckich i anglikańskich. Jak przestrzegał Pius VI w konstytucji Auctorem fidei (1794): „Diminutio potestatis Romani Pontificis sub praetextu restitutionis iurium episcoporum est haeretica” (Umniejszanie władzy Rzymskiego Papieża pod pretekstem przywrócenia praw biskupów jest heretyckie).

Milczenie o rzeczywistej agendzie

Artykuł przemilcza prawdziwy cel takich zgromadzeń – dalszą destrukcję resztek katolickiej doktryny. Jak ostrzegał św. Pius X w encyklice Pascendi: „Modernistae intendunt demolitionem Ecclesiae sub specie renovationis” (Moderniści zamierzają zburzyć Kościół pod pozorem odnowy). W świetle dokumentu Lamentabili sane exitu z 1907 r., który potępia tezę, że „Kościół nie jest zdolny skutecznie bronić etyki ewangelicznej”, obecne „konsultacje” służą jedynie legitymizacji kolejnych odstępstw od moralności katolickiej.

Kanoniczna nieważność uczestników

Wszyscy uczestnicy tego bluźnierczego zgromadzenia automatycznie stracili jakiekolwiek prawa do funkcji kościelnych na mocy kanonu 188 §4 KPK 1917: „Publica apostasia a fide catholica” (Publiczne odstępstwo od wiary katolickie). Jak wyjaśniał kardynał Billot w De Ecclesia: „Haereticus ipso facto desinit esse membrum Ecclesiae” (Heretyk ipso facto przestaje być członkiem Kościoła). Dotyczy to szczególnie tych, którzy biorą udział w pseudo-liturgiach i zgromadzeniach antykościoła.

Zdrada fundamentalnej misji Kościoła

Całe przedsięwzięcie stanowi karykaturalne zaprzeczenie prawdziwego celu władzy kościelnej, którą Pius XI w Quas Primas określił jako: „regnum Christi in animis hominum et in moribus, in familiis et in civitate firmandum” (umacnianie królestwa Chrystusa w duszach ludzkich, w obyczajach, rodzinach i państwie). Tymczasem neo-kościół Bergoglia i jego sukcesorów redukuje misję do socjologicznej „wspólnoty refleksji”, co stanowi realizację potępionej w Syllabusie błędnej tezy nr 55: „Ecclesia a Statu separanda est” (Kościół powinien być oddzielony od Państwa).

Biuro Prasowe zaznacza, że „konsystorz wpisuje się w kontekst życia i misji Kościoła”

To stwierdzenie demaskuje całkowitą zmianę pojęcia Kościoła – z nadprzyrodzonego Ciała Mistycznego Chrystusa na zwykłą organizację pozarządową. Jak przestrzegał Leon XIII w Satis cognitum: „Qui a Cathedra Petri discesserit, nec magisterium nec potestatem in Ecclesia habet” (Kto odszedł od Katedry Piotrowej, nie ma w Kościele ani władzy nauczania, ani jurysdykcji).

Ostrzeżenie dla wiernych

Katolicy zachowujący wierność niezmiennemu Depozytowi Wiary muszą odrzucić tę farsę jako przejaw „abominatio desolationis” (obrzydliwości spustoszenia) przepowiedzianej w Ewangelii (Mt 24,15). Jak napomina św. Paweł: „Nolite communicare operibus infructuosis tenebrarum, magis autem redarguite” (Nie miejcie współudziału w bezowocnych czynach ciemności, a raczej je piętnujcie – Ef 5,11). Jedyną właściwą reakcją jest całkowite duchowe i fizyczne odseparowanie się od tej antykatolickiej organizacji, trwając przy prawdziwej Ofierze Mszy Świętej i prawowitych pasterzach dochowujących wierności Tradycji.


Za artykułem:
Leon XIV zwołał na naradę wszystkich kardynałów
  (gosc.pl)
Data artykułu: 20.12.2025

Więcej polemik ze źródłem: gosc.pl
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.