RPA: Ofiary szatańskich rytuałów w świecie porzuconym przez „Kościół”
Portal gosc.pl relacjonuje: „Co najmniej 41 chłopców zmarło w wyniku obrzezania w ramach tradycyjnych obrzędów inicjacyjnych w Republice Południowej Afryki”. W tekście czytamy o „tradycyjnych obrzędach inicjacyjnych” praktykowanych przez ludy Khosa, Ndebele i inne, gdzie chłopcy poddawani są obrzezaniu i torturom w imię pogańskich przesądów. Minister Velenkosini Hlabisa wskazuje na „przesądy nakazujące chłopcom powstrzymywanie się od picia podczas obrzędu” jako jedną z przyczyn śmierci. Władze aresztowały kilkadziesiąt osób, w tym rodziców. Artykuł pomija jednak zasadniczą kwestię: demonstrację całkowitego bankructwa posoborowych struktur, które porzuciły misję nawracania pogan.
Milczenie o grzechu bałwochwalstwa
„Tradycyjna inicjacja to rytuał przejścia młodych mężczyzn w dorosłość, praktykowany przez m.in. przez ludy Khosa, Ndebele, Sotho i Venda, wyznające zarówno tradycyjne religie afrykańskie, jak i chrześcijaństwo”
To zdanie demaskuje najcięższy grzech współczesnego modernizmu: relatywizację prawdy objawionej. Mieszanie „tradycyjnych religii afrykańskich” z chrześcijaństwem jest jawną apostazją, potępioną przez św. Pawła: „Cóż ma wspólnego światłość z ciemnością?” (2 Kor 6,14 Wlg). Sobór Florencki nie pozostawił wątpliwości: „Święta Stolica Apostolska mocno wierzy, wyznaje i głosi, że nikt pozostający poza Kościołem katolickim (…) nie może mieć udziału w życiu wiecznym” (Bulla Cantate Domino).
Tymczasem autor artykułu bezkrytycznie powtarza terminologię religijnego synkretyzmu, nie wspominając ani słowem o:
- Obowiązku misyjnym Kościoła („Idźcie i nauczajcie wszystkie narody” – Mt 28,19)
- Szatańskiej naturze rytuałów inicjacyjnych, łamiących I i V przykazanie
- Skandalu „chrześcijan” uczestniczących w praktykach potępionych już w Dziejach Apostolskich (15,29)
Ofiary „dialogu” zamiast ewangelizacji
Śmierć 41 dzieci to krwawy owoc dekad apostazji posoborowej. Gdy prawdziwy Kościół wysyłał misjonarzy takich jak bł. Jan de Brito (ścięty za niszczenie pogańskich posągów w Indiach), neokościół prowadzi „dialog z tradycyjnymi religiami”. Encyklika Quas Primas Piusa XI przypominała: „Panowanie [Chrystusa] obejmuje także wszystkich niechrześcijan, tak, iż najprawdziwiej cały ród ludzki podlega władzy Jezusa Chrystusa”. Tymczasem struktury okupujące Watykan od 60 lat promują „inkulturację”, która w praktyce oznacza tolerowanie demonicznych praktyk.
Nawet pozornie „techniczne” uwagi ministra Hlabisy o braku wody demaskują duchową pustynię modernizmu: „Jeżeli prowadzisz tam dziecko i nie monitorujesz sytuacji, nie sprawdzasz, czy dostaje wodę, to narażasz je na niebezpieczeństwo”. Gdzie jest głos „biskupów”, którzy powinni krzyczeć: „Nie prowadźcie dzieci na zatracenie! Porzućcie demoniczne obrzędy!”?
Systemowa apostazja w działaniu
Milczenie portalu gosc.pl o:
- Potrzebie masowych chrztów i niszczenia pogańskich przybytków
- Historii męczenników niszczących afrykańskie bałwany (np. bł. Józef Mkasa)
- Doktrynalnym obowiązku zwalczania zabobonów (Katechizm Rzymski, rozdz. III)
– to nie przypadek. To przejaw teologii wyrosłej z soborowej konstytucji Dignitatis humanae, która zrównała prawdę z błędem. Św. Pius X w Lamentabili sane potępił błąd nr 22: „Dogmaty (…) są pewną interpretacją faktów religijnych”. Właśnie tę herezję widzimy, gdy morderstwo rytualne nazywa się „tradycją”, a nie dziełem szatana.
Katolicka odpowiedź: Krzyż, nie dialog
Prawdziwy Kościół odpowiadałby na tę tragedię:
- Publicznym eksorcizmem miejsc kaźni
- Wezwaniem rodziców do nawrócenia pod groźbą ekskomuniki (CIC 1917, kan. 2319)
- Wysłaniem misjonarzy z różańcem i krzyżem, nie „animatorów dialogu”
Jak przypominał Pius XI w Quas Primas: „Jeżeliby kiedy ludzie prywatnie i publicznie uznali nad sobą władzę królewską Chrystusa, wówczas spłynęłyby na całe społeczeństwo niesłychane dobrodziejstwa, jak należyta wolność, jak porządek i uspokojenie, jak zgoda i pokój”. Dopóki Afrykę traktuje się jak rezerwat „ludowych obrzędów” zamiast ziemię do podboju dla Chrystusa Króla, ofiary będą płynąć dalej.
Krwawa statystyka z RPA to nie tylko zarzut pod adresem pogańskich plemion. To akt oskarżenia przeciwko całej posoborowej strukturze, która zdradziła misyjny mandat Kościoła. Gdy neohierarchia organizuje synody o „braterstwie”, szatan zbiera żniwo wśród dzieci porzuconych przez tych, którzy mieli być „solą ziemi”.
Za artykułem:
RPA: Co najmniej 41 chłopców zmarło w rezultacie ceremonii inicjacyjnych (gosc.pl)
Data artykułu: 31.12.2025
