Portal eKAI (24 grudnia 2025) w artykule o Wigilii Bożego Narodzenia i wspomnieniu Adama i Ewy wprowadza czytelnika w świat teologicznego zamętu, gdzie prawdy objawione zostają zredukowane do mitologicznych alegorii. Już sam tytuł, łączący święto Narodzenia Pańskiego ze wspomnieniem „prarodziców”, sugeruje synkretyzm charakterystyczny dla modernistycznej destrukcji wiary.
Mitologizacja historii zbawienia
Autor posługuje się niebezpiecznym językiem relatywizacji, stwierdzając: „teologowie określają opis stworzenia jako mit o początkach”. To jawne odrzucenie nauczania Soboru Watykańskiego I, który w konstytucji „Dei Filius” zdefiniował: „Święta Matka Kościół utrzymuje i naucza, że Bóg jest początkiem i końcem wszystkich rzeczy”. Pius XII w encyklice „Humani generis” (1950) potępił jako „bezczelność” próby podważania historyczności Adama czy traktowania go jako „zbiorowego określenia wielu praojców”.
„Hipoteza naturalnej ewolucji nie musi być interpretowana jako sprzeczna ze szczególną Bożą interwencją w dzieje stworzonego świata”
To zdanie demaskuje metodologiczny naturalizm sprzeczny z kanonem 3 Soboru Laterańskiego IV: „Diabolus enim et alii daemones a Deo quidem natura creati sunt boni, sed ipsi per se facti sunt mali. Homo vero diaboli suggestione peccavit” („Diabeł i inne demony zostały stworzone przez Boga jako dobre z natury, ale same stały się złe. Człowiek zaś zgrzeszył przez pokusę diabła”). Przyjęcie ewolucjonistycznej antropogenezy niszczy doktrynę o grzechu pierworodnym – jak wykazał kard. Ernesto Ruffini: „bez jednego Adama nie ma jednego Odkupiciela”.
Deformacja sakramentalnej natury małżeństwa
Twierdzenie, że małżeństwo to „pierwszy, «naturalny» sakrament” stanowi herezję semipelagiańską. Sobór Trydencki w sesji XXIV (1563) zdefiniował: „Jeśliby ktoś mówił, że stan małżeński należy przedkładać nad stan dziewictwa […] – niech będzie wyklęty”. Małżeństwo jest figurą związku Chrystusa z Kościołem (Ef 5:32), lecz jego sakramentalność pochodzi z łaski odkupieńczej, nie zaś z „naturalnego” porządku.
Zanegowanie podstaw mariologii
Artykuł wspomina o Marji jako „Nowej Ewie”, lecz przemilcza dogmat o Jej Niepokalanym Poczęciu – prawdę de fide definita przez Piusa IX w bulli „Ineffabilis Deus” (1854). Określenie Marji jako „świętej i doskonałej” bez wskazania na Jej wyjątkową rolę w ekonomii zbawienia redukuje Ją do roli moralnego wzorca. Tymczasem Leon XIII nauczał: „Do Niej […] powinien się uciekać cały rodzaj ludzki. Ona jest Tą, która […] zniszczyła wszystkie herezje” („Adiutricem populi”, 1895).
Relatywizacja grzechu pierworodnego
Stwierdzenie, że „w każdym z ludzi […] tkwi jakaś niepojęta skłonność do zła” sprzeciwia się dekretowi o grzechu pierworodnym Soboru w Kartaginie (418): „Śmierć przyszła […] przez grzech, który jest dziedziczny i skażający nawet nowo narodzonych”. Przedstawienie upadku jako „dramatu” z „szczęśliwym wypełnieniem” w Chrystusie pomija konieczność chrztu dla zbawienia – prawdę potwierdzoną przez Sobór Florencki (1442).
Synkretyzm liturgiczny
Przywołanie wschodnich ikon i liturgii jako rzekomego potwierdzenia losu Adama i Ewy ignoruje fakt, że Kościół nigdy nie ogłosił ich świętymi. To zbliżenie do prawosławnej teologii apokatastazy, potępionej przez Piusa VI w konstytucji „Auctorem fidei” (1794). Legenda o krwi Chrystusa spływającej na czaszkę Adama zostaje podniesiona do rangi argumentu doktrynalnego – klasyczny przykład modernistycznej metody „doświadczenia religijnego jako źródła dogmatów” (Pius X, „Pascendi”).
Antropocentryczne zbawienie
Cały artykuł przesiąknięty jest duchem teologii antropocentrycznej, gdzie Chrystus staje się jedynie „Nowym Adamem” naprawiającym przyrodzone skazy. Pius XI w encyklice „Quas Primas” (1925) stanowczo przypomniał: „Błądziłby bardzo, kto odmawiałby Chrystusowi władzy nad jakimikolwiek sprawami doczesnymi”. Redukcja Wcielenia do „odnowienia dzieła stworzenia” pomija Jego ofiarniczy charakter – „hostiam puram, hostiam sanctam, hostiam immaculatam” z Kanonu Rzymskiego.
Podsumowując, prezentowany artykuł to przykład posoborowej „teologii” dokonującej systematycznej dekonstrukcji dogmatów. W miejsce Boga-Stworzyciela stawia się ewolucyjny proces, w miejsce grzechu pierworodnego – „niepojętą skłonność”, w miejsce Odkupienia – „szczęśliwe wypełnienie”. Jak ostrzegał św. Pius X: „Moderniści starają się doprowadzić do tego, by człowiek nie szukał już poza sobą Boga” („Pascendi”). W tę przepaść prowadzi czytelników portal eKAI.
Za artykułem:
Wigilia Bożego Narodzenia i wspomnienie Adama i Ewy (ekai.pl)
Data artykułu: 24.12.2025
