Grupa młodych katolików latynoskich w nowoczesnej hali kościelnej bez tradycyjnych elementów liturgicznych.

Neokościelna organizacja Iskali: Synkretyzm pod płaszczykiem ewangelizacji

Podziel się tym:

Naturalistyczna pseudoduszpasterstwo w służbie posoborowej deformacji

Portal Catholic News Agency (20 grudnia 2025) promuje działalność organizacji Iskali, rzekomo służącej „formacji młodych katolików latynoskich” w USA. Według relacji, inicjatywa ta opiera się na czterech filarach: „wspólnocie wiary”, mentorstwie, sporcie i służbie ubogim, aspirując do „tworzenia transformacyjnych liderów”. Założony przez Vicente Del Real projekt ma korzenie w kulcie „Matki Bożej z Guadalupe”, przedstawianej jako „gwiazda nowej ewangelizacji”.


Teologiczne bankructwo „nowego początku”

Już sama nazwa „Iskali” – pochodząca z języka nahuatl – odsłania synkretyczną naturę przedsięwzięcia. Choć autorzy próbują łączyć ją z objawieniami w Guadalupe, prawdziwy kult katolicki nigdy nie czerpie inspiracji z pogańskiej mitologii azteckiej. Jak przypomina Pius XI w Quas primas: „Królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi – jak o tym mówi nieśmiertelnej pamięci Poprzednik nasz, Leon XIII – (…) najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa” (1925). Tymczasem Iskali buduje tożsamość na etnicznym folklorze, a nie na uniwersalnym prawie Chrystusa Króla.

„Latino young people are very attentive to the faith. They have seen their faith lived in their families…” – Vicente Del Real

To stwierdzenie demaskuje naturalistyczne podstawy całego projektu. Wiara nie jest dziedziczona genetycznie ani przekazywana przez „kulturę”, lecz jest nadprzyrodzonym darem wymagającym łaski i świadomego przyjęcia. Jak naucza Święty Oficjum w dekrecie Lamentabili sane exitu: „Dogmaty, sakramenty i hierarchia (…) są tylko sposobem wyjaśnienia i etapem ewolucji świadomości chrześcijańskiej” – to modernistyczna herezja potępiona w punkcie 54 (1907).

Cztery filary apostazji

Rzekome „filar” wiary sprowadza się do spotkań „5 do 600 młodych dorosłych” skupionych na wzajemnym poznawaniu się. Brak jakiejkolwiek wzmianki o Najświętszej Ofierze, sakramentach czy modlitwie, co zdradza protestanckie inspiracje. Tymczasem Pius XII w Mediator Dei przypomina: „Ofiara eucharystyczna jest źródłem i szczytem całego życia chrześcijańskiego”.

Program mentorski, zamiast kształcić w duchu Sententiae fidei proximae, promuje „rozwój zawodowy” pod okiem „latynoskich profesjonalistów”. To czysto świecka formacja w przebraniu duszpasterstwa. Równie podejrzany jest akcent na sport – kolejne narzędzie socjotechniki mającej zastąpić życie duchowe endorfinami i „budowaniem relacji”.

Statystyki przeciwko dogmatom

Artykuł powtarza modernistyczny slogan o „najszybciej rosnącej populacji latynoskiej w Kościele”, co stanowi klasyczne przesunięcie akcentu z jakości na ilość. Jak zauważa Pius X w Pascendi dominici gregis: „Moderniści (…) religię sprowadzają do pewnego uczucia i ślepej wiary” (1907). Brak danych o liczbie spowiadających się, uczestniczących w tradycyjnej Mszy czy praktykujących celibat przedmałżeński dowodzi, że chodzi o pustą socjologię.

Planowane „programy misyjne w parafiach latynoskich” to jedynie rozszerzenie posoborowej destrukcji. Zamiast formować kapłanów wiernych Tradycji, produkuje się „liderów” na wzór korporacyjnych menedżerów. Jak przestrzega Syllabus błędów: „Każdy człowiek jest wolny w przyjęciu i wyznawaniu tej religii, którą uzna za prawdziwą pod wpływem światła rozumu” (Pius IX, 1864) – błąd potępiony w punkcie 15.

Kwitnący antychryst

Finiszująca metafora o „kwiatku w Bożym ogrodzie” odsłania panteistyczne inspiracje. „Flourish” (rozkwitaj) to ulubione hasło neomarksistowskiej agendy LGBT, nie zaś język katolickiej ascezy. Brak jakiegokolwiek wezwania do pokuty, umartwienia czy walki z pożądliwościami świadczy o kompromisie ze światem.

Iskali jawi się jako typowy wytwór „kościoła soborowego” – łączący etniczny folkloryzm, psychologizację wiary i społecznikowską aktywność pozbawioną nadprzyrodzonego celu. Jak konstatuje Pius XI: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw (…) zburzone zostały fundamenty” (Quas primas). Dopóki organizacja nie odrzuci modernistycznych fundamentów, pozostanie narzędziem inżynierii społecznej, nie zaś narzędziem zbawienia.


Za artykułem:
How Iskali is helping young Latino Catholics encounter God and find their purpose
  (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 20.12.2025

Więcej polemik ze źródłem: catholicnewsagency.com
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.