Neounicki synkretyzm w Przemyślu: antyteologia „codziennych narodzin” Chrystusa
Portal eKAI (25 grudnia 2025) relacjonuje wystąpienie „arcybiskupa” Eugeniusza Popowicza podczas tzw. Wielkich Poweczerii w greckokatolickim „soborze” archikatedralnym w Przemyślu. W homilii „metropolita” stwierdził: „To wszystko, co się stało w Betlejem, odnawia się każdego dnia. Codziennie Chrystus rodzi się dla nas”, co stanowi jawne odstępstwo od katolickiej doktryny o jedyności Wcielenia i Ofiary Krzyżowej.
Teologiczne bankructwo neounickiej liturgii
Stwierdzenie o „codziennych narodzinach Chrystusa” w kontekście Eucharystii stanowi rażące naruszenie dogmatu o unicum incarnationis (jedyności Wcielenia). Jak nauczał Sobór Efeski (431): „Niech będzie wyklęty ten, kto ośmieli się twierdzić, że można mówić o powtórnym wcieleniu Syna Bożego”. Rzekomy „arcybiskup” Popowicz popełnia błąd analogiczny do monofizyckiego pomieszania natur, sugerując powtarzalność teandrycznego misterium.
Nasza liturgia to świetnie pokazuje. To, co się stało tam, to dzieje się codziennie
To zdanie demaskuje całkowitą utratę katolickiego rozumienia Mszy Świętej. Święty Pius X w encyklice Pascendi potępił modernistyczną redukcję liturgii do „symbolicznego przedstawienia”, podkreślając że „Ofiara Mszy św. nie jest zwykłym obrzędem pamiątkowym, lecz bezkrwawym odnowieniem Ofiary krzyżowej” (Denzinger 2109). Tymczasem Popowicz sugeruje herezję wielokrotnego wcielenia, sprzeczną z Listem do Hebrajczyków: „Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu” (Hbr 9,28 Wlg).
Naturalistyczna redukcja nadprzyrodzoności
W całym przemówieniu brakuje odniesień do:
- Ofiarnego charakteru Mszy jako veri sacrificii (prawdziwej ofiary)
- Konieczności stanu łaski uświęcającej dla owocnego uczestnictwa
- Obowiązku publicznego wyznawania Chrystusa Króla wobec narodów
Zamiast tego „hierarcha” ogranicza się do życzeń „radości Bożego Narodzenia” i „pokoju dla Ukrainy”, całkowicie pomijając obowiązek poddania się pod panowanie Chrystusa Króla. Pius XI w Quas Primas jednoznacznie nauczał: „Niechaj więc obowiązkiem i staraniem Waszym będzie […] przywrócić panowanie Pana naszego”. Tymczasem Popowicz praktykuje modernistyczną redukcję religii do psychologicznego pocieszenia.
Kapitulacja przed kalendarzowym modernizmem
Wspomniana w artykule zmiana kalendarza liturgicznego w 2023 roku stanowi akt apostazji wobec tradycji. Św. Pius X w motu proprio Tra le sollecitudini podkreślał, że „liturgiczne tradycje są świętym depozytem, którego nikt nie ma prawa zmieniać według własnego widzimisię”. Przyjęcie kalendarza gregoriańskiego przez struktury neounickie to:
- Zerwanie z dziedzictwem ojców Kościoła wschodniego
- Kapitulacja przed ekumenicznym synkretyzmem
- Zdrada wiernych, którzy przez wieki zachowywali tradycyjne praktyki
Schizma w schizmie: fikcyjna „jedność” z Rzymem
Stwierdzenie, że „Kościół greckokatolicki uznaje prymat papieża i pozostaje z nim w jedności” to czysta iluzja. Jak wykazał św. Robert Bellarmin: „Nikt nie może być równocześnie członkiem Kościoła i heretyckiej wspólnoty” (De Romano Pontifice). Skoro:
- Struktury neounickie uznają antypapieży posoborowych
- Praktykują modernistyczne obrzędy
- Głoszą sprzeczne z Tradycją teorie
– ich „jedność” z Rzymem jest czysto iluzoryczna. Kardynał Louis Billot SJ przestrzegał: „Komunia z heretyckim pseudopapieżem nie jest oznaką wierności, lecz apostazji”.
Milczenie o grzechu i sądzie
Najcięższym zarzutem wobec przemówienia Popowicza jest całkowite pominięcie:
- Grzechu pierworodnego jako przyczyny Wcielenia
- Konieczności sakramentalnej pokuty
- Sądu Ostatecznego i wiecznego przeznaczenia
Zamiast wezwania do nawrócenia i pokuty, „hierarcha” oferuje puste życzenia „rozweselenia serc”. Tymczasem Chrystus ostrzegał: „Jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie” (Łk 13,3 Wlg). To pominięcie potwierdza diagnozę Piusa X z Lamentabili, który potępił tezę, że „Ewangelie w wielu opowiadaniach podawały nie to, co rzeczywiście miało miejsce, ale to, co uważali, że przyniesie większą korzyść odbiorcom” (teza 14).
Apel o powrót do jedynej Arkii zbawienia
W obliczu teologicznej katastrofy, jaka dokonuje się w strukturach neounickich, jedynym ratunkiem pozostaje:
- Całkowite odrzucenie posoborowych innowacji
- Powrót do tradycyjnej liturgii i doktryny
- Publiczne wyznanie Chrystusa Króla jako jedynego Pana narodów
Jak pisał Pius XI: „Niechaj więc państwa nie odmawiają władcy publicznej czci i posłuszeństwa królującemu Chrystusowi” (Quas Primas). Wszelkie zaś „nabożeństwa” negujące jedyność Kalwarii i Betlejem są jedynie teatralną imitacją kultu prawdziwego.
Za artykułem:
grekokatolicy Abp Popowicz: codziennie Chrystus rodzi się dla nas (ekai.pl)
Data artykułu: 25.12.2025
