Portal eKAI (26 grudnia 2025) relacjonuje „świętowanie” w Areszcie Śledczym w Lublinie z udziałem „biskupa” Adama Baba oraz „rektora” Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, „ks. prof.” Mirosława Kalinowskiego. Wydarzenie opisywane jako „spotkanie opłatkowe” obejmowało bluźniercze jasełka z udziałem więźniów i studentów, z „Marją” odgrywaną przez studentkę oraz „kapelanem” występującym jako aktor. Centralnym elementem miał być ręcznie przepisany przez osadzonych egzemplarz Pisma Świętego oraz dwumetrowa „ikona Narodzenia Pańskiego”. „Ponad 80 proc. absolwentów nie wraca ponownie do więzień” – chlubi się portal, redukując misję Kościoła do statystyk resocjalizacji. Ta modernistyczna farsa stanowi jaskrawą ilustrację całkowitego odejścia od nadprzyrodzonej misji Kościoła na rzecz świeckiego aktywizmu.
Profanacja sacrum w służbie utylitaryzmu
Opisywane wydarzenie łamie fundamenty katolickiej duchowości na trzech poziomach:
1. Teatralizacja misterium: Wcielanie się „kapłana” w rolę aktora w jasełkach narusza kanon 1257 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., zabraniający duchownym występów scenicznych. Jak przypomina św. Pius X w Motu proprio „Sacrorum antistitum”: „Kapłan jest alter Christus, nie zaś błaznem mającym zabawiać pospólstwo”.
2. Bałwochwalcza manipulacja symbolami: Ręczne przepisywanie Pisma Świętego przez więźniów przywodzi na myśl praktyki sekciarskie typu „Bibliolatria”, potępione przez Piusa VI w konstytucji „Auctorem fidei” (1794). Tymczasem „Pismo Święte nie jest fetyszem, lecz drogowskazem do Krzyża” (Leon XIII, Providentissimus Deus).
3. Naturalistyczna redukcja łaski: Brak wzmianki o spowiedzi, Komunii św. czy adoracji Najświętszego Sakramentu demaskuje czysto świecki charakter przedsięwzięcia. Gdy „bp Bab” wzywa do „poszukiwania prawdy”, przemilcza podstawową prawdę wiary: „Poza Kościołem nie ma zbawienia” (Sobór Florencki, 1442).
Statystyka zamiast soteriologii
Chlubienie się 80% skutecznością resocjalizacji odsłonia heretyckie przesunięcie akcentów z życia wiecznego na doczesną „resocjalizację”. Tymczasem Sobór Trydencki w dekrecie „De iustificatione” naucza jasno: „Celem życia chrześcijańskiego jest uświęcenie, a nie socjotechniczna poprawa zachowań”.
Wspomniany „rektor KUL” Kalinowski podkreśla „jedność wspólnoty uniwersyteckiej”, zapominając, że prawdziwa jedność płynie jedynie z uczestnictwa w Ciele Mistycznym Chrystusa (1 Kor 12,12-27), a nie z więziennych programów „integracji”. To klasyczny przykład błędów potępionych w Syllabusie Piusa IX (punkty 39-42), gdzie papież potępia „mieszanie sfery duchowej i świeckiej”.
Stół zastąpił ołtarz
Szczególnie wymowne jest zastąpienie Najświętszej Ofiary „świątecznym stołem przygotowanym przez studentów”. Tymczasem Pius XII w „Mediator Dei” przypomina: „Eucharystia jest źródłem i szczytem życia chrześcijańskiego, nie zaś wspólną wieczerzą”.
„Akademickie Bractwo Więzienne” i „koncerty kolędowe” sióstr Franciszkanek Misjonarek Marji to przejaw sentymentalnej religijności pozbawionej teologicznych fundamentów. Jak zauważa św. Pius X w „Lamentabili sane”: „Moderniści redukują wiarę do emocjonalnych uniesień, odrzucając obiektywną prawdę” (propozycja 25).
Symptom głębszej choroby
Całe wydarzenie stanowi mikroskopijny wycinek systemowej apostazji struktury posoborowej:
– Duchowieństwo: „Kapłani” występujący w bluźnierczych przedstawieniach potwierdzają utratę wiary w rzeczywistą obecność Chrystusa w Najświętszym Sakramencie.
– Akademia: KUL, niegdyś bastion tomizmu, dziś promuje naturalistyczne programy „resocjalizacji” sprzeczne z nauką św. Tomasza o łasce (STh I-II, q. 109-114).
– Duszpasterstwo: Zamiana więzienia w „przestrzeń dialogu” ignoruje dogmat o czyśćcu i konieczności zadośćuczynienia za grzechy (Sobór Trydencki, sesja XXV).
Jak ostrzegał Pius XI w „Quas Primas”: „Gdy ludzie wyrzekają się panowania Chrystusa, społeczeństwo pogrąża się w moralnym chaosie”. Opisywana „wigilia” to nie błąd duszpasterski, ale świadome odrzucenie Królewskiej Godności Zbawiciela na rzecz humanitarnego socjologizmu.
Droga powrotu
Jedynym lekarstwem na tę duchową gangrenę jest powrót do integralnej doktryny katolickiej:
1. Przywrócenie publicznego kultu Chrystusa Króla zgodnie z encykliką Piusa XI
2. Głoszenie konieczności nawrócenia i pokuty jako warunku zbawienia (Mk 1,15)
3. Odrzucenie fałszywego ekumenizmu i powrót do zasad potępionych w „Mortalium animos” Piusa XI
4. Przywrócenie prawdziwej Mszy Świętej jako jedynego źródła łask
Jak pisze św. Augustyn: „Nie ma większego okrucieństwa niż miłosierdzie bez prawdy” (Ep. 185, 11). Współczucie dla więźniów nie może usprawiedliwiać zdrady Wiary. Prawdziwa miłość bliźniego wymaga głoszenia mu całej prawdy – nawet za cenę utraty popularności w oczach świata.
Za artykułem:
26 grudnia 2025 | 12:51Święta w Areszcie Śledczym w Lublinie (ekai.pl)
Data artykułu: 26.12.2025
