Portal Gość Niedzielny relacjonuje wypowiedź „arcybiskupa” Tadeusza Wojdy, przewodniczącego Konferencji „Episkopatu Polski”, dotyczącą rzekomych postępów w tworzeniu „Komisji Niezależnych Ekspertów ds. zbadania zjawiska pedofilii w Kościele”. Zapowiedź zatwierdzenia dokumentów „prawdopodobnie w marcu” podczas Zebrania „Plenarnego” oraz deklaracje o „zmniejszaniu się zjawiska” odsłaniają całkowitą degenerację pseudostruktury pozbawionej nadprzyrodzonego autorytetu.
Prawo kanoniczne zastąpione świeckim teatrem
„Abp Tadeusz Wojda zapytany przez PAP, kiedy powstanie Komisja Niezależnych Ekspertów ds. zbadania zjawiska pedofilii w Kościele, powiedział, że +prace są na ostatniej prostej+” – czytamy. Już sama formuła „niezależnych ekspertów” stanowi jawne pogwałcenie kanonu 1401 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku, który rezerwuje sądownictwo w sprawach duchownych wyłącznie dla kompetentnych władz kościelnych. Jak trafnie zauważył Pius X w encyklice Vehementer nos: „Kościół jest, z woli samego Odkupiciela, społeczeństwem nierównym, to znaczy takim, w którym są dwie kategorie osób: pasterze i trzoda”. Tymczasem „komisja” składająca się z zewnętrznych „ekspertów” to czysto świecka konstrukcja, wzorowana na procedurach korporacyjnych, całkowicie obca duchowi Kościoła.
„Chodziło przede wszystkim o dopracowanie zasad funkcjonowania komisji i jej kompetencji, aby były zgodne zarówno z prawem kanonicznym, wytycznymi Stolicy Apostolskiej, jak i polskim prawem” – tłumaczy „abp” Wojda.
To klasyczny przykład modernistycznej dwujęzyczności potępionej przez św. Piusa X w Lamentabili sane exitu (propozycja 26). Żadna komisja nie może być „zgodna” jednocześnie z prawem Bożym i świeckim, gdyż – jak uczy Syllabus błędów Piusa IX (pkt 39) – „Państwo, jako źródło wszystkich praw, posiada pewne prawo nie ograniczone żadnymi granicami”. Kościół katolicki zawsze nauczał, że w sprawach mieszanych (res mixtae) pierwszeństwo ma jurysdykcja kościelna (Sobór Trydencki, sesja XXV, dekret o reformie).
Naturalistyczne pomieszanie pojęć
„Przewodniczący KEP przyznał, że choć formacja do kapłaństwa połączona z edukacją wydłuża się, a alumnom oferowana jest pomoc psychologiczna, to +nigdy nie możemy mieć pewności, że udało się im przepracować problemy, które wynieśli z rodzin czy społeczności, w której dorastali+” – głosi artykuł. Tu ujawnia się rdzeń modernistycznej herezji: redukcja grzechu do „problemu psychologicznego” i „środowiskowego”. Tymczasem Katechizm Rzymski wyraźnie naucza: „Grzech jest nieposłuszeństwem wobec Boskiego prawa przez przekroczenie przykazania” (cz. III, rozdz. 1).
Brakuje jakiejkolwiek wzmianki o:
- stanowczej konieczności pokuty i zadośćuczynienia
- utracie stanu duchownego przez winnych (kanon 2309 §2 KPK 1917)
- ekskomunice latae sententiae za grzechy przeciwko szóstemu przykazaniu z osobami małoletnimi (kanon 2359 §2)
Zamiast tego mamy socjologiczną gadaninę o „zmniejszaniu się zjawiska” i „prewencji”. To dokładnie wypełnia definicję modernizmu z encykliki Pascendi św. Piusa X: „Religia nie może być niczym więcej, jak tylko pewnym uczuciem i działaniem, które wypływa z potrzeby Boskiej w zależności od ludzkiej wiary w to, co nieznane”.
Duchowa pustka pseudopasterzy
„Można mieć zatem nadzieję, że dzięki szerokiej prewencji i zaangażowaniu wszystkich skala pedofilii w szeregach duchownych całkowicie zniknie” – deklaruje „abp” Wojda.
Ta wypowiedź demaskuje całkowite odejście od nadprzyrodzonej perspektywy. Prawdziwy pasterz mówiłby o:
- odmawianiu Różańca Świętego w intencji oczyszczenia Kościoła
- wzywaniu do pokuty przez post i umartwienia
- publicznych aktywach przebłagalnych przed Najświętszym Sakramentem
Jak zauważył Pius XI w Quas Primas: „Niechaj więc obowiązkiem i staraniem Waszym będzie, Czcigodni Bracia, aby w dniu oznaczonym przed tą doroczną uroczystością wygłoszono w każdej parafii kazania do ludu, w którychby ten lud dokładnie pouczony o istocie, znaczeniu i ważności tego święta, wezwano, by tak życie urządził i ułożył, iżby ono odpowiadało życiu tych, którzy wiernie i gorliwie słuchają rozkazów Boskiego Króla”. Tymczasem „biskupi” posoborowi ograniczają się do tworzenia komisji i procedur, całkowicie zapominając o Królewskiej Godności Chrystusa i Jego Prawie.
Strukturalna apostazja
Cała ta „komisja” to jedynie kolejny element spektaklu mającego stworzyć iluzję działania. Jak trafnie zauważył św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice: „Kościół jest z natury swoją tak widzialny i namacalny, jak społeczność rzymska czy królestwo francuskie”. Tymczasem struktury posoborowe nie posiadają żadnej ważnej sukcesji apostolskiej ani jurysdykcji, co czyni ich „decyzje” kanonicznie nieważnymi.
Prawdziwy Kościół katolicki ma wystarczające środki w tradycyjnym prawie kanonicznym do walki z nadużyciami. Jak uczy św. Pius V w konstytucji Cum primum: „Biskupi mają obowiązek z największą gorliwością czuwać, aby duchowni ich diecezji prowadzili życie nieskalane i trwali w świętej karności”. Tworzenie „komisji ekspertów” to jedynie świecka parodia mająca ukryć całkowitą utratę autorytetu.
Jedyną drogą naprawy jest powrót do niezmiennej doktryny katolickiej, odrzucenie posoborowych innowacji i publiczne zadośćuczynienie Najświętszemu Sercu Jezusowemu oraz Niepokalanemu Sercu Marji za wszystkie świętokradztwa. Jak napomniał Pius IX w Syllabusie (pkt 39): „Państwo nie jest źródłem wszelkiego prawa, ani nie posiada nieograniczonej władzy”. Czas najwyższy, by „duchowni” posoborowi przestali udawać pasterzy i zajęli się ratowaniem własnych dusz przez szczerą pokutę.
Za artykułem:
Abp Wojda: dokument dot. powołania komisji ekspertów ds. pedofilii zatwierdzimy prawdopodobnie w marcu (gosc.pl)
Data artykułu: 30.12.2025
