Rzekomy jubileusz w Kaliszu: synkretyzm i herezja w służbie apostazji
Portal eKAI (29 grudnia 2025) relacjonuje uroczystości zamykające tzw. Rok Jubileuszowy w „diecezji” kaliskiej, podczas których uzurpator tytułujący się „biskupem Damianem Brylem” dokonał szeregu działań wykraczających poza ramy katolickiej doktryny. Całość obrzędów stanowi groteskowe połączenie modernistycznej retoryki, synkretycznych praktyk i jawnego lekceważenia zasad wiary potępionych przez niezmienne Magisterium Kościoła.
Nielegalny jubileusz i profanacja odpustów
Centralnym punktem krytyki jest bluźniercze odwoływanie się do praktyki odpustów, o czym świadczą słowa pseudo-biskupa: „ofiarowanie za zmarłych kapłanów z naszej diecezji”. Ta wypowiedź stanowi drastyczne naruszenie kanonu 911 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., który wymaga, by szafarz odpustów działał w łączności z prawowitym zwierzchnikiem Kościoła i w granicach przyznanej jurysdykcji. Tymczasem:
„Odpust zupełny może być udzielony tylko przez Papieża i tych, którym on tę władzę wyraźnie przekazał” (Św. Antoni Maria Claret, Compendium theologiae moralis, 1882).
Ponieważ „struktura kaliska” pozostaje w otwartej komunii z modernistyczną sektą okupującą Watykan, wszelkie próby udzielania łask odpustowych są nieważne ex defectu auctoritatis (z powodu braku władzy). Co więcej, sama koncepcja „jubileuszu” oderwanego od autentycznej tradycji katolickiej stanowi heretyckie novum – Sobór Trydencki wyraźnie potępił praktykę tworzenia lokalnych świąt bez aprobaty Stolicy Apostolskiej (sesja XXI, kan. 13).
Naturalistyczna redukcja misji Kościoła
Analiza języka użytego przez „Bryl” ujawnia całkowite odejście od nadprzyrodzonej perspektywy właściwej katolickiej eklezjologii. Zamiast podkreślać obowiązek pokuty, kultu Boga w Trójcy Jedynego i troski o zbawienie dusz, „pasterz” koncentruje się wyłącznie na aktywności socjalnej:
„Dziękuję za działania w ramach Caritas (…) za działania Parafialnych Zespołów Caritas i Szkolnych Kół Caritas”.
To żywa ilustracja potępionej przez Piusa X tezy modernizmu: „Kościół nie jest prawdziwym i doskonałym społeczeństwem, całkowicie wolnym” (Lamentabili sane exitu, pkt 19). Papież Pius XI w Quas Primas przypominał natomiast: „Królestwo naszego Odkupiciela obejmuje wszystkich ludzi (…) nie tylko jednostki, ale także rodziny i państwa”, podkreślając prymat władzy duchowej nad doczesną.
Bluźniercza komunia pod dwiema postaciami
Artykuł nie ukrywa skandalicznego naruszenia dyscypliny sakramentalnej: „Komunia św. wszystkim wiernym została udzielona pod dwiema postaciami”. Praktyka ta została jednoznacznie potępiona przez Sobór Konstancjański (1415) jako sprzeczna z dogmatem o przeistoczeniu i realnej obecności Chrystusa pod każdą postacią. Św. Robert Bellarmin w De sacramento Eucharistiae wyjaśniał:
„Podanie kielicha ludowi prowadzi do niebezpieczeństwa znieważenia Najświętszej Krwi oraz wzmaga pokusę protestanckiego rozumienia Eucharystii”.
Fakt, że „duchowni” posoborowi nadal stosują tę heretycką praktykę, dowodzi ich całkowitego zerwania z katolicką tradycją liturgiczną.
Fałszywa eklezjologia i kult antypapieży
Szczególnie wymowna jest wzmianka o rzekomych następcach św. Piotra: „naznaczony śmiercią papieża Franciszka i wyborem papieża Leona”. Sedewakantyzm opierając się na bulli Cum ex Apostolatus Officio Pawła IV i nauce św. Roberta Bellarmina jednoznacznie stwierdza:
„Heretyk nie może być papieżem, a publiczne odstępstwo od wiary powoduje automatyczną utratę urzędu” (Św. Robert Bellarmin, De Romano Pontifice, II, 30).
Bergoglio („Franciszek”) i jego następca, otwarcie propagujący herezje (ekumenizm, relatywizm dogmatyczny, komunię dla rozwodników), nigdy nie byli prawowitymi głowami Kościoła. Oddawanie im czci należy więc uznać za akt bałwochwalczy.
Duchowa pustka w miejsce łaski
Wszelkie wzmianki o „odnowieniu wiary” i „pogłębieniu życia duchowego” brzmią szczególnie groteskowo w kontekście całkowitego milczenia o:
- obowiązku pokuty i zadośćuczynienia za grzechy
- czci należnej Najświętszemu Sercu Jezusa i Niepokalanemu Sercu Marji
- praktyce pierwszych piątków miesiąca
- ostrzeżeniu przed wiecznym potępieniem
Jak trafnie zauważył Pius X w Pascendi Dominici gregis: „Moderniści redukują religię do subiektywnych przeżyć, odzierając ją z obiektywnego charakteru prawdy objawionej”. W Kaliszu mamy do czynienia z klasycznym przykładem tej herezji – wiarę zastąpiono psychologią, łaskę – aktywnością społeczną, a Chrystusa Króla – humanitarną filantropią.
Podsumowanie: czas powrotu do źródła
Opisywane wydarzenia stanowią bolesny dowód głębi kryzysu, jaki dotknął struktury posoborowe. Zamiast „wypływać na głębię” (Łk 5,4) prawdziwej wiary, „duchowni” w Kaliszu brną w otchłań apostazji, mieszając święte z profanicznym. Jedyne lekarstwo na tę zarazę stanowi powrót do niezmiennej doktryny katolickiej, autentycznej Mszy Świętej Wszechczasów oraz uznanie, że Stolica Piotrowa pozostaje sede vacante aż do czasu wyniesienia prawowitego papieża.
Za artykułem:
29 grudnia 2025 | 04:00Bp Bryl: Odpusty ofiarowałem za zmarłych kapłanów z diecezji kaliskiej (ekai.pl)
Data artykułu: 29.12.2025
