Modernistyczne obrzędy pogrzebowe jako wyraz apostazji posoborowego establishmentu

Portal eKAI (22 sierpnia 2025) relacjonuje szczegóły uroczystości pogrzebowych „abp” Józefa Kowalczyka, planowanych w Jadownikach Mokrych i Gnieźnie pod przewodnictwem „abp” Wojciecha Polaka oraz „abp” Józefa Górzyńskiego. Ceremonie obejmują „Mszę św.” w kościele parafialnym pw. Niepokalanego Serca NMP, czuwanie modlitewne w katedrze gnieźnieńskiej oraz zbiórkę pieniędzy na rzecz ośrodka opiekuńczego.

Naturalistyczna redukcja sakramentów do widowiska medialnego

Komunikat Kurii Metropolitalnej w Gnieźnie przekształca obrzędy pogrzebowe w spektakl technokratyczny, gdzie kluczową rolę odgrywają transmisje medialne i „wyznaczone miejsca dla dziennikarzy”. De fide (co do wiary) katolicka nauka o novissimis (rzeczach ostatecznych) – śmierci, sądzie, niebie i piekle – zostaje zastąpiona biurokratycznymi wytycznymi o „ograniczonej ilości miejsca w podziemiach” i monopolizacji fotografowania przez „fotografa archidiecezji”. Pius XII w encyklice Mediator Dei potępił taką profanację świętych obrzędów: „Kult Boży nie jest widowiskiem dla rozrywki tłumów”.

„Przekaz video wyświetlany będzie także wewnątrz katedry”

To zdanie demaskuje herezję immanentyzmu liturgicznego, gdzie sacrum zostaje podporządkowane technice. Św. Pius X w Tra le sollecitudini nakazywał: „Święte obrzędy nie są widowiskiem, lecz środkiem uświęcenia”. Tymczasem neo-kościół redukuje Mszę Za Zmarłych do pokazu medialnego, gwałcąc kanon 1243 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r., który zakazuje wszelkich profanacji miejsc kultu.

Satanistyczna zamiana modlitwy za zmarłych na zbiórkę charytatywną

Szczytem bluźnierstwa jest propozycja „złożenia ofiary na Ośrodek Opiekuńczo-Rehabilitacyjny” zamiast modlitwy za duszę zmarłego. De fide katolicka doktryna o czyśćcu (potwierdzona na Soborze Trydenckim, sesja XXV) nakazuje wiernym przede wszystkim suffragia (modły błagalne), posty i jałmużny w intencji zbawienia duszy. Tymczasem sekta posoborowa:

1. Pomija obowiązek modlitwy za zmarłego
2. Przemilcza konieczność ofiary przebłagalnej za grzechy
3. Zastępuje jałmużnę dla zbawienia duszy zbiórką na utylitarne cele socjalne

Św. Augustyn w De cura pro mortuis gerenda (O trosce za zmarłych) przypomina: „Ofiary Kościoła, modlitwy kapłanów pomagają duszom cierpiącym, by otrzymały ulgę”. W analizowanym komunikacie brak jakiejkolwiek wzmianki o stanie duszy „abp” Kowalczyka – milczenie to zdrada obowiązku pasterskiego wobec własnego „duchownego”.

Nieważność święceń i niegodność celebransów

„Abp” Wojciech Polak i „abp” Józef Górzyński – jako wyświęceni w posoborowym rycie – nie posiadają ważnych święceń kapłańskich. Pius XII w konstytucji apostolskiej Sacramentum Ordinis (1947) określił materię i formę sakramentu święceń, które zostały całkowicie zmienione przez Pawła VI w 1968 r. Kanon 2370 KPK z 1917 r. przewiduje ekskomunikę latae sententiae (automatyczną) dla tych, którzy przyjmują święcenia z rąk heretyków lub schizmatyków.

„Msza św. pogrzebowa pod przewodnictwem abp. Wojciecha Polaka”

Należy więc stwierdzić, że:

• „Msza” w rycie posoborowym nie jest Ofiarą Kalwarii, lecz zgromadzeniem pamiątkowym (kanon 2 Soboru Trydenckiego o Mszy Świętej)
• „Przewodniczący” nie posiada władzy kapłańskiej
• Wszelkie „modły” są jedynie aktami naturalnej religijności

Teologiczne samobójstwo w tytule kościoła

Wymowny jest wybór kościoła pod wezwaniem Niepokalanego Serca NMP – tytułu propagowanego przez fałszywe objawienia fatimskie. Prawowierni katolicy używają tradycyjnej formy Niepokalanego Serca Marji Panny, zgodnie z bullą Ineffabilis Deus Piusa IX (1854). Zmiana pisowni imienia Matki Bożej na „Maryja” to świadome zerwanie z katolicką tradycją językową.

Systemowa apostazja wyrażona w stylu komunikatu

Biurokratyczny język dokumentu („proszeni są o przesłanie takiej informacji na adres rzecznik@archidiecezja.pl”) odsłania naturalistyczną mentalność autorów, dla których pogrzeb jest wydarzeniem administracyjnym, nie zaś aktem wiary. Brak:

• Wezwań do modlitwy o zbawienie duszy
• Odniesienia do ofiary ekspiacyjnej
• Przypomnienia o sądzie szczegółowym i konieczności pokuty

Św. Robert Bellarmin w De controversiis (O sporach wiary) naucza: „Pierwszym obowiązkiem pasterza jest ratować dusze od wiecznego potępienia”. Tymczasem cała „liturgia” zostaje sprowadzona do public relations, gdzie nawet moment złożenia trumny podlega „transmisji przez media diecezjalne”.

Duchowa trucizna ekumenicznych nekropolii

Umieszczenie trumny w „nekropolii arcybiskupów gnieźnieńskich” stanowi jawny akt synkretyzmu. Prawdziwy Kościół katolicki nigdy nie uznałby za godne miejsca wiecznego spoczynku tych, którzy:

1. Uczestniczyli w apostazji soborowej
2. Propagowali herezję ekumenizmu (potępioną przez Piusa XI w Mortalium animos)
3. Współpracowali z komunistycznym reżimem (jak „abp” Kowalczyk w czasach PRL)

„Nekropolia” ta jest więc miejscem skalanym – locus profanus (miejsce profaniczne) – gdzie spoczywają fałszywi pasterze prowadzący dusze na zatracenie.

Konkluzja: Pogrzeb apostaty jako akt apostazji

Opisane uroczystości nie mają nic wspólnego z katolickim obrzędem pogrzebowym. Są:

• Bluźnierczym teatrem pozbawionym znaków łaski
• Demonstracją władzy uzurpatorów w sutannach
• Świętokradzkim oszustwem wobec wiernych

Jak przestrzegał św. Hilary z Poitiers: „Gdy w Kościele zapanuje nieprawość, milczenie jest współudziałem w zbrodni”. Dlatego prawowierni katolicy mają gravis obligatio (ciężki obowiązek) odciąć się od tego modernistycznego spektaklu i modlić się o nawrócenie wszystkich zaangażowanych w tę apostazję.

Za artykułem:
Uroczystości pogrzebowe śp. abp. Józefa Kowalczyka – gdzie i kiedy?   (ekai.pl)
Data artykułu: 22.08.2025

Podziel się tą wiadomością z innymi.