Portal eKAI (25 grudnia 2025) relacjonuje orędzie tak zwanych „biskupów” Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego w Polsce, w którym zamiast głosić jedyną drogę zbawienia przez poddanie narodów pod panowanie Chrystusa Króla, ograniczają się do emocjonalnego humanitaryzmu. Dokument, podpisany przez Eugeniusza Popowicza, Włodzimierza Juszczaka, Arkadiusza Trochanowskiego i Mariusza Dmyterkę, stanowi klasyczny przykład teologicznego bankructwa posoborowej „hierarchii”.
Zdrada misji Kościoła: milczenie o konieczności nawrócenia narodów
W całym tekście brak jakiejkolwiek wzmianki o obowiązku podporządkowania życia społecznego i politycznego Ukrainy prawom Regnum Christi. Tymczasem Pius XI w encyklice Quas Primas stanowczo nauczał: „Królestwo naszego Zbawiciela obejmuje wszystkich ludzi – jak o tym mówi Leon XIII – tak iż najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa”. Orędzie przemilcza kluczowy dogmat o społecznym panowaniu Chrystusa Króla, zastępując go mglistymi wezwaniami do „sprawiedliwego pokoju” – pojęcia zaczerpniętego z modernistycznej nowomowy, a nie z katolickiego depozytu wiary.
„Pokornie prosimy Dzieciątko Jezus – Księcia Pokoju, aby zmiłował się nad cierpiącą Ukrainą”
Ta formuła demaskuje modernistyczną redukcję Chrystusa do roli bezsilnego „księcia” abstrakcyjnego pokoju. Żaden prawowity pasterz Kościoła nie ośmieliłby się przemilczeć, że prawdziwy pokój możliwy jest wyłącznie pod warunkiem uznania przez narody władzy Chrystusa jako Boga-Człowieka. Pius XI w Quas Primas przypominał: „Pokój Chrystusowy w Królestwie Chrystusowym – nie było nadziei trwałego pokoju dotąd, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”.
Naturalistyczna wizja zbawienia: odrzucenie nadprzyrodzoności
Szokujące jest pytanie rzekomych hierarchów: „Czy wierzymy w prawdę, że Syn Boży pojawił się w ludzkiej postaci na tej ziemi 2025 lat temu?”. To typowa modernistyczna pułapka – sugerująca, że Wcielenie jest przedmiotem dobrowolnego „wyboru wiary”, a nie fundamentalnym faktem nadprzyrodzonym stanowiącym podstawę wszelkiego Objawienia. Św. Pius X w encyklice Pascendi demaskował tę herezję: „Moderniści pozbawiają dogmat wszelkiej rzeczywistości nadprzyrodzonej, sprowadzając go do zwykłego produktu ludzkiego umysłu”.
Szczytem teologicznego absurdu jest stwierdzenie o „przemienionym życiu” osiąganym przez „przejście przez otwarte serce naszego Zbawiciela”. To czysty pelagianizm, sprzeczny z nauką Soboru Trydenckiego o konieczności łaski uświęcającej do zbawienia. Autorzy świadomie unikają terminów: „łaska”, „stan łaski”, „spowiedź ważna”, „grzech śmiertelny”, zastępując je modernistycznymi frazesami o „Bożym miłosierdziu” oderwanym od sakramentalnej rzeczywistości.
Schizmatycka struktura udająca Kościół
Podpisani pod dokumentem „hierarchowie” należą do struktur pozostających w pełnej komunii z posoborową sektą okupującą Watykan. Już Pius XII w encyklice Orientalis Ecclesiae ostrzegał przed fałszywym ekumenizmem ze schizmatykami wschodnimi. Tymczasem ci „biskupi”:
- Utrzymują jedność z modernistycznymi uzurpatorami od Jana XXIII począwszy
- Praktykują obrzędy zniekształcone przez prawosławny phyletismos potępiony przez Leona XIII
- Propagują posoborowy synkretyzm poprzez tzw. „braterskie relacje” z Cerkwią moskiewską
Jak przypomina bulla Piusa IV Dominici gregis custodiae, jedność z Rzymem wymaga pełnej akceptacji nie tylko dogmatów, ale i dyscypliny łacińskiej w sprawach mieszanych. Grekokatolicy od dziesięcioleci łamią te zasady, będąc de facto piątą kolumną prawosławia w pseudo-Kościele posoborowym.
Teologiczne sprzeczności demaskujące modernizm
Autorzy piszą: „Syn Boży przychodzi na świat nie jako sędzia, lecz jako pasterz, lekarz i zbawiciel”. To jawne zaprzeczenie Ewangelii, gdzie Chrystus sam mówi: „Ojciec nie sądzi nikogo, ale wszelki sąd dał Synowi” (J 5,22). Redukcja Mesjasza do roli „lekarza” bez władzy sędziowskiej to klasyczny chwyt modernistycznej deformacji doktryny.
Równie heretyckie jest stwierdzenie o „nowym akcie twórczym” w kontekście Odkupienia. Dogmat chalcedoński wyraźnie naucza, że Chrystus działał „dwie natury niezamiennie, nieodmiennie, niepodzielnie, nierozdzielnie”. Twierdzenie o „nowym stworzeniu” sugerujące zmianę w Bogu to czysty modernizm potępiony w dekrecie Lamentabili (propozycja 59).
Apokaliptyczna wizja zamiast katolickiej nadziei
Końcowe wezwanie: „On jest jedyną nadzieją i zbawieniem dla świata” brzmi szczególnie obłudnie w kontekście całkowitego pominięcia obowiązku nawracania narodów. Prawdziwy katolicki głos w sprawie Ukrainy zabrzmiałby jak Pius XI wobec Meksyku: jasne wezwanie do krucjaty różańcowej i poświęcenia narodu Niepokalanemu Sercu Marji – nie zaś pacyfistyczne brednie o „otwartym sercu”.
Całość dokumentu to mistrzowska ilustracja zasady św. Piusa X: „Modernizm jest syntezą wszystkich herezji” (encyklika Pascendi). Gdy brakuje wiary w nadprzyrodzone posłannictwo Kościoła, pozostaje tylko płytki humanitaryzm – dokładnie to, co obserwujemy u tych „pasterzy” bez owiec, „biskupów” bez diecezji i „katolików” bez Krzyża.
Za artykułem:
25 grudnia 2025 | 23:07Biskupi greckokatoliccy w Polsce: prosimy Dzieciątko Jezus – Księcia Pokoju, aby zmiłował się nad cierpiącą Ukrainą (ekai.pl)
Data artykułu: 25.12.2025
