Tradycyjna rodzina katolicka podczas ceremonii małżeńskiej w starym kościele, z biskupem Piotrowskim w tle

Prawo rodziców do wychowania w cieniu posoborowej apostazji

Podziel się tym:

Prawo rodziców do wychowania w cieniu posoborowej apostazji

Portal eKAI (28 grudnia 2025) relacjonuje wystąpienie „bpa” Jana Piotrowskiego w kieleckim „sanktuarium” św. Józefa podczas tzw. niedzieli Świętej Rodziny. „Biskup” miał mówić o „prawie rodziców do decydowania o profilu wychowania dzieci”, powołując się na słowa uzurpatora Leona XIV i list pasterski Konferencji Episkopatu Polski. Całość osadzona w estetyce „odnowienia przyrzeczeń małżeńskich” przez kilkadziesiąt małżeństw, przy akompaniamencie wręczania pamiątkowych dyplomów.


Naturalistyczna redukcja rodziny do „znaku Kościoła”

„Bp” Piotrowski nazywa rodzinę „szczególnym znakiem Kościoła” i „społecznością nadającą sens życiu”, co stanowi klasyczny przykład posoborowego relatywizmu teologicznego. Tymczasem Casti Connubii Piusa XI naucza nieodwołalnie: „Małżeństwo zostało ustanowione przez Stwórcę jako nierozerwalna wspólnota życia – instytucja natury swej skierowana ku dobowi małżonków, ku zrodzeniu i wychowaniu potomstwa” (1930). Żadne „znaki” czy „społeczności”, lecz sakrament jako odbicie związku Chrystusa z Kościołem (Ef 5, 32 Wlg).

„Małżeństwo nie jest ideałem, ale kanonem prawdziwej miłości” – miał mówić uzurpator Leon XIV, według relacji portalu.

To zdanie demaskuje herezję naturalizmu potępioną w Syllabusie Piusa IX (pkt 56-59). Jeśli małżeństwo to tylko „kanon miłości”, a nie „figura uniżenia Chrystusa z Kościołem” (Katechizm Rzymski II, 8, 13), wówczas znika jego nadprzyrodzony charakter. Cytat z Księgi Syracha o czci dla rodziców (Syr 3, 2-6) zostaje wyrwany z kontekstu – w oryginale mowa o „bojaźni Pańskiej” jako fundamencie, czego „biskup” już nie przywołuje.

Demontaż sakramentalności w imię „codzienności”

Szczytem teologicznego wandalizmu jest stwierdzenie z listu „Episkopatu Polski”: „sakrament małżeństwa to nie magia, ale obietnica obecności Jezusa w małżeńskiej codzienności”. To jawna negacja ex opere operato (poprzez samo udzielenie) potępiona przez Sobór Trydencki (Sesja VII, kan. 6-8).

„Małżonkowie i rodzice mają prawo decydować o profilu wychowania i kształcenia swoich dzieci” – miał apelować Piotrowski.

Tu zaś ujawnia się liberalno-indywidualistyczna trucizna Vaticanum II (Dignitatis Humanae 5). Pius XI w Divini Illius Magistri precyzuje: „Rodzice mają obowiązek i niezbywalne prawo wychowania potomstwa, lecz pod zwierzchnictwem Kościoła, który posiada misję nadprzyrodzoną” (1929). W świecie pozbawionym społecznego panowania Chrystusa Króla (Quas Primas 1925) jakikolwiek „profil wychowania” będzie tylko wyborem między błędami.

Ceremonialne puste gesty zamiast łaski

Cała sceneria „odnowienia przyrzeczeń” w pseudo-sanktuarium z wręczaniem dyplomów (najstarsze „małżeństwo” z 65-letnim „stażem”) odsłania liturgiczny modernizm. Św. Pius X w Lamentabili potępia tezę, że „dobrze jest uzupełniać obrzędy nowymi ceremoniałami” (pkt 61).

Brak jakiegokolwiek nawiązania do:
– konieczności ważnego ślubu katolickiego (Can. 1094 KPK 1917)
– grzechu ślubów cywilnych czy konkubinatów
– obowiązku wychowania dzieci in fide Ecclesiae (Sobór Trydencki, Sesja XXIV)
– zagrożenia świętokradztwem przy przyjmowaniu „komunii” w strukturach posoborowych

Rzekoma „obrona życia przed współczesnymi Herodami” pozostaje pusta, gdy równocześnie milczy się o:
– apostazji państwowej (art. 25 Konstytucji RP)
– obowiązku katolickiego wyznaniowego szkolnictwa (Quas Primas 19)
– herezji ekumenizmu i wolności religijnej

Posoborowy antykościół jako „wspólnota pustostanów”

Pytanie Piotrowskiego: „Co dzieje się w naszej ojczyźnie, która staje się «rzeczpospolitą pustostanów»?” – jest hipokryzją. To właśnie neo-kościół:
1. Zastąpił Mszę Świętą spotkaniami przy „stole” (Novus Ordo Missae)
2. Usunął Chrystusa Króla z przestrzeni publicznej (por. Quas Primas 18)
3. Zamienił seminaria na fabryki „nowej ewangelizacji” w stylu Bugniniego

„Duch Świętej Rodziny z Nazaretu” nie zstąpi tam, gdzie odrzucono „wszelką władzę na niebie i na ziemi” (Mt 28, 18 Wlg) na rzecz dialogu z „duchem czasu”. Jak nauczał św. Pius X: „Nie ma prawdziwej pobożności bez nienawiści do błędów i ich zwolenników” (Notre charge apostolique).


Za artykułem:
28 grudnia 2025 | 15:58Bp Piotrowski: rodzice mają prawo decydować o profilu wychowania i kształcenia swoich dzieci
  (ekai.pl)
Data artykułu: 28.12.2025

Więcej polemik ze źródłem: ekai.pl
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.