Portal Vatican News relacjonuje wystąpienie uzurpatora Leona XIV skierowane do Kuri Rzymskiej z okazji Świąt Bożego Narodzenia. „Struktury Kurii Rzymskiej nie powinny spowalniać ewangelizacji” – stwierdził uzurpatorek, wskazując na rzekomo „dwa fundamentalne aspekty Kościoła: misję i komunię”, przy jednoczesnym całkowitym pominięciu nadprzyrodzonego celu Kościoła jako jedynej Arki Zbawienia.
Naturalistyczna redukcja misji Kościoła
W całym przemówieniu brak najmniejszej wzmianki o obowiązku nawracania dusz do jedynego prawdziwego Kościoła pozabramowego, o konieczności zachowania czystości doktryny czy o obowiązku publicznego wyznawania Chrystusa Króla. Zamiast tego czytamy mgliste frazesy o „byciu Kościołem pogodnym i pełnym radości, otwartym na wszystkich”, co stanowi jawne zaprzeczenie słowom Piusa XI: „Państwo, które nie chce być chore, musi z całą starannością zabiegać o to, by religijna jedność obywateli była zabezpieczona” („Quas Primas”).
„Kościół jest z swej natury ekstrawersyjny, zwrócony ku światu, misyjny. Otrzymał on od Chrystusa dar Ducha Świętego, aby nieść wszystkim dobrą nowinę o miłości Boga”
To zdanie stanowi klasyczny przykład modernizmu potępionego w dekrecie „Lamentabili sane” (1907), gdzie św. Pius X potępił tezę, że „prawda zmienia się wraz z człowiekiem, ponieważ rozwija się wraz z nim, w nim i przez niego” (pkt 58). Prawdziwa misja Kościoła została zdefiniowana przez Piusa XII: „Kościół musi nie tylko głosić naukę Chrystusa, ale także walczyć przeciwko błędom, które jej zagrażają” („Humani generis”).
Fałszywa „komunia” zamiast jedności w prawdzie
Szczególnie oburzające są próby zastąpienia katolickiej jedności w wyznawaniu wiary modernistycznym pojęciem „komunii”, rozumianej jako zgoda na różnice doktrynalne. Gdy uzurpator mówi o „duchach podziałów” i „pokusie ujednolicenia wszystkiego”, w rzeczywistości promuje herezję indyferentyzmu religijnego potępioną w „Syllabusie” Piusa IX (pkt 15-18).
Papież Leon XIII w „Satis cognitum” jasno określił: „Jedność wiary wymaga jednomyślnego przyjęcia wszystkich doktryn przekazywanych przez Magisterium Kościoła”. Tymczasem neo-Kuria stała się narzędziem niszczenia tej jedności poprzez:
– Tolerowanie jawnych heretyków w swoich strukturach
– Promowanie synkretyzmu religijnego pod płaszczykiem „dialogu”
– Systematyczne usuwanie katolickich tradycji liturgicznych i doktrynalnych
Kuria jako „misjonarz” nowego światowego porządku
Wezwanie do „przemyślenia instytucji z uwzględnieniem wyzwań społecznych” to zakamuflowana rewolucja zmierzająca do całkowitego podporządkowania Kościoła świeckim ideologiom. Gdy uzurpator mówi o potrzebie „bycia zaczynem powszechnego braterstwa między różnymi religiami”, otwarcie łamie przykazanie Boże: „Nie będziesz miał cudzych bogów przede Mną” (Wj 20,3).
Prawdziwy katolik nie może zapomnieć słów Piusa XI: „Żaden człowiek nie może wierzyć jednocześnie w Boga katolickiego i w jakiegokolwiek innego boga” („Mortalium animos”). Tymczasem neo-Kuria:
1. Organizuje bałwochwalcze modły z wyznawcami fałszywych religii
2. Finansuje projekty naruszające pierwsze przykazanie Dekalogu
3. Współpracuje z globalistycznymi organizacjami dążącymi do zniszczenia chrześcijaństwa
Demontaż struktury Kościoła pod pozorem „reform”
Hasło „misyjnej Kurii” służy jako przykrywka dla likwidacji ostatnich pozorów katolickiej administracji. Już Paweł VI w „Ecclesiam suam” (1964) rozpoczął proces przekształcania Kurii w polityczną agendę ONZ. Teraz Leon XIV otwarcie przyznaje: „instytucje i zadania są przemyślane z uwzględnieniem wyzwań społecznych, a nie tylko zwyczajnej administracji”.
W praktyce oznacza to:
– Zastąpienie doktrynalnych kongregacji „think tankami” ds. klimatu i migracji
– Mianowanie na stanowiska kurialne aktywistów LGBT i zwolenników islamizacji Europy
– Przeznaczanie funduszy kościelnych na cele sprzeczne z nauką katolicką
„W Chrystusie jesteśmy jednym ciałem, mimo że jest nas wielu, i jesteśmy różni, stanowimy jedno”
To zdanie, będące parodią słów św. Pawła (1 Kor 12,12), służy legitymizacji apostazji. Święty Augustyn w „Contra epistolam Parmeniani” przypomina: „Jedność cielesna nic nie znaczy bez jedności w prawdzie”. Tymczasem neo-Kuria stała się narzędziem prześladowania katolików wiernych Tradycji, podczas gdy jawni gorszyciele są awansowani.
Fałszywe rocznice jako narzędzie rewizjonizmu
Przypomnienie „60. rocznicy Soboru Watykańskiego II” jako rzekomego wydarzenia, które „skierowało Kościół ku światu”, to jawne potwierdzenie apostazji. Prawdziwy katolik wie, że ten pseudosobór:
– Zniszczył katolicką liturgię poprzez wprowadzenie protestantyzującej „mszy” Novus Ordo
– Zatwierdził herezję wolności religijnej w „Dignitatis humanae”
– Zdradził misję nawracania narodów w „Nostra aetate”
Leon XIV, kontynuując dzieło swoich poprzednich uzurpatorów, dokonuje przewrotu w słownictwie: „rozeznanie” zastępuje posłuszeństwo prawu Bożemu, „braterstwo” zastępuje doktrynalną czujność, a „misja” oznacza służbę antychrześcijańskiemu Nowemu Porządkowi Świata.
Podczas gdy św. Pius X ostrzegał: „Moderniści usiłują zniszczyć wszelki porządek zarówno w Kościele, jak i w państwie” („Pascendi”), neo-Kuria stała się kuźnią tej destrukcji. Jedyną odpowiedzią wiernych musi być nieugięte trwanie przy niezmiennej doktrynie katolickiej i prawdziwej Ofierze Mszy Świętej, odrzucając wszelkie struktury apostackiej sekty posoborowej.
Za artykułem:
Papież do Kurii Rzymskiej: Naszą misją ewangelizacja i komunia (vaticannews.va)
Data artykułu: 22.12.2025
