Portal Gosc.pl (19.06.2025) przedstawia refleksję Marcina Jakimowicza nad postacią Melchizedeka w kontekście uroczystości Bożego Ciała, sugerując związek starotestamentowego króla-kapłana z Eucharystią i kapłaństwem Chrystusa. Artykuł wspomina o procesjach i uwielbieniach, które mają miejsce w Polsce w tym dniu.
Analiza tego tekstu z perspektywy integralnej wiary katolickiej ujawnia poważne nieścisłości i potencjalne herezje, które wynikają z posoborowej interpretacji Pisma Świętego i sakramentu Eucharystii.
Autor artykułu pisze:
Melchizedek, król Szalemu, wyniósł chleb i wino; a ponieważ był on kapłanem Boga Najwyższego, błogosławił Abrama Rdz 14, 18-20
Należy stanowczo podkreślić, że Melchizedek był kapłanem Boga Najwyższego, ale jego ofiara chleba i wina była figurą, zapowiedzią prawdziwej Ofiary, którą złożył Chrystus na Krzyżu. Nie można stawiać na równi ofiary Melchizedeka z Najświętszą Ofiarą Mszy Świętej, jak sugeruje artykuł. Msza Święta jest tą samą Ofiarą, którą Chrystus złożył na Kalwarii, uobecnioną w sposób sakramentalny.
Autor artykułu pisze:
Do południa procesja ulicami miasta, a wieczorem pełne ognia uwielbienie. Tak wygląda coraz częściej „rozkład jazdy” katolika nad Wisłą. Na mapie Polski pojawia się coraz więcej miejsc, gdzie w Boże Ciało do późnych godzin nocnych słychać ze sceny pieśni chwały.
Procesje i publiczne uwielbienia Najświętszego Sakramentu są godne pochwały, o ile są przeprowadzane z należytą czcią i zgodnie z tradycyjnym rytem katolickim. Należy jednak zachować ostrożność, aby nie przekształcić tych wydarzeń w świeckie festiwale, gdzie muzyka i rozrywka przesłaniają prawdziwy cel – adorację Boga w Najświętszym Sakramencie.
Autor artykułu pisze:
Podczas liturgii pada tego dnia tajemnicze imię: Melchizedek (dosłownie „Malki Cedek”, co w hebrajskim znaczy: „mój król jest sprawiedliwością”). Biblia wspomina o nim jedynie w trzech wersetach. Jest królem-kapłanem Szalemu, czyli miasta, które istniało w miejscu, w którym później Dawid założył Jeruszalaim. Wychodząc do zwycięskiego Abrama niósł w ofierze chleb i wino – czytelne symbole dzisiejszej uroczystości.
Autor zdaje się sugerować, że ofiara Melchizedeka jest równoważna z Eucharystią. Jest to niebezpieczne uproszczenie, które zaciera różnicę między figurą a rzeczywistością. Ofiara Melchizedeka była zapowiedzią, a nie wypełnieniem. Prawdziwą Ofiarą jest Chrystus, który ofiarował samego siebie na Krzyżu.
Autor artykułu pisze:
Autor Listu do Hebrajczyków wyjaśnia, że Mesjasz, który według ciała pochodził z pokolenia Judy, sprawuje kapłaństwo „na wieki na wzór Melchizedeka”, a zatem nie przynależąc, podobnie jak król Szalemu do klasy kapłańskiej, przewyższa kapłaństwo izraelskie.
List do Hebrajczyków podkreśla, że Chrystus jest Kapłanem na wieki na wzór Melchizedeka, co oznacza, że Jego kapłaństwo jest wyższe i doskonalsze od kapłaństwa lewickiego. Nie oznacza to jednak, że kapłaństwo Chrystusa jest czymś zupełnie nowym i oderwanym od tradycji. Chrystus wypełnia i udoskonala Stare Prawo, a nie je odrzuca.
Podsumowując, artykuł Marcina Jakimowicza zawiera niebezpieczne uproszczenia i potencjalne herezje, które wynikają z posoborowej interpretacji Pisma Świętego i sakramentu Eucharystii. Należy stanowczo odrzucić wszelkie próby zrównywania ofiary Melchizedeka z Najświętszą Ofiarą Mszy Świętej oraz wszelkie interpretacje, które podważają tradycyjne katolickie nauczanie o kapłaństwie i Eucharystii. W obecnych czasach zamętu i apostazji, wierni katolicy muszą zachować czujność i trzymać się niezmiennej doktryny Kościoła, przekazanej przez Ojców i Doktorów Kościoła. Należy unikać nowinek teologicznych i interpretacji Pisma Świętego, które są sprzeczne z Tradycją i Magisterium Kościoła. Tylko w ten sposób możemy zachować wiarę i uniknąć zwiedzenia.
Za artykułem: Chleb i wino
Data artykułu: 18.06.2025
