Polityka wobec Ukraińców: brak fundamentu katolickiego w dyskusji publicznej
Portal Opoka (26 sierpnia 2025) relacjonuje spór między rzecznikiem prezydenta Karola Nawrockiego a prezesem Związku Ukraińców w Polsce dotyczący weta ustawy o świadczeniach dla obywateli Ukrainy. Dyskusja skupia się na zarzutach o „realizację polityki Kremla”, ale całkowicie pomija katolickie zasady porządku społecznego.
Naturalistyczne podstawy debaty publicznej
„Działania prezydenta Nawrockiego są destrukcyjne” – ocenia Mirosław Skórka, podczas gdy rzecznik prezydenta Rafał Leśkiewicz kontruje: „Pan Skórka chce nas uczyć patriotyzmu”. Obie strony operują wyłącznie kategoriami świeckiego nacjonalizmu, całkowicie ignorując zasadę Regnum Christi (Królestwa Chrystusowego) wyrażoną przez Piusa XI w encyklice Quas Primas: „Żadna władza nie jest dana człowiekowi inaczej, jak tylko od Boga, a ten, kto nie chce słuchać Chrystusa, musi zginąć”.
„Warto też przypomnieć Panu Prezesowi o polskiej wiktorii i pokonaniu bolszewików w bitwie warszawskiej 1920 r.”
Ten historyczny argument pozostaje jałowy, gdyż nie wskazuje na zasadniczą prawdę: zwycięstwo 1920 roku było cudem przypisanym wstawiennictwu Marji Panny, co oficjalnie uznał Pius XI, ustanawiając święto Matki Bożej Królowej Polski. Tymczasem w całym sporze brak jakiegokolwiek odniesienia do nadprzyrodzonego wymiaru historii narodów.
Relatywizacja zbrodni bez kontekstu moralnego
Leśkiewicz słusznie przypomina: „ukraiński nacjonalizm spod znaku zbrodniarza Stepana Bandery doprowadził do ludobójstwa, mordu dokonanego na ponad 100 tys. polskich kobiet, dzieci i starców”. Jednakże brakuje tu teologicznego osądu tych zbrodni jako crimen laesae maiestatis divinae (zbrodni obrazy Majestatu Bożego). Sobór Laterański IV nauczał wyraźnie: „Władza świecka może i powinna karaniem zmuszać heretyków, by naprawili krzywdy wyrządzone Kościołowi” (kanon 3). Tymczasem współczesne państwo polskie nie domaga się zadośćuczynienia moralnego, ograniczając się do roszczeń materialnych.
Kult człowieka zamiast sprawiedliwości Bożej
Cała dyskusja koncentruje się na „wdzięczności za udzieloną pomoc”, podczas gdy prawdziwym problemem jest milczenie o obowiązku wynagrodzenia Bogu za świętokradztwa i mordy dokonane przez banderowców. Jak nauczał św. Augustyn: „Gdy pomija się sprawiedliwość, czymże są królestwa, jak nie wielkimi rozbojami?” (De Civitate Dei, IV,4). Współczesna retoryka humanitarna, widoczna w argumentacji Skórki, stanowi przejaw modernistycznego błędu, który Pius X potępił w Pascendi Dominici Gregis jako „przeniesienie zasad świeckich do dziedziny nadprzyrodzonej”.
Systemowa apostazja państwa polskiego
Fakt, że żaden z uczestników sporu nie odwołuje się do katolickich zasad sprawiedliwości społecznej, demaskuje całkowite zerwanie z dziedzictwem Rerum novarum. Gdy prezydent Nawrocki proponuje ograniczenie świadczeń „tylko dla pracujących”, przyjmuje liberalną logikę utylitaryzmu, nie zaś katolicką naukę o powszechnym przeznaczeniu dóbr. Jeszcze w 1954 roku biskupi polscy pod przewodnictwem kard. Stefana Wyszyńskiego przypominali: „Kościół potępia zarówno dziki kapitalizm, jak i socjalistyczne zniewolenie człowieka” (Non possumus).
Duchowa pustka współczesnych narodów
Najcięższym oskarżeniem wobec całej dyskusji jest całkowite pominięcie perspektywy wieczności. Ani polscy politycy, ani ukraińscy działacze nie wspominają o obowiązku narodów do publicznego wyznawania wiary katolickiej, choć Pius IX w Quanta cura stanowczo potępił „zgubny błąd”, jakoby „wolno przyjmować tę doktrynę, która podoba się każdemu, opartą na rozumie ludzkim”. Tymczasem publiczna debata toczy się w kategoriach czysto naturalistycznych, co stanowi jawną apostazję od społecznego panowania Chrystusa Króla.
Za artykułem:
„Bezczelna manipulacja”. Ostra reakcja rzecznika Nawrockiego na słowa prezesa Związku Ukraińców w Polsce (opoka.org.pl)
Data artykułu: 26.08.2025
