Portal eKAI (31 grudnia 2025) relacjonuje noworoczne wystąpienie „biskupa” Stanisława Jamrozka podczas „Eucharystii dziękczynnej” w Przemyślu. Hierarcha stwierdził: „Dziękujmy za to, co Pan Bóg nam dał i prośmy o naszą przemianę”, redukując nadprzyrodzoną rzeczywistość do psychologicznych pobożnych życzeń, co stanowi klasyczny przejaw modernistycznej dewaluacji doktryny katolickiej.
Teologiczna pustynia pod płaszczykiem pobożności
Rzekomy „metropolita przemyski” Adam Szal otworzył zgromadzenie słowami pełnymi dwuznaczności: „Z sercami pełnymi uwielbienia i dziękczynienia przychodzimy po to, aby podziękować za mijający rok”. Brak jakiegokolwiek odniesienia do Królestwa Chrystusowego (Pius XI, Quas Primas) czy obowiązku podporządkowania wszystkich dziedzin życia władzy Zbawiciela demaskuje naturalistyczne przesłanie całego spektaklu.
Jamrozek posunął się dalej w teologicznym wandalizmie, deklarując: „Dopiero kiedy Jezus zamieszkuje w naszym sercu, to nasze życie jest zupełnie inne”. To jawna herezja pelagiańska, sugerująca, że łaska ogranicza się do subiektywnego odczucia, podczas gdy Chrystus panuje obiektywnie nad narodami i prawodawstwem, jak uczył papież Pius XI: „królestwo naszego Odkupiciela obejmuje wszystkich ludzi” (QS 18).
Zatrute źródła pseudo-duchowości
Gdy „biskup” cytuje Pismo Święte („uczyń wszystko według wzoru, który otrzymałeś na górze”), czyni to w sposób zdradziecko wybiórczy. Nie wspomina, że wzór ów obejmuje niezmienne prawdy wiary, odrzucone przez posoborową rewolucję. Jego płacz nad odejściem młodzieży od wiary to hipokryzja, gdy sam uczestniczy w strukturach, które przez 70 lat systematycznie niszczyły katechizację, zastępując ją dialogiem z neopogaństwem.
Największe zgorszenie budzi stwierdzenie: „prośmy, żebyśmy się ciągle przemieniali”. To ewidentne nawiązanie do modernizmu potępionego w Lamentabili (1907), gdzie Święte Oficjum ostrzegało przed koncepcją „ewolucji dogmatów odpowiadającej rozwojowi świadomości chrześcijańskiej”. Prawdziwy katolik nie „przemienia się” – trwa niezmiennie przy depozycie wiary, jak nakazywał św. Paweł: „Traditio enim tradidi vobis” („Przekazałem wam to, co sam otrzymałem” – 1 Kor 15,3).
Ceremonialny ateizm pod płaszczykiem liturgii
Opis „nabożeństwa” po „Mszy świętej” ujawnia całkowite zerwanie z katolicką duchowością. Wystawienie „Najświętszego Sakramentu” w strukturach posoborowych to bluźniercza parodia, gdyż:
1. Nowy ryt „mszy” został wyraźnie skonstruowany, by unicestwić ideę Ofiary Przebłagalnej (ks. A. Bugnini, La Riforma Liturgica)
2. „Konsekracja” dokonywana przez duchownych o wątpliwych święceniach (ryt Pawła VI z 1968) jest nieważna
3. Brak właściwej intencji u „szafujących” sakramenty w sekcie posoborowej
Zamiast epilogu: triumf czy kapitulacja?
Gdyby „biskupi” naprawdę wierzyli w „ostateczną przyczynę naszego istnienia”, jak rzekomo głosił Jamrozek, natychmiast:
– Potępiliby wolność religijną jako potworność sprzeczną z Quanta cura Piusa IX
– Żądali przywrócenia Państwa Katolickiego z Chrystusem Królem na czele
– Odrzucili „ekumeniczne” kacerstwa Vaticanum II
Tymczasem ich „dziękczynienie” to jedynie rytualny płacz nad konsekwencjami własnej apostazji. Jak ostrzegał św. Pius X: „Moderniści są nieodrodnymi dziećmi nowoczesnych libertynów, ale obecnie w łonie samego Kościoła” (Pascendi 2). Jedyna przemiana, jakiej potrzebujemy, to powrót do Niezmiennej Wiary głoszonej przez Rzymski Kościół Katolicki przed zdradą roku 1958.
Za artykułem:
31 grudnia 2025 | 17:07Bp Jamrozek: Dziękujmy za to, co Pan Bóg nam dał i prośmy o naszą przemianę (ekai.pl)
Data artykułu: 31.12.2025
