Pielgrzymka ku przepaści: 24 miliony w pułapce posoborowej „odpustomanii”
Portal eKAI (4 września 2025) informuje o rekordowej liczbie 24 milionów „pielgrzymów” uczestniczących w rzymskich obchodach Roku Świętego, zainaugurowanego przez „papieża” Franciszka (2013-2025) i zamykanego przez jego następcę „papieża” Leona XIV. Głównymi elementami tego spektaklu mają być przejście przez „Drzwi Święte” oraz zwiedzenie ośmiu wyznaczonych kościołów, co rzekomo zapewnia „odpust zupełny”. Wydarzenie to, opatrzone modernistycznym hasłem „Pielgrzymi Nadziei”, osiągnęło apogeum podczas „Jubileuszu Młodych” zgromadzającego ponad milion osób.
Kult spontaniczności zamiast teologii Krzyża
„Osoby, które pielgrzymują do Rzymu i przejdą przez Drzwi Święte z modlitwą i po spowiedzi, mogą uzyskać odpust zupełny” – głosi portal eKAI, powielając magiczną wizję łaski jako automatycznego efektu rytuału. Tymczasem katolicka nauka o odpustach (bulla Unigenitus Klemensa VI, 1343; Sobór Trydencki sesja XXV) wymaga:
stanu łaski uświęcającej, całkowitego odcięcia się od wszelkiego przywiązania do grzechu, pobożnego wypełnienia nałożonych czynności oraz intencji modlitewnej w łączności z Magisterium Kościoła
W kontekście sekty posoborowej, gdzie:
1. „Spowiedź” odbywa się przy „ołtarzach” prowadzonych przez nieważnie wyświęconych „kapłanów” (od obrzędów święceń zmienionych przez Montiniego w 1968 r.),
2. Misterium Wiary zastąpiono „Wieczerzą Pańską” (Novus Ordo Missae Pawła VI),
3. Magisterium otwarcie zaprzecza nieomylnym dogmatom (np. wolność religijna w Dignitatis humanae) –
jakakolwiek mowa o „odpuście” jest teologicznym absurdem i duchowym oszustwem. Pius XI w Quas primas (1925) przypominał: „Państwo nasze szczęśliwe […] nie przez co innego, jak przez posłuszeństwo przykazaniom Jezusa Chrystusa i Jego Kościoła”.
„Drzwi Święte” prowadzące do nikąd
Farsę „Drzwi Świętych” – nieznanych Tradycji przed rokiem 1423 – demaskuje już sama ich nazwa. Chrystus jest jedyną Bramą (J 10,9), a nie drewniane portale otwierane co 25 lat w ramach marketingowego spektaklu. Portal eKAI przemilcza fakt, że przechodzenie przez nie ma wartość czysto folklorystyczną, podczas gdy prawdziwe drogi łaski zostały zablokowane przez posoborowych innowatorów:
– Zniesienie modlitw ekspiacyjnych w „Mszale” Pawła VI,
– Usunięcie formuły exorcizmu z obrzędu chrztu,
– Zeświecczenie katechizacji redukującej grzech do „błędu”.
Święte Oficjum w dekrecie Lamentabili sane exitu (1907) potępiło zdanie: „Sakramenty powstały w wyniku interpretacji, przez Apostołów lub ich następców, myśli i zamiarów Chrystusa” (pkt 40). Tymczasem cała mechanika „odpustów” w obecnym „Roku Świętym” opiera się na tej właśnie modernistycznej herezji.
„Pielgrzymi Nadziei” bez nadziei nadprzyrodzonej
Hasło „Pielgrzymi Nadziei” odsłania antropocentryczny rdzeń całego przedsięwzięcia. Jak pisze eKAI: „Watykan organizuje liczne wydarzenia specjalne dla różnych grup docelowych”. To język korporacyjnych eventów, nie pielgrzymek pokutnych! Gdzież tu:
– Wezwanie do zadośćuczynienia za grzechy świata?
– Przestroga przed Sądem Ostatecznym?
– Napomnienie o obowiązku publicznego wyznawania Chrystusa Króla?
Pius IX w Syllabusie błędów (1864) potępił tezę: „Obowiązkiem jest, aby w dzisiejszych czasach religia katolicka nie była uważana za jedyną religię państwa” (pkt 77). Tymczasem „Jubileusz Młodych” z milionem uczestników to festiwal międzyreligijnego braterstwa, gdzie katolicyzm miesza się z buddyjskimi mantrami i protestanckim „uwielbieniem”, co Pius XI nazwał „zdradą Jedynego Zbawiciela” (Mortalium animos).
Miliony oszukanych dusz
Najtragiczniejszym wymiarem tego spektaklu jest los 24 milionów dusz przekonanych, że uczestniczą w „świętości”. Tymczasem:
1. Nawiedzenie bazylik, gdzie „ołtarze” stoją naprzeciw pogańskich idolów (jak posążki z Amazonii w „Synodzie” 2019),
2. „Spowiedź” u „duchownych” głoszących herezje (np. dopuszczalność rozwodów, sodomii),
3. Komunia przyjmowana do rąk od szafarzy „eucharystii” bez konsekracji –
to nie droga łaski, lecz sakramentalne świętokradztwo. Św. Pius X w Pascendi dominici gregis (1907) ostrzegał: „Moderniści zastępują wiarę sentymentalnym subiektywizmem, a Kościół – federacją związków wyznaniowych”.
Dramat „pielgrzymów” przypomina los tłumów z czasów Ariusza: maszerujących w pochodach, śpiewających hymny – ale ku wiecznej zgubie. Kościół prawdziwy trwa w milczeniu katakumb, gdzie kapłani z ważnymi święceniami sprawują Mszę Trydencką, a wierni łączą się z Bogiem poprzez ex opere operato, nie zaś przez medialne happeningi.
Za artykułem:
24 miliony pielgrzymów Roku Świętego w Rzymie (ekai.pl)
Data artykułu: 04.09.2025
