Portal eKAI (29 grudnia 2025) relacjonuje wystąpienie „abpa” Adama Szala podczas uroczystości w Przemyślu, gdzie „hierarcha” głosił o rodzinie „Bogiem silnej” jako remedium na współczesne zagrożenia. Cytując „papieża” Leona XIV i „świętego” Jana Pawła II, przemyski „metropolita” powiela typowo posoborową retorykę łączącą szczątki katolickiej terminologii z modernistycznym relatywizmem.
Fałszywe świadectwo „męczenników”
Papież przywołał także rodzinę Ulmów, określając ich jako „rodziców i dzieci zjednoczonych w miłości i męczeństwie”.
To zdanie demaskuje rdzeń problemu: posoborowa sekta fałszuje pojęcie męczeństwa. Śmierć Ulmów – choć heroiczna w wymiarze humanitarnym – nie spełnia teologicznych warunków męczeństwa za wiarę. Jak nauczał Benedykt XIV w dziele De Servorum Dei beatificatione:
„Męczennikiem jest ten, kto ponosi śmierć z rąk niewiernych lub heretyków z nienawiści do wiary (odium fidei)” (I, 39). W przypadku Ulmów brak jakichkolwiek dowodów, iż nazistowscy oprawcy działali motywowani nienawiścią do katolicyzmu.
Wspomnienie nienarodzonego dziecka w kontekście „świadectwa” to dodatkowe nadużycie. Kościół katolicki zawsze nauczał, że osoby nieochrzczone nie mogą być przedmiotem kultu, zaś „poza Kościołem nie ma świętych, jak nie ma zbawienia” (św. Cyprian, De unitate ecclesiae).
Naturalizm zamiast łaski
rodziny są nadzieją dla Kościoła, dla Ojczyzny i dla świata
To zdanie – przypisywane Janowi Pawłowi II – ukazuje fundamentalny błąd antropocentrycznego zwrotu posoborowia. Nadzieją Kościoła jest wyłącznie Chrystus Król, nie zaś jakakolwiek ludzka instytucja. Jak przypomina encyklika Quas Primas Piusa XI:
„Pokój Chrystusowy w królestwie Chrystusowym – inaczej nie można przywrócić zbawiennego pokoju” (1925). Tymczasem przemyska homilia redukuje nadprzyrodzone posłannictwo rodziny do społecznego aktywizmu.
Kryptomodernistyczna retoryka
Analiza języka użytego przez „abpa” Szala odsłania typowe dla neokościoła techniki relatywizacji:
1. Nieokreśloność pojęcia „Bóg” – Brak precyzyjnego odniesienia do Trójjedynego Boga katolickiego, co otwiera furtkę ekumenicznym interpretacjom.
2. Instrumentalizacja „świętych” – Wspominanie Zelii i Ludwika Martin czy Quattrocchich jako „przykładów” przy jednoczesnym pominięciu ich rzeczywistego, przedsoborowego katolicyzmu.
3. Fałszywa kontynuacja – Cytowanie Pelczara (świętego katolickiego) w kontekście całkowicie sprzecznym z jego nauczaniem. W liście pasterskim z 1904 r. biskup przemyski jednoznacznie potępiał modernizm i żądał bezwzględnej wierności Magisterium.
Zdrada nadprzyrodzonego celu
Najgroźniejszym aspektem wystąpienia jest milczące odrzucenie nadprzyrodzonego celu małżeństwa. Współczesna sekta watykańska przemilcza fakt, że głównym zadaniem rodziny jest rodzenie dzieci dla nieba, a nie „tworzenie więzi społecznych”. Jak uczył Pius XI w Casti connubii (1930):
„Podstawowym celem małżeństwa jest płodzenie i wychowanie potomstwa”. Tymczasem posoborowa propaganda zastępuje to „otwartością na dialog” i „świadectwem miłości” pozbawionym transcendentnego wymiaru.
Schizma w schizmie
Udział „biskupów pomocniczych” Jamrozka i Chudzio w liturgii to kolejny akt kościelnego teatru. Po nieważnych święceniach posoborowych (zmieniony ryt Paul VI z 1968 r.) oraz otwartej apostazji od wiary, ich obecność przy „ołtarzu” jest profanacją. Jak zauważył św. Robert Bellarmin:
„Heretycy publiczni nie tylko nie mogą być papieżami, ale nie mogą nawet należeć do Kościoła” (De Romano Pontifice II, 30).
W rodzinie wiara przekazywana jest wraz z życiem
To zdanie – przypisywane „Leonowi XIV” – ukazuje całkowite zerwanie z katolicką koncepcją łaski. Wiara nie jest „przekazywana biologicznie”, lecz jest nadprzyrodzonym darem wymagającym chrztu i życia w stanie łaski uświęcającej. Tymczasem neokościół sprowadził wiarę do genetycznego dziedzictwa, co jest jawnym przejawem naturalizmu potępionego w Syllabusie Piusa IX (pkt 1-7).
Jedyna droga ocalenia
W obliczu tej doktrynalnej katastrofy jedynym ratunkiem pozostaje powrót do niezmiennej nauki Kościoła:
1. Uznanie małżeństwa za „figurę unii Chrystusa z Kościołem” (Ef 5,32 Wlg)
2. Odrzucenie fałszywych „świadków” tworzonych przez modernistyczną sekta
3. Odrzucenie nieważnych sakramentów posoborowia
4. Życie w stanie łaski poprzez udział w prawdziwej Ofierze Mszy Świętej
Jak pisał św. Józef Sebastian Pelczar w przywoływanym liście:
„Rodzina bez Boga prawdziwego staje się jaskinią zbójców, gdzie panują zmysły i namiętności”. Dziś te słowa brzmią proroczo wobec ruin dokonanych przez II Sobór Watykański i jego kontynuatorów.
Za artykułem:
29 grudnia 2025 | 14:19Abp Szal: jedynie rodzina Bogiem silna może przetrwać (ekai.pl)
Data artykułu: 29.12.2025
