Fotografia realistyczna ukazująca tradycyjnego kapłana odprawiającego Mszę trydencką w starym kościele, z młodymi wiernymi, podkreślająca sacrum i autentyczną katolicką pobożność

Młodzież w objęciach posoborowej iluzji: Statystyki bez łaski

Podziel się tym:

Portal LifeSiteNews (20 sierpnia 2025) informuje o potrojeniu się wiary w Boga wśród młodych Brytyjczyków w ciągu czterech lat, przy czterokrotnym wzroście uczestnictwa w praktykach rzymskokatolickich od 2018 roku. Zdaniem autorów, generacja Z odrzuca sekularyzm na rzecz „tradycji i stabilności”, co stanowi element globalnego „odrodzenia religijnego”. Te optymistyczne doniesienia okazują się jednak kolejną pułapką neo-kościoła, maskującą duchową pustkę posoborowego spektaklu.


Statystyczne bałwochwalstwo zamiast nadprzyrodzonej łaski

Podawane liczby – nawet gdyby odpowiadały rzeczywistości – pozostają bezwartościowe wobec necessitate medii (konieczności pośrednictwa) prawdziwego Kościoła w ekonomii zbawienia. Jak podkreślał Pius XII w encyklice Mystici Corporis Christi: „Kościołowi (…) powierzone zostały zbawcze skarby boskiego Odkupiciela. Jest nim zawsze sam Chrystus, jako Głowa swojego Ciała i Zbawca swej duszy”. Tymczasem „praktyki religijne” w strukturach okupujących Watykan po 1958 roku nie mają charakteru nadprzyrodzonego, będąc co najwyżej ludzkim rytuałem zbiorowej autosugestii.

Quod omnes tangit, ab omnibus tractari et approbari debet (Co dotyczy wszystkich, przez wszystkich powinno być rozważane i przyjęte) – ta zasada prawa kanonicznego obnaża heretycki charakter badania pomijającego kluczowe pytanie: ilu z tych młodych uczestniczy w vera et legitima Sacrificii Missae (prawdziwej i godziwej Ofierze Mszy), a ilu w bluźnierczym posoborowym zgromadzeniu? Milczenie o sakramentalnej nieważności „biskupów” wyświęconych po 1968 roku oraz o heretyckim charakterze Novus Ordo czyni całą statystykę narzędziem zwodzenia dusz.

Naturalistyczna redukcja religijności

Deklarowane przyczyny „odrodzenia” –

„głód sensu, tradycji i stabilności”

– demaskują antropocentryczną naturę neo-kościoła. Jak nauczał św. Augustyn w Wyznaniach: „Niespokojne jest serce nasze, dopóki w Tobie nie spocznie”. Tymczasem posoborowa sekta zastąpiła transcendencję terapią egzystencjalnego niepokoju, co Pius XI potępił w Quas Primas: „Pokój Chrystusa w Królestwie Chrystusa”. Wspomniana „tradycja” ogranicza się do estetycznego folkloru, gdyż – jak wykazał dekret Lamentabili Piusa X – moderniści redukują dogmat do „doświadczenia religijnego”.

Globalna apostazja w przebraniu revivalu

Rzekomy globalny trend „powrotu do Boga” służy legitymizacji antykościoła. Dane o wzroście „katolicyzmu” wśród młodzieży nabierają tragikomicznego wymiaru, gdy zestawimy je z faktami:

  • 99,7% „mszy” celebrowanych w Wielkiej Brytanii odbywa się w rycie posoborowym, czyli w rzeczywistości nie jest Mszą Świętą
  • Wszyscy brytyjscy „biskupi” otrzymali nieważne święcenia z rąk apostatów
  • „Sakramenty” w sekcie posoborowej nie udzielają łaski, o czym świadczy kanon 29 dekretu De Sacramentis Soboru Trydenckiego

Propagowany przez portal obraz „odrodzenia” stanowi więc klasyczne simulacrum (udawanie), gdzie wzrost liczby uczestników świeckich zgromadzeń ma zastąpić prawdziwe nawrócenie. Jak przestrzegał św. Wincenty z Lerynu w Commonitorium: „Trzeba szczególnie wystrzegać się tych, którzy pod pozorem zachowania tradycji usiłują wprowadzić nowości”.

Teologiczne bankructwo „dobrych wiadomości”

Najcięższym zarzutem wobec omawianego materiału jest całkowite pominięcie kwestii:

  • Stanu łaski u osób uczestniczących w praktykach sekty posoborowej
  • Niebezpieczeństwa świętokradzkiej „komunii” przyjmowanej w sytuacji grzechu ciężkiego
  • Obowiązku publicznego wyznawania wiary przez władze państwowe (Quas Primas)
  • Sądu Ostatecznego i wiecznych konsekwencji apostazji

Taka selekcja faktów stanowi realizację modernistycznej zasady vitalis immanontia (żywotnej immanencji) potępionej przez św. Piusa X w encyklice Pascendi, gdzie religia redukowana jest do „poczucia boskości w człowieku”. Brak jakiegokolwiek nawiązania do dogmatu Extra Ecclesiam nulla salus (Poza Kościołem nie ma zbawienia) dowodzi, że mamy do czynienia z kolejnym etapem destrukcji świadomości religijnej.

TAGŚ: apostazja, posoborowie, sekularyzm, modernizm, statystyki religijne, Wielka Brytania, generacja Z, świętokradztwo, Novus Ordo, Quas Primas


Za artykułem:
Youth RUN Back to God as Faith SURGES
  (lifesitenews.com)
Data artykułu: 20.08.2025

Więcej polemik ze źródłem: lifesitenews.com
Podziel się tą wiadomością z innymi.
Pin Share

Zostaw komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Ta strona używa Akismet do redukcji spamu. Dowiedz się, w jaki sposób przetwarzane są dane Twoich komentarzy.

X (Twitter)
Visit Us
Follow Me
Śledź przez Email
RSS
Kopiuj link
URL has been copied successfully!
Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.