Zdjęcie przedstawia tradycyjne katolickie przedstawienie Zachariasza i Elżbiety podczas cudownego poczęcia Jana Chrzciciela. Scena jest wypełniona głębokim szacunkiem i duchową pokorą.

Elżbieta, Zachariasz i modernistyczne wypaczenie daru Bożego

Podziel się tym:

Portal Opoka w artykule z 22 grudnia 2025 roku pod tytułem „Święta i dary” przedstawia niepokojącą reinterpretację biblijnej historii Zachariasza i Elżbiety. Autor, określany jako „ks. Michał Kwitliński”, próbuje budować narrację o „otwartości na Boże dary” w duchu całkowicie sprzecznym z katolicką hermeneutyką Pisma Świętego.


Naturalistyczna redukcja nadprzyrodzoności

Tekst rozpoczyna się od stwierdzenia: „Sąsiedzi Zachariasza i Elżbiety dają nam przykład, czym dla ludzi wiary jest świętowanie. To radość z przyjęcia daru”. Już w tym zdaniu ujawnia się fundamentalny błąd – pominięcie nadprzyrodzonego charakteru wydarzeń na rzecz psychologizującej interpretacji. Autor całkowicie ignoruje fakt, iż poczęcie Jana Chrzciciela było cudem przekraczającym prawa natury, nie zaś zwykłym „wysiłkiem” starszej kobiety, jak sugeruje zdanie: „Elżbieta wydała na świat Jana z niemałym wysiłkiem, zważywszy na jej wiek”.

Św. Ambroży w De fide ad Gratianum podkreśla: „Gdy natura ustaje, wtedy zaczyna się cud, aby uwierzyć, że Ten, który dał naturze początek, może jej prawa zmienić”. Tymczasem modernistyczna narracja portalu Opoka sprowadza nadprzyrodzone działanie Boga do poziomu naturalistycznej „misji życiowej”.

Fałszywa eklezjologia powołania

Szczególnie niebezpieczne są tezy dotyczące powołań: „W Kościele powołanie do celibatu oznacza wyrzeczenie się naturalnego ojcostwa i macierzyństwa, aby wypełniać inną misję, która również jest służbą ludziom”. To czysto protestancka redukcja kapłaństwa do funkcji społecznej!

Porównajmy z nauczaniem Piusa XI w encyklice Ad catholici sacerdotii: „Kapłaństwo nie jest powołaniem czysto ludzkim ani zwykłą misją społeczną, lecz wewnętrznym naśladowaniem Chrystusa Kapłana”. Autor pomija całkowicie aspekt ex opere operato sakramentów, ofiary Mszy Świętej i władzy kluczy – redukując kapłaństwo do „służby ludziom” w duchu posoborowej herezji kolegialności.

Relatywizacja Bożej sprawiedliwości

Artykuł zawiera jawne zaprzeczenie dogmatowi o sprawiedliwości Bożej: „Zachariasz, mimo swej prawości, zaczął wątpić we wszechmoc i miłosierdzie Boga. Dlatego Bóg niejako zmusza go, aby zobaczył, jak jest naprawdę. Przez dziewięć miesięcy jest głuchoniemy. Jest to kara, ale jak zawsze, to co nazywamy karą Bożą, jest lekarstwem a nie zemstą”.

To czysty pelagianizm! Sobór Trydencki w sesji VI, kan. 20 wyraźnie potępia: „Jeśli ktoś mówi, że człowiek usprawiedliwiony może wytrwać w sprawiedliwości otrzymanej bez szczególnej pomocy Boga, niech będzie wyklęty”. Kara Boża jest wyrazem Jego sprawiedliwości, a nie jedynie „pedagogicznym lekarstwem”. Św. Augustyn w Enchiridion przypomina: „Bóg czyni dobry użytek nawet ze zła, ale to nie znaczy, że zło nie jest karane”.

Pomijanie grzechu pierworodnego

Najbardziej szokujące jest całkowite przemilczenie kluczowego aspektu tej biblijnej historii – grzechu Zachariasza wynikającego z niewiary w obietnicę anioła (Łk 1,20). Autor pisze o „sprawiedliwości” małżonków, ale nie wspomina, że ich bezdzietność była konsekwencją grzechu pierworodnego, a nie „próbą wierności”.

Św. Tomasz z Akwinu w Summa Theologiae (III, q. 27, a. 2) wyjaśnia: „Bezpłodność Zachariasza i Elżbiety miała ukazać cudowność poczęcia Jana, który miał być poświęcony Bogu od łona matki”. Modernistyczna interpretacja sprowadza teologię do psychologii, zastępując rzeczywistość grzechu i łaski mglistym pojęciem „misji życiowej”.

Protestanckie źródła inspiracji

Retoryka artykułu zdradza wyraźne wpływy teologii liberalnej:
– Brak odniesień do Ofiary Mszy Świętej w kontekście Bożego Narodzenia
– Pominięcie roli łaski uświęcającej
– Redukcja wiary do „otwartości na misję”
– Stwierdzenie: „Naszym zadaniem jest odkrywać co jest naszą misją” – czysty modernizm potępiony w Pascendi Piusa X

Kard. Billot w De Ecclesia ostrzegał: „Gdy religia staje się poszukiwaniem 'misji’ zamiast posłuszeństwa objawionym prawdom, wtedy rodzi się apostazja”. Tekst portalu Opoka jest żywym przykładem tej apostazji, gdzie Ewangelia zostaje zastąpiona terapią życiową, a kapłaństwo – coachingiem duchowym.


Za artykułem:
Święta i dary
  (opoka.org.pl)
Data artykułu: 22.12.2025

Więcej polemik ze źródłem: opoka.org.pl
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.