Ekologiczne przesunięcie doktrynalne w intencji modernistycznej sekty

Portal eKAI (2 września 2025) relacjonuje „papieską” intencję modlitewną na wrzesień, promującą odnowę relacji ze stworzeniem w duchu rzekomo franciszkańskim. Uzurpator zwany Leonem XIV ma wzywać do kontemplacji „wzajemnej zależności wszystkich istot stworzonych” i postrzegania świata jako „tajemnicy”, a nie „problemu do rozwiązania”.

Naturalistyczne zawężenie misji Kościoła

Przedstawiona intencja stanowi zdradę nadprzyrodzonego posłannictwa Kościoła, sprowadzonego do roli ekologicznego aktywizmu. Jak nauczał Pius XI w encyklice Quas Primas: „Pokój Chrystusa w Królestwie Chrystusowym” – jedyny prawdziwy pokój wypływa z uznania społecznego panowania Naszego Pana Jezusa Chrystusa nad narodami, nie zaś z pseudomistyki „wzajemnej zależności stworzeń”.

„Módlmy się, abyśmy – inspirowani przykładem św. Franciszka – zrozumieli wzajemną zależność wszystkich istot stworzonych”

To zdanie demaskuje herezję panteistyczną, sprzeczną z dogmatem o stworzeniu ex nihilo. Sobór Watykański I (1870) w konstytucji Dei Filius stanowczo potępił „bałamutne błędy panteizmu, naturalizmu i racjonalizmu absolutnego”. Tymczasem intencja pomija całkowicie:

1. Koncepcję stworzenia jako aktu wolnej woli Boga, nie zaś „wzajemnej zależności”
2. Hierarchię bytów, gdzie człowiek – jako jedyny obdarowany duszą nieśmiertelną – ma dominium nad stworzeniem (Rdz 1:28)
3. Grzech pierworodny, który wprowadził nieład w relacje między stworzeniami

Św. Franciszek jako pretekst do synkretyzmu

Instrumentalne użycie postaci św. Franciszka z Asyżu (kanonizowanego w 1228) stanowi klasyczny chwyt modernistycznej manipulacji. Święty nigdy nie głosił „wzajemnej zależności stworzeń”, lecz – jak zapisano w Kwiatkach św. Franciszka – widział w przyrodzie „odblask doskonałości Bożej” służący prowadzeniu dusz do Chrystusa.

Tymczasem Leon XIV w modlitwie stwierdza:

„Otwórz nasze oczy, abyśmy Cię rozpoznawali. Ucz nas przez tajemnicę Twojej bliskości wobec całego stworzenia…”

Sformułowanie o „bliskości Boga wobec stworzenia” to jawny panteizm, potępiony przez św. Piusa X w encyklice Pascendi Dominici Gregis (1907) jako „przeklęta doktryna” modernistów. Prawowita teologia katolicka głosi transcendencję Boga (Deus absconditus), którego obecność w stworzeniu ma charakter przyczynowy i podtrzymujący, nie zaś immanentystyczny.

Milczenie o grzechu i Odkupieniu

Najcięższym zarzutem wobec analizowanej intencji jest całkowite pominięcie:

• Konieczności przebłagania za grzechy przez Ofiarę Kalwaryjską
• Obowiązku podporządkowania całego stworzenia Chrystusowi Królowi
• Nadprzyrodzonego celu stworzenia – oddawania chwały Bogu

Jak nauczał Pius XII w encyklice Mystici Corporis Christi (1943): „Kościół nie może zadowolić się mglistym i czczym sentymentalizmem religijnym”. Tymczasem ekologiczna agenda „wspólnego domu” zastępuje:

Symptom apostazji posoborowej

Przedstawiona intencja modlitewna stanowi nieunikniony owiec soborowej rewolucji. Już w 1878 r. papież Leon XIII w encyklice Inscrutabili Dei Consilio ostrzegał przed „fałszywym humanitaryzmem”, który „w miejsce religii Chrystusowej stawia naturalizm”.

Tymczasem struktury okupujące Watykan, wierne duchowi „Kościoła Nowego Adwentu”, konsekwentnie:

1. Zastępują kult Boga w Trójcy Jedynego – kultem stworzenia (Rz 1:25)
2. Przemilczają obowiązek poddania narodów pod panowanie Chrystusa Króla
3. Promują synkretyczną duchowość pozbawioną pojęcia grzechu i sądu

Jak stwierdził św. Pius X w Lamentabili Sane (1907): „Kościół nie jest prawdziwym społeczeństwem doskonałym, ani nie ma prawdziwych i trwałych praw, przez co może być dowolnie kształtowany przez władzę świecką”. Tym samym „modlitwa” Leona XIV o „wspólny dom” to zdrada katolickiego uniwersalizmu na rzecz globalistycznej utopii.

Za artykułem:
Papieska intencja na wrzesień: o odnowę relacji ze stworzeniem   (vaticannews.va)
Data artykułu: 02.09.2025

Podziel się tą wiadomością z innymi.