„Dialog” z islamem jako narzędzie apostazji
Portal eKAI (22 grudnia 2025) relacjonuje przygotowania do XXVI Dnia Islamu w „Kościele katolickim”, planowanego na 26 stycznia 2026 w Poznaniu pod hasłem „Chrześcijanie i muzułmanie: Kim mamy nadzieję wspólnie się stać”. Wydarzenie organizowane przez Radę Wspólną „Katolików” i Muzułmanów oraz „Komitet ds. Dialogu z Religiami Niechrześcijańskimi Konferencji Episkopatu Polski” obejmuje wspólne czytanie Biblii i Koranu, muzułmańską modlitwę du’a, „znak pokoju” i agapę. Autorzy powołują się na orędzie „Dykasterii ds. Dialogu Międzyreligijnego”, podkreślające „wspólne powołanie do braterstwa” i „świadectwo nadziei”.
Zdrada misji Kościoła: od ewangelizacji do synkretyzmu
„Chrześcijanie i muzułmanie: Kim mamy nadzieję wspólnie się stać”
Już samo sformułowanie tematu odsłania herezję równości religijnej, potępioną nieodwołalnie przez Piusa IX w Syllabusie błędów (1864): „Każdy człowiek jest wolny, by wyznawać tę religię, którą uznaje za prawdziwą pod wpływem światła rozumu” (błąd 15). Kościół zawsze nauczał, że „nie ma pod niebem żadnego innego imienia danego ludziom, w którym moglibyśmy być zbawieni” (Dz 4,12). Tymczasem posoborowa sekta organizuje bałwochwalcze zgromadzenie, gdzie Koran – księga zaprzeczająca Bóstwu Chrystusa – stawiana jest na równi z Pismem Świętym.
Modlitwa z wyznawcami fałszywego proroka: profanacja łaski
Schemat uroczystości przewiduje „muzułmańską modlitwę spontaniczną du’a” oraz „znak pokoju”. To jawna zdrada kanonu 1258 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r.: „Nie wolno katolikom w jakikolwiek sposób brać czynnego udziału w obrzędach niekatolickich”. Św. Pius X w encyklice Pascendi (1907) potępił modernistów za „mylne pojęcie, że wszystkie religie są dobrymi” (§14). Tymczasem „duchowni” poznańscy przygotowują się do publicznego współuczestnictwa w kulcie Allaha – bożka negującego Trójcę Świętą i Wcielenie.
„Wspólne powołanie do braterstwa”: herezja potępiona przez Magisterium
Organizatorzy powołują się na orędzie „Dykasterii”, głoszące rzekome „wspólne powołanie chrześcijan i muzułmanów do braterstwa”. To jawne odrzucenie dogmatu Extra Ecclesiam Nulla Salus oraz encykliki Piusa XI Quas Primas (1925): „Królestwo naszego Odkupiciela obejmuje wszystkich ludzi. […] Jeśliby ludzie prywatnie i publicznie uznali nad sobą władzę królewską Chrystusa, wówczas spłynęłyby na całe społeczeństwo niesłychane dobrodziejstwa”. Tymczasem „Rada Wspólna” promuje naturalistyczne braterstwo negujące konieczność nawrócenia mahometan.
Milczenie o nawróceniu: apostacka kapitulacja
W całym programie brak jakiejkolwiek wzmianki o evangelizatio gentibus – nakazie misyjnym Chrystusa (Mt 28,19). To świadoma redukcja Kościoła do humanitarnej NGO, potwierdzająca diagnozę św. Piusa X z Pascendi: „Moderniści widzą w Kościele jedynie demokratyczną wspólnotę, pozbawioną nadprzyrodzonej misji” (§26). Gdy „duchowni” rezygnują z głoszenia Ewangelii poganom, wypełniają słowa Apokalipsy: „Mam przeciw tobie to, że odstąpiłeś od twej pierwotnej miłości” (Ap 2,4).
Islam jako „religia pokoju”? Teologiczna zdrada
Autorzy artykułu bezkrytycznie powtarzają frazę o „świadectwie nadziei w świecie naznaczonym konfliktami”, przypisując islamowi pokojowe cechy. Tymczasem Koran nakazuje walkę z niewiernymi (Sura 9:5), a Mahomet pozostawał przywódcą wojskowym. Kościół w swej Tradycji jednoznacznie potępiał islam: papież Benedykt XIV w encyklice Allatae Sunt (1755) nazwał mahometan „wrogami imienia chrześcijańskiego”, zaś św. Pius V wzywający do krucjaty po bitwie pod Lepanto (1571) został ogłoszony Doktorem Kościoła. Udział w „Dniu Islamu” to współpraca z antychrześcijańską ideologią.
Symbolika agapy: profanacja Eucharystii
Planowane zakończenie „agapą” stanowi kolejne prześmiewcze naśladownictwo praktyk kościelnych. W pierwotnym Kościele agapa (uczta miłości) poprzedzała Eucharystię, będąc wyrazem jedności w prawdziwej wierze. Tymczasem posoborowcy organizują pogańską imitację, gdzie uczestnicy dzielą się posiłkiem bez wymogu wspólnoty doktrynalnej. To spełnienie słów Piusa XI z Quas Primas: „Usunięto Jezusa Chrystusa i Jego najświętsze prawo ze społecznego życia”.
Rada Wspólna jako narzędzie dechrystianizacji
Informacja, że Rada jest „oficjalnie uznana przez Konferencję Episkopatu Polski” potwierdza, iż mamy do czynienia z systemową apostazją struktur posoborowych. Już Leon XIII w Humanum Genus (1884) przestrzegał przed tajnymi stowarzyszeniami dążącymi do „zniszczenia całkowicie wszelkiej religijnej dyscypliny”. Dziś te same siły działają jawnie pod szyldem „dialogu”. Konsekwencją takich praktyk jest utrata wiary – zgodnie z kanonem 2314 Kodeksu z 1917 r., który ekskomunikuje katolików „uczestniczących w obrzędach heretyckich”.
Fatimskie ostrzeżenie a poznańska zdrada
W kontekście XXVI edycji wydarzenia szczególnie wymowne stają się słowa Piusa XI z Quas Primas: „Największym nieszczęściem czasów współczesnych jest zeświecczenie. […] Religię Chrystusową zrównano z innymi fałszywymi religiami”. Gdy poznańscy „duchowni” organizują modły z wyznawcami islamu, wypełniają proroctwo z La Salette: „Rzym utraci wiarę i stanie się siedzibą Antychrysta”. Jedyną odpowiedzią wiernych musi być nieustanna modlitwa: „Sancte Michael Archangele, defende nos in proelio!”
Za artykułem:
22 grudnia 2025 | 19:32Poznań: XXVI Dzień Islamu w Kościele katolickim odbędzie się 26 stycznia (ekai.pl)
Data artykułu: 22.12.2025
