Portal Gość Niedzielny (22 grudnia 2025) promuje tzw. „cyfrowy detoks” jako „niezbędny dla higieny psychicznej”, powołując się na analizy dr. Jakuba Kusia z Uniwersytetu SWPS. W artykule czytamy:
Odłożenie telefonu na dwa lub trzy świąteczne dni przynosi wymierne, fizjologiczne korzyści: obniża poziom kortyzolu, poprawia jakość snu, przywraca uważność na niuanse w głosie rozmówcy, smaki potraw czy zapachy.
Technokratyczne umartwienie
Proponowana „higiena psychiczna” to karykatura katolickiej ascezy, zredukowana do terapeutycznej techniki samoregulacji. Gdzież mortificatio – umartwienie cielesne dla zdobycia cnót? Gdzie naśladowanie Chrystusa niosącego Krzyż? Psycholog nowych technologii poucza:
Warto dążyć do zamiany FOMO (Fear of Missing Out) na JOMO (Joy of Missing Out), czyli radość z bycia tu i teraz.
To jałowy żargon samopomocowego guru, nie zaś gaudium de veritate – radości z prawdy, o której mówi św. Augustyn. Redukcja duchowości do poziomu kortyzolu i dopaminy to kwintesencja naturalizmu potępionego w Lamentabili Sane Piusa X (pkt 58).
Zapomniana custodia oculorum
Artykuł przemilcza kluczowy aspekt: nieczystość wzroku i niebezpieczeństwo zgorszeń w mediach społecznościowych. Św. Alfons Liguori przestrzegał: „Kto nie strzeże oczu, ten nie zachowa czystości”. Tymczasem „ekspert” przejmuje się jedynie „algorytmicznym ideałem” świąt, nie zaś niebezpieczeństwem utraty łaski przez niemoralne treści.
Stół bez Krzyża
Gdy autor pisze o „strefach bez telefonu”, nie zauważa, że współczesny stół wigilijny i tak jest pusty – pozbawiony modlitwy, znaku Krzyża na opłatku, nawiązania do Betlejem. „Pan domu” (Łk 22:27) został zastąpiony psychologiem behawiorystą. Pius XI w Quas Primas ostrzegał:
Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw, zburzone zostały fundamenty władzy.
Więźniowie ekranów nie odnajdą wolności przez „tryb czarno-biały” w telefonie, lecz jedynie przez regnum Christi – królowanie Chrystusa w duszach i narodach.
Samotność wiecznej wigilii
Diagnoza „phubbingu” (lekceważenia przez telefon) trafia w próżnię, gdyż posoborowie samo stało się „phubbingiem” wobec Boga – odwróceniem pleców do Tabernakulum, zastąpieniem klęczników przez krzesła, Mszy św. przez zgromadzenie. Kiedy dr Kuś mówi:
Święta online stają się świętami 'obok siebie’, a nie 'ze sobą’
– należy zapytać: czyż cała „msza posoborowa” nie jest celebracją „obok” Ofiary, a nie „z” Nią? Participatio actuosa (czynny udział) zredukowano do gestów i odpowiedzi, gdy tymczasem prawdziwy udział to zjednoczenie z Kalwarią przez łaskę uświęcającą.
Gdzie jest Grzech?
Najjaskrawszą luką w tekście jest brak pojęcia grzechu. Nie chodzi o „presję społeczną” przez idealne zdjęcia, lecz o pychę i zazdrość rodzące się z przewrotnego serca (Mk 7,21-23). Psychologia bez sakramentu pokuty to jak opatrunek na gangrenę – może przynieść chwilową ulgę, lecz nie uleczy przyczyny. Św. Jan Vianney pouczał: „Grzech jest największym nieszczęściem na świecie”.
Proponowany „detoks” to katechumenat dla wyznawców cyfrowego Baala, nie zaś nawrócenie do Chrystusa Króla. Jakże wymowne, że portal kościelny nie wspomina, iż Nox Sacra – noc Bożego Narodzenia – to czas adoracji Dzieciątka, a nie „uważności na smaki”. Gdy Trzej Królowie złożyli dary, nie wyciszali smartfonów, lecz padli na twarz przed Bogiem-Człowiekiem. Oto jedyny detoks, którego potrzebuje człowiek: „Tollite iugum meum” (Weźmijcie jarzmo moje) – nie ekranu, lecz Krzyża.
Za artykułem:
Świąteczny "cyfrowy detoks" jest niezbędny dla higieny psychicznej (gosc.pl)
Data artykułu: 22.12.2025
