Portal eKAI.pl w artykule z 25 grudnia 2025 r. przedstawia modernistyczną wizję Betlejem, redukującą misterium Wcielenia do etnograficznej ciekawostki. Tekst pełen jest ekumenicznych kompromisów i historycznych uproszczeń, które zacierają katolicką prawdę o Królestwie Chrystusa (Quas primas, Pius XI).
Teologiczny synkretyzm w służbie politycznej poprawności
Już sam tytuł „Dom chleba, dom pokoju” zdradza fałszywą narrację. Betlejem to przede wszystkim miejsce narodzin Króla królów i Pana panujących, nie zaś pacyfistycznego symbolu. Pominięcie christologicznego tytułu Dominus Dominantium (Ap 19,16) na rzecz mglistego „pokoju” jest klasycznym zabiegiem posoborowego relatywizmu. Encyklika Quas primas stanowczo przypomina: „Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym” możliwy jest jedynie poprzez uznanie społecznego panowania Naszego Pana.
Ekumeniczna deformacja świętego miejsca
Opis „ekumenicznego charakteru” Betlejem budzi szczególną odrazę:
lokalna wspólnota chrześcijańska ma charakter ekumeniczny: największe grupy stanowią katolicy obrządku łacińskiego […] oraz grekokatolicy, Ormianie, syryjsko-ortodoksyjni i syryjsko-katoliccy, Koptowie oraz luterani.
Ta tendencja do stawiania schizmatyków i heretyków na równi z katolikami jest jawnym pogwałceniem Mortalium animos Piusa XI, który potępił „fałszywe pojęcie jedności Kościoła”. Synkretyczna wizja „chrześcijaństwa” jako zbioru równorzędnych sekt stanowi zaprzeczenie słów św. Cypriana: Salus extra Ecclesiam non est.
Historyczne fałszerstwa i apokryficzne źródła
Artykuł powołuje się na wątpliwe świadectwa, podważając historyczną wiarygodność Ewangelii:
apokryficzna Ewangelia […] Protoewangelia Jakuba […] mówi o grocie w pobliżu Betlejem jako miejscu narodzin Jezusa
Kościół zawsze odrzucał apokryfy jako źródła doktrynalne. Decretum Gelasianum wyraźnie potępia Protoewangelię Jakuba, podczas gdy Święty Oficjum w Lamentabili sane (1907) potępiło tezę, że „ewangelie w wielu opowiadaniach podawały nie to, co rzeczywiście miało miejsce, ale to, co uważali, że przyniesie większą korzyść odbiorcom”.
Polityczna instrumentalizacja świętości
Współczesne Betlejem przedstawione zostało jako teren politycznych rozgrywek:
burmistrz Betlejem musi być chrześcijaninem […] na mocy dekretu prezydenta palestyńskiego
Ten pozorny przywilej jest w rzeczywistości narzędziem legitymizacji islamskiego reżimu. Katolicka nauka społeczna zawsze głosiła konieczność państwa katolickiego, gdzie władza uznaje zwierzchnictwo Chrystusa Króla (Quas primas). Tymczasem „Palestyna” jako twór polityczny z założenia odrzuca społeczne panowanie Zbawiciela.
Demograficzna destrukcja i milczenie o apostazji
Przyznając, że
spośród około 30 tys. mieszkańców, chrześcijanie stanowią już mniej niż 40 procent
autor pomija główną przyczynę: systematyczne prześladowania katolików przez muzułmanów oraz zdradę modernistycznych „pasterzy”, którzy zamiast nawracać – dialogują. Syllabus Piusa IX potępił błąd, że „Kościół powinien być oddzielony od Państwa, a Państwo od Kościoła” (pkt 55), co właśnie obserwujemy w Betlejem.
Grobowa martwota duchowa
Opis bazyliki Narodzenia jako „otoczonej klasztorami grecko-ortodoksyjnym i ormiańskim oraz klasztorem franciszkańskim” przypomina bardziej muzealny katalog niż świadectwo żywej wiary. Prawdziwy kult został zastąpiony turystycznym spektaklem, co doskonale ilustruje finałowa zachęta do finansowego wsparcia portalu – współczesna wersja handlu w świątyni (J 2,16).
Betlejem, które powinno być miejscem hołdu dla Bożego Króla, stało się areną ekumeniczno-politycznego teatru. Jak głosi encyklika Quas primas: „Królestwo naszego Odkupiciela obejmuje wszystkich ludzi”, lecz władcy tego świata wolą własne interesy od uznania praw Chrystusa.
Za artykułem:
25 grudnia 2025 | 19:10Betlejem wczoraj i dziś. Dom chleba, dom pokoju (ekai.pl)
Data artykułu: 25.12.2025
