Portal Catholic News Agency (21 grudnia 2025) relacjonuje narastający problem nastolatków w Anglii i Walii, którzy z powodu niewydolności systemu opieki psychologicznej zwracają się ku sztucznym inteligencjom jako substytutom ludzkiego wsparcia. W odpowiedzi na ten kryzys, przedstawiciele struktur posoborowych formułują naturalistyczne propozycje „rozwiązań”, całkowicie pomijając nadprzyrodzony wymiar ludzkiej kondycji.
„Młodzież skorzystałaby na łatwiej dostępnych zasobach, które śmiało i jasno ukazują piękną prawdę antropologii Kościoła, tak brakującej w świeckiej opiece zdrowia psychicznego” – deklaruje Edwin Fawcett, psychoterapeuta związany z posoborowymi strukturami. Tymczasem jego propozycje ograniczają się do „genialnych podcastów i filmów” oraz postulatu reformy formacji seminaryjnej i przygotowania do małżeństwa, co stanowi klasyczny przykład redukcji życia duchowego do technik psychospołecznych.
Redukcja misji Kościoła do naturalistycznego humanitaryzmu
Komentowany artykuł ujawnia głęboką sprzeczność modernistycznej mentalności: z jednej strony dostrzega się patologiczne skutki technokratycznej cywilizacji, z drugiej proponuje się „rozwiązania” pozostające w tej samej paradygmatycznej przestrzeni. „Kościół” posoborowy, zamiast stanowczo przypomnieć słowa Chrystusa: „Beze Mnie nic uczynić nie możecie” (J 15,5), błąka się po omacku w poszukiwaniu psychologicznych i technologicznych łat.
„Ks.” Michael Baggot z Pontifical Athenaeum Regina Apostolorum (instytucji od dawna podejrzanej o promowanie synkretyzmu) przedstawia kolejną próbę pogodzenia wiary z duchem czasu:
„Najlepsze współczesne nauki psychologiczne można zintegrować z szeroką i bogatą tradycyjną antropologią katolicką”
To jawna herezja potępiona już przez Piusa X w Lamentabili sane exitu (pkt 58), gdzie odrzucono tezę, że „prawda zmienia się wraz z człowiekiem, ponieważ rozwija się wraz z nim, w nim i przez niego”.
Fałszywa antropologia jako podłoże kryzysu
Brak jednoznacznego odwołania do Quas primas Piusa XI, gdzie papież nauczał: „Państwa i narody winny uznać panowanie Chrystusa jak najrychlej, gdyż bez tego panowania nie mogą mieć mocnej podstawy ani trwałego pokoju”, jest wymownym świadectwem apostazji. Moderniści zastępują królewską godność Zbawiciela mglistymi koncepcjami „wzrostu w cnocie” i „zdrowych społeczności”, całkowicie pomijając konieczność:
1. Uznania grzesznej kondycji człowieka wymagającej łaski odkupienia
2. Obowiązku podporządkowania wszystkich dziedzin życia prawom Bożym
3. Pilnej potrzeby publicznego kultu i pokuty wynagradzającej
„Konferencja «biskupów» Anglii i Walii” w swoim oświadczeniu posuwa się do bluźnierczego stwierdzenia:
„AI nigdy nie może zastąpić prawdziwych relacji międzyludzkich — a w naszych parafiach, podobnie jak w życiu osobistym, musimy ożywić relacje osobiste — oraz relację z Bogiem — które leżą u podstaw prawdziwego spełnienia człowieka”
Herezja tkwi w zestawieniu relacji z Bogiem na równi ze zwykłymi kontaktami międzyludzkimi, co stanowi jawne odrzucenie nauki o unicum relacji między Stwórcą a stworzeniem.
Krytyka strukturalnej niewydolności apostackich struktur
Proponowane „rozwiązania” w postaci lepszej formacji seminaryjnej czy małżeńskiej w ramach posoborowego systemu to przykład petitio principii. Jak bowiem „reformować” struktury, które same są owocem rewolucji soborowej? Św. Pius X w Pascendi dominici gregis demaskował tę pułapkę: „Moderniści usiłują przeprowadzić reformę człowieka przez człowieka, podczas gdy Chrystus uczy, że reforma musi przyjść z odnowy w Bogu”.
Brakuje tu fundamentalnego rozeznania: epidemia samotności i duchowej dezorientacji młodzieży jest bezpośrednią konsekwencją:
– Zniesienia obowiązującej doktryny przez Vaticanum II
– Destrukcji liturgii poprzez Novus Ordo Missae
– Promocji fałszywego ekumenizmu i wolności religijnej
Technologiczne bałwochwalstwo jako konsekwencja apostazji
Gdy narody odrzucają publiczne panowanie Chrystusa Króla (por. Quas primas), nieuchronnie zwracają się ku idolom. Sztuczna inteligencja jako „towarzysz” czy „terapeuta” to współczesne wcielenie złotego cielca – substytut transcendencji w świecie pozbawionym łaski.
Katolicka odpowiedź na ten kryzys nie może ograniczać się do psychologicznych czy technokratycznych łat. Jedynym ratunkiem jest powrót do integralnej doktryny katolickiej: przywrócenie publicznego kultu Boga w Trójcy Jedynego, odrzucenie modernistycznych innowacji i jednoznaczne głoszenie konieczności podporządkowania wszystkich sfer życia – w tym technologii – prawu Bożemu.
Jak nauczał Pius XI: „Nie ma zbawienia w żadnym innym, albowiem nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni” (Dz 4,12). Dopóki struktury posoborowe będą udawać, że problemy współczesności można rozwiązać bez odwołania się do tego radykalnego przesłania, ich „troski duszpasterskie” pozostaną jedynie farsą maskującą apostazję.
Za artykułem:
Catholic Church needs to share ‘beautiful truth’ of humanity amid AI concerns, experts say (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 21.12.2025
