Krwawe żniwo Heroda i duchowe dziedzictwo niewinnej ofiary
Portal LifeSiteNews (28 grudnia 2025) przytacza fragmenty „Roku Liturgicznego” Dom Prospera Guéranger dotyczące święta Młodzianków Betlejemskich. Choć tekst słusznie wskazuje na męczeństwo z łaski dzieci pomordowanych przez Heroda, nie wyciąga teologicznych i liturgicznych konsekwencji wobec współczesnego „kościoła” posoborowego.
„Herod intended to include the Son of God amongst the murdered babes of Bethlehem […] God showed here the riches of His mercy – He asks of them but a momentary suffering, and that over, they wake up in Abraham’s Bosom”
Teza o „przebudzeniu w łonie Abrahama” budzi poważne wątpliwości doktrynalne. Sobór Kartagiński (418 r.) pod przewodnictwem św. Aureliusza stwierdza jednoznacznie: „Ktokolwiek przeczy, że nawet niemowlęta, które nie odrodziły się przez Sakrament Chrztu, zostaną ukarane ogniem wiecznym – niech będzie wyklęty” (Kan. 3). Pius XII w encyklice Mystici Corporis (1943) potwierdza, że „żaden człowiek nie może dostąpić zbawienia wiecznego, jeśli nie jest zjednoczony z Mistycznym Ciałem Chrystusa”. Tymczasem w komentowanym tekście czytamy:
„The praise the angels give thee is: ‘Glory be to God in the highest, and peace on earth to men of good will’ (Łk 2,14) […] It is not perfect till He cometh who will say: ‘Suffer Little Children to come unto me, for of such is the kingdom of heaven; and in the mystery of my mercy, there shall be peace to men that cannot even use their will’”
To niebezpieczne pomieszanie pojęć! Św. Robert Bellarmin w „De Sacramentis” wykłada: „Dzieci nieochrzczone, choć niewinne subiektywnie, dziedziczą winę pierworodną – stąd konieczność Chrztu dla uzyskania łaski uświęcającej” (Lib. II, Cap. XXX). Młodziankowie zaś – jak uczy św. Augustyn – „stali się pierwszymi męczennikami nie przez własną wolę, lecz przez łaskę szczególną Odkupiciela, który włączył ich śmierć w swoją zbawczą Ofiarę” („Sermo 373”).
Posoborowa profanacja świętości dzieciństwa
Tekst wspomina o „sacrament of regeneration” w kontekście dzieci zmarłych bez Chrztu, co otwiera furtkę dla posoborowego neomodernizmu. Watykański dokument „Dominus Iesus” (2000) bergogliańskiej kongregacji stwierdża bowiem, że „nie można wykluczyć, że Bóg zapewnia środki zbawienia także poza Sakramentem Chrztu” (pkt 21). Tymczasem bulla Eugeniusza IV Cantate Domino (1442) definiuje: „Żaden z tych, którzy znajdują się poza Kościołem Katolickim […] nie może stać się uczestnikiem życia wiecznego”.
Współczesne „czczenie” niewinności przybiera formy wręcz bluźniercze:
– „Papież” Franciszek w 2023 r. nazwał aborcję „rozwiązaniem społecznych problemów”
– Posoborowe „msze” dla dzieci wprowadzają clownów i teatralne przedstawienia, profanując ideę pueri Hebraeorum (dzieci żydowskich witających Chrystusa)
– Neo-katechumenalne „błogosławieństwa” ciężarnych matek w stanie grzechu śmiertelnego
Liturgiczna zdrada tradycji
Autor cytuje średniowieczny zwyczaj „allowing young boys to share in the duties of the choir”, ale przemilcza fakt, że posoborowa reforma:
1. Usunęła z liturgii Wielkiego Piątku modlitwę za żydów, którzy stali się duchowymi dziećmi Heroda
2. Zlikwidowała antyfonę „Vox in Rama” wspominającą lament Racheli
3. Zmniejszyła rangę święta z II klasy na zwykłe wspomnienie
Św. Pius X w motu proprio Tra le sollecitudini (1903) nakazywał: „Chór kościelny powinien składać się wyłącznie z mężczyzn, by uniknąć jakiejkolwiek profanacji świętości”. Tymczasem współczesne „parafie” wprowadzają dziewczęta do służby ołtarza, naruszając kanon 1262 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r.
Współcześni Herodowie w purpurze
Gdy tekst wspomina o „portion of these relics” w Rzymie, nie dodaje, że:
– Relikwie Młodzianków były wielokrotnie profanowane przez modernistskich „duchownych” (np. w 2019 r. w Kolonii)
– Bergoglio zezwolił na usunięcie relikwiarzy z wielu „świątyń” pod pretekstem „ekumenizmu”
– W 2024 r. „biskup” niemiecki zdjął fioletowe szaty w czasie „mszy” za nienarodzonych, twierdząc, że „żałoba jest przeżytkiem”
Jak zauważył św. Hieronim: „Herod nie umarł – jedynie zmienia maski” (List 58). Dziś przybiera postać:
– Globalnych fundacji aborcyjnych (Planned Parenthood)
– „Kościelnych” urzędników forsujących edukację seksualną
– Neo-marcionickich sekt odrzucających Stary Testament wraz z jego moralnością
„In the midst of the joy […] the Holy Church of Rome forgets not the lamentations of the mothers […] she suspends on this feast some of the manifestations of the joy”
Ta wstrzemięźliwość liturgiczna została odrzucona przez posoborowych innowatorów. W nowym „kalendarzu” skasowano wigilię Świętych Młodzianków, a fioletowe szaty zastąpiono różowymi „dla podkreślenia radości”. Jakże aktualne są słowa Leona XIII: „Kiedy usunięto Chrystusa z prawodawstwa i społeczeństwa, wzrosła nienawiść do niewinności” („Tametsi futura” 1900).
Podsumowanie: niewinność w ogniu prześladowań
Młodziankowie pozostają wiecznym wyrzutem dla świata, który:
1. Legalizuje dzieciobójstwo prenatalne (60 mln ofiar rocznie)
2. Promuje demoralizację nieletnich poprzez „edukację” gender
3. Prześladuje rodziny zachowujące tradycyjne wartości
Niech ich krew – jak pisał św. Kwodwultdeus – „stanie się wołaniem mocniejszym niż głos Kaina” (Kazanie 3). W obliczu współczesnego holokaustu dzieci, jedyną odpowiedzią jest powrót do regnum sociale Christi – społecznego panowania Chrystusa Króla, któremu poświęcił swą encyklikę Pius XI. Tylko wówczas „ziemia wyda swych zmarłych” (Ap 20,13), a głos Racheli ustanie na wieki w niebieskim Jeruzalem.
Za artykułem:
The Holy Innocents gave their lives for Christ, and God honors them with eternal glory (lifesitenews.com)
Data artykułu: 28.12.2025
