Portal Gość Niedzielny (27 sierpnia 2025) informuje o konflikcie dyplomatycznym między Danią a Stanami Zjednoczonymi dotyczącym tajnych operacji wpływu USA na Grenlandii. Szef duńskiej dyplomacji Lars Lokke Rasmussen potępił „kampanie wpływu” jako niedopuszczalne, zapowiadając wezwanie amerykańskiego charge d’affaires. Doniesienia duńskiej telewizji DR wskazują na próby identyfikacji grenlandzkich zwolenników przejęcia wyspy przez USA, co wiąże się z rozbudową konsulatu w Nuuk. Artykuł ujawnia całkowitą amnezję współczesnych władz co do jedynego rozwiązania konfliktów międzypaństwowych – podporządkowania narodów społecznej władzy Chrystusa Króla.
Naturalistyczne sidła współczesnej dyplomacji
Relacja koncentruje się wyłącznie na ratio status (racji stanu), całkowicie pomijając lex divina (prawo Boże) jako fundament ładu międzynarodowego. Cytowany Lars Lokke Rasmussen twierdzi, że operacje wpływu są „sprzeczne z wszelkimi zasadami międzynarodowymi”, jednakże żadne świeckie konwencje nie mogą zastąpić odwiecznego porządku ustanowionego przez Wcielone Słowo. Jak nauczał Pius XI w Quas Primas: „Pokój Chrystusa w królestwie Chrystusa” – żadna inna formuła nie zapewni trwałego rozwiązania sporów terytorialnych.
Teologiczna próżnia współczesnego prawa narodów
Quod non est in principio, non est in fine (Co nie ma miejsca na początku, nie będzie miało na końcu). Brak odniesienia do nauki społecznej Kościoła w analizie grenlandzkiego konfliktu demaskuje herezję modernizmu: „Stosunki duńsko-amerykańskie są lodowate i niezwykle napięte” – czytamy w komentarzu gazety „Berlingske”, ale ani słowa o peccata contra iustitiam (grzechach przeciw sprawiedliwości) popełnianych przez obie strony. Tymczasem już Leon XIII w Immortale Dei przypominał: „Państwa nie mogą bez najcięższego grzechu zachowywać się tak, jakby Bóg w ogóle nie istniał”.
Symulakra władzy zamiast namaszczonych rządów
Opisywane spory o grenlandzkie złoża uranu i wpływy geopolityczne stanowią żywą ilustrację słów Psalmu 2: „Dlaczego narody się buntują, a ludy knują daremne spiski? (…) Królowie ziemi powstają i władcy spiskują wraz z nimi przeciw Panu i przeciw Jego Pomazańcowi”. Gdy narody odrzucają uniwersalne królowanie Chrystusa, ich przywódcy degenerują się w kliki interesów, czego dowodem są zarówno amerykańscy agenci wpływów, jak i duńscy biurokraci negocjujący „wojnę hybrydową”.
Konsekwencje apostazji narodów
Milczenie o obowiązku podporządkowania polityki międzynarodowej prawu Bożemu stanowi zdradę najwyższej wagi. Jak ostrzegał św. Augustyn w De Civitate Dei, państwo które odrzuca Boga staje się „wielką zbrodnią”. Grenlandzki konflikt dowodzi, że współczesne narody – pozbawione katolickiego namaszczenia – skazane są na walkę o resztki cywilizacji opartej na chrześcijańskich fundamentach. Tymczasem prawdziwy Kościół od wieków głosił rozwiązanie: „Panowanie nad narodami oddajemy Tobie, Twojemu Najświętszemu Sercu, aby Cię uznały za Króla i Pana” – jak modlono się w Aktach Poświęcenia Rodzaju Ludzkiego Najświętszemu Sercu Jezusa.
Neo-kościół jako współwinny globalnego bałaganu
Najcięższą winą sekty posoborowej jest porzucenie misji instaurare omnia in Christo (odnowienia wszystkiego w Chrystusie) głoszonej przez św. Piusa X. Gdy współcześni „duchowni” milczą o królewskiej godności Zbawiciela, stają się współodpowiedzialni za konflikty takie jak spór o Grenlandię. Jak trafnie zauważył Pius XI w Ubi Arcano Dei: „Pokój Chrystusowy nie może panować tam, gdzie nie uznaje się władzy Chrystusa i nie słucha Jego praw”. Artykuł Gościa Niedzielnego – podobnie jak cała neo-kościelna narracja – oferuje jedynie świecki placebo, podczas gdy świat potrzebuje nadprzyrodzonego antidotum.
Za artykułem:
Dania: Kampanie wpływu są niedopuszczalne (gosc.pl)
Data artykułu: 27.08.2025
