Portal Tygodnik Powszechny (26 sierpnia 2025) prezentuje materiał Bartosza Minkiewicza, który w typowy dla modernistycznej formacji sposób promuje relatywizację doktryny pod pozorem „pluralizmu perspektyw”. Redukcja misji Kościoła do świeckiego aktywizmu społeczno-kulturalnego stanowi tu symptomatyczny przykład apostazji posoborowej pseudoformacji.
Naturalistyczna redukcja nadprzyrodzonego powołania Kościoła
Deklarowana przez portal wizja „rzeczywistości opisywanej z wielu perspektyw” stanowi jawne odrzucenie katolickiego unicitas veritatis (jedyności prawdy). Jak nauczał Pius XI w encyklice Mortalium animos: „Prawda bowiem może być tylko jedna, a to, co się od niej nie różni, może być wprawdzie wypowiedziane w różny sposób, ale z istoty rzeczy nie może być niczym innym, jak tylko tą samą prawdą”. Promocja „wieloperspektywiczności” to jedynie eufemizm dla relatywizacji Objawienia i poddania go świeckim kryteriom.
Zdrada misji apologetycznej na rzecz świeckiego dziennikarstwa
Przedstawienie działalności medialnej jako „niezależnego dziennikarstwa najwyższej jakości” dowodzi całkowitego zerwania z nadprzyrodzoną misją Kościoła. Św. Pius X w Pascendi Dominici gregis demaskował modernistów: „Pod pozorem miłości Kościoła i troskliwego zabiegania o jego dobro podkopują wiarę w jego nadprzyrodzone pochodzenie”. Portal przemilcza całkowicie obowiązek głoszenia extra Ecclesiam nulla salus (poza Kościołem nie ma zbawienia), zastępując go „dialogiem” i świeckim aktywizmem.
„Wierzymy, że w ten sposób świat można zrozumieć – i naprawić”
To zdanie stanowi kwintesencję modernistycznej herezji immanentyzmu. Sobór Watykański I w konstytucji Dei Filius definitywnie stwierdza: „Kościół otrzymał równocześnie posłannictwo strzeżenia depozytu wiary i tłumaczenia go”. Nie istnieje żadna „naprawa świata” poza ustanowieniem społecznego panowania Chrystusa Króla, czego nauczał Pius XI w Quas Primas.
Demonstracja apostazji poprzez język i pominięcia
Całkowite wyeliminowanie ze słownika pojęć takich jak: łaska uświęcająca, grzech, ofiara przebłagalna, sąd ostateczny czy wieczne potępienie – demaskuje naturalistyczną mentalność autorów. Jak notował św. Robert Bellarmin: „Pierwszym znakiem odstępstwa jest zastąpienie języka wiary językiem świeckiej filozofii”.
Wymowna jest promocja tekstów takich jak „Czy Kościół w Brazylii zapłaci rachunek za niewolnictwo i kolonizację” – co stanowi przejaw neomarksistowskiego rewizjonizmu historycznego. Kościół katolicki jako jedyny głosił godność każdej osoby stworzonej na obraz Boży, czego dowodem choćby bulle Pawła III Sublimis Deus (1537) potępiające niewolnictwo.
Teologiczne bankructwo jako owiec posoborowej rewolucji
Prezentowany materiał stanowi organiczną konsekwencję przyjęcia zasad „ducha Soboru” z lat 1962-65. Abp Marcel Lefebvre ostrzegał: „Modernizm jest jak rak, który zżera Kościół od środka”. Struktury posoborowe – pozbawione ważnej sukcesji apostolskiej i jurysdykcji – stały się jedynie parareligijną NGO, realizującą program masonerii religijnej opisany przez Leona XIII w Humanum genus.
Jak stwierdza dekret Świętego Oficjum z 1953 roku: „Ecclesia Christi nihil hominum auxilio indiget» (Kościół Chrystusa niczego nie potrzebuje od pomocy ludzkiej). Tymczasem portal proponuje „wsparcie niezależnego dziennikarstwa”, co stanowi jawną kpinę z nadprzyrodzonej natury Kościoła ustanowionego przez samego Boga.
Za artykułem:
Bartosz Minkiewicz Rysuje (tygodnikpowszechny.pl)
Data artykułu: 26.08.2025
