Sprawiedliwość bez Boga: świecki materializm w procesie byłego prezydenta Konga
Portal Gość Niedzielny (22 sierpnia 2025) relacjonuje proces byłego prezydenta Demokratycznej Republiki Konga Josepha Kabili, oskarżanego o wspieranie rebeliantów M23 odpowiedzialnych za morderstwa, gwałty i tortury we wschodnich prowincjach kraju. Strony cywilne domagają się niemal 46 miliardów dolarów odszkodowania, zaś sąd wojskowy w Kinszasie rozważa zarzuty szpiegostwa zamiast zdrady stanu. Artykuł ogranicza się do powierzchownej analizy konfliktu o podłożu ekonomiczno-politycznym, całkowicie ignorując nadprzyrodzony wymiar sprawiedliwości i moralne konsekwencje grzechu.
Redukcja zła do wymiaru czysto materialnego
Opisane zbrodnie – morderstwa, gwałty, tortury – przedstawione są wyłącznie jako naruszenia porządku doczesnego, podlegające osądowi ludzkiemu i materialnej rekompensacie. Tymczasem Sacra Scriptura (Pismo Święte) jednoznacznie naucza:
„Pomścić się należy – mówi Pan” (Rz 12,19)
, zaś św. Paweł przypomina, że „nie toczymy walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności” (Ef 6,12). Milczenie o wiecznych konsekwencjach grzechu ciężkiego oraz obowiązku zadośćuczynienia Bożemu Majestatowi demaskuje naturalistyczne przesłanie całej publikacji.
Fałszywa koncepcja sprawiedliwości społecznej
Żądanie dziesiątek miliardów dolarów „odszkodowania” opiera się na modernistycznej herezji, jakoby wymierzanie sprawiedliwości możliwe było bez odniesienia do Prawa Bożego. Już Leon XIII w encyklice Rerum Novarum (1891) przestrzegał: „Sprawiedliwość żąda, (…) aby każdemu oddano, co mu się należy”. Jednakże – jak przypomina Pius XI w Quadragesimo Anno (1931) – „żadna ludzka władza nie może rozkazywać ani pozwalać na to, co byłoby przeciwne prawu naturalnemu lub woli Bożej”. Tymczasem cały proces odbywa się w klimacie laïcisme (pol. laicyzmu), gdzie Bóg został usunięty z sali sądowej, a moralność sprowadzona do kalkulacji finansowej.
Systemowa apostazja państwa i neo kościoła
Fakt, iż żadna struktura tzw. „Kościoła Nowego Adwentu” nie zabiera głosu w tej sprawie, potwierdza jej całkowite podporządkowanie świeckim porządkom. Gdyby zaś nawet „duchowni” odważyli się skomentować proces, ich słowa nie miałyby żadnej wartości, jako pochodzące od tych, którzy – jak stwierdza św. Robert Bellarmin – „nie są już pasterzami, lecz wilkami” (De Romano Pontifice, II.30). Katolickie nauczanie zawsze głosiło, że „pokój Chrystusowy może zapanować jedynie w Królestwie Chrystusowym” (Pius XI, Quas Primas), zaś próby budowania sprawiedliwości bez uznania regnum sociale Christi (społecznego panowania Chrystusa) są z góry skazane na klęskę.
Materialistyczne pominięcia o charakterze bałwochwalczym
Najcięższym oskarżeniem wobec autorów jest całkowite przemilczenie konieczności nawrócenia, sakramentu pokuty oraz zadośćuczynienia wobec Boga i pokrzywdzonych. W miejsce katolickiej koncepcji reparatio (naprawy) proponują oni pogański kult Mamony, gdzie ludzkie cierpienie ma swoją „wycenę”, a zbrodnie można „spłacić”. Tymczasem już św. Augustyn pouczał:
„Gdzie nie ma sprawiedliwości, tam nie może być prawa” (De Civitate Dei, XIX.21)
, zaś sprawiedliwość bez Boga jest jedynie karykaturą prawdy.
Duchowy rdzeń kryzysu Konga
Konflikt we wschodnim Kongu – podobnie jak wszystkie współczesne wojny – stanowi nieunikniony owoc odrzucenia społecznego panowania Naszego Pana Jezusa Chrystusa. Gdy narody wyrzekają się swojego Chrztu i królewskiego namaszczenia (Ps 2), stają się łupem „książąt tego świata” (J 12,31). Dopóki DR Kongo nie powróci do katolickich fundamentów swej kolonialnej konstytucji z 1885 roku, gdzie „wszystkie władze pochodzą od Boga” (art. 1), dopóty będzie pogrążona w przemocy i korupcji. Jak bowiem przypomina Syllabus bł. Piusa IX (1864), „państwo nie posiada żadnej władzy poza tą, którą otrzymało od Kościoła” (teza 19).
Za artykułem:
Były prezydent DR Konga pozwany na milardy dolarów (gosc.pl)
Data artykułu: 22.08.2025
