Portal Catholic News Agency (29 grudnia 2025) przedstawia sześć postaci związanych z posoborową sekto-strukturą, które według autorów odcisnęły piętno na minionym roku. Wśród nich znajdują się zmarły uzurpator Bergoglio („Franciszek”), obecny antypapież Leon XIV oraz inni przedstawiciele neo-kościelnej hierarchii. Artykuł gloryfikuje ich działania, całkowicie pomijając sprzeczność z niezmienną doktryną katolicką.
Kult jednostek zamiast czci dla prawdziwej świętości
Przedstawiony materiał stanowi klasyczny przykład bałwochwalczego kultu osobowości, charakterystycznego dla struktury okupującej Watykan. Autorzy bezkrytycznie wychwalają „pastorską bliskość” i „dziedzictwo miłosierdzia” Bergoglia, pomijając jego liczne herezje i apostazje. Wspomniana „misjonarska postawa sięgania do peryferii” to w rzeczywistości synkretyzm religijny potępiony przez św. Piusa X w dekrecie Lamentabili sane exitu (1907):
„Moderniści mieszają w szaleńczy sposób sferę świecką i sakralną, doprowadzając do całkowitego zniszczenia prawdziwej pobożności”
.
Antypapież Leon XIV kontynuatorem rewolucji
Nowy uzurpator, określany jako „Leon XIV”, przedstawiany jest jako kontynuator modernizmu. Jego rzekome „mocne podkreślenie wspólnoty kościelnej” i „doktrynalnej ciągłości” to czysty newspeak, gdyż w rzeczywistości promuje:
- Fałszywe „kanonizacje” osób żyjących w sprzeczności z katolicką moralnością (Carlo Acutis, Pier Giorgio Frassati)
- Ekumenizm potępiony przez Piusa XI w Mortalium animos (1928)
- Naturalistyczną „opcję na rzecz ubogich” oderwaną od nadprzyrodzonego celu Kościoła
Jego apostolska ekshortacja Dilexi Te to narzędzie zastępujące ewangelizację politycznym aktywizmem.
„Kardynał” Pizzaballa jako agent globalizmu
Postać określana jako „kardynał Pierbattista Pizzaballa” wykorzystuje konflikt w Ziemi Świętej do promowania rewolucyjnej agendy. Jego „wezwania do pokoju” pomijają naukę Piusa XI z encykliki Quas primas (1925):
„Doroczne uroczystości Chrystusa-Króla mają przypomnieć władcom, że poddani być muszą panowaniu Chrystusa”
. W rzeczywistości działa on jako:
- Relatywizator praw Bożych na rzecz „dialogu międzyreligijnego”
- Promotor materialistycznej „godności ludzkiej” oderwanej od łaski uświęcającej
- Uczestnik masońskich projektów jak „Światowe Spotkanie o Ludzkim Braterstwie”
„Biskup” Seitz – architekt dezintegracji
Mark Seitz, określany jako „biskup El Paso”, stał się ikoną rewolucyjnej lewicy dzięki działaniom na rzecz nieograniczonej migracji. Jego tezy o „imigracji jako kwestii Ewangelii” stanowią nadużycie Pisma Świętego. Jak uczył św. Tomasz z Akwinu (Summa Theologiae, I-II, q. 105), władza ma obowiązek ochrony granic dla dobra wspólnego. Tymczasem Seitz:
- Promuje ideologię otwartych granic sprzeczną z katolicką nauką społeczną
- Wspiera antykatolickie ustawodawstwo jak „Dignity Act”
- Uczestniczy w akcjach politycznych jak wręczanie listów antypapieżowi
Konwertyci na służbie modernizmu
Artykuł wymienia dwóch świeckich – Michaela Iskandera i Andreę Bocellego – jako przykłady „inspirujących nawróceń”. Iskander, przechodząc z koptyjskiego prawosławia do neo-kościoła, jedynie wymienił jedną herezję na drugą. Bocelli zaś, występując na imprezach jak „Grace for the World”, stał się narzędziem promocji masońskiego projektu „ekologicznej wioski” w Castel Gandolfo.
Teologiczne bankructwo neo-kościoła
Przedstawione „osiągnięcia” to symptomy głębszej choroby. Jak ujął to św. Pius X w Lamentabili sane exitu:
„Dogmaty wiary należy pojmować według ich funkcji praktycznej, tzn. jako obowiązujące w działaniu, nie zaś jako zasady wierzenia”
. Brak w artykule odniesień do:
- Stanu łaski uświęcającej jako celu duszpasterstwa
- Ofiary Mszy Świętej jako źródła łaski
- Potrzeby nawrócenia heretyków
- Grzechu i kary wiecznej
To milczenie jest najbardziej wymownym potępieniem całej tej modernistycznej galerii.
Za artykułem:
6 Catholic public figures who made major headlines in 2025 (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 29.12.2025
