Portal LifeSiteNews (5 września 2025) relacjonuje spotkanie przewodniczącego niemieckiej konferencji „biskupów” Georga Bätziga z „papieżem” Leonem XIV. Bätzing określił rozmowę jako „dobrą i znaczącą”, podkreślając rzekome „zaufanie” nowego „papieża” do działań niemieckiego Kościoła. Wspomniano także o wcześniejszych audiencjach udzielonych przez Leona XIV kontrowersyjnym postaciom jak jezuita James Martin czy zakonnica Lucia Caram, znanym z promocji sprzecznych z doktryną katolicką postaw. Watykan nie skomentował treści spotkania.
Naturalistyczna fikcja „dialogu” zamiast potępienia herezji
„Biskup” Bätzing od lat otwarcie głosi tezy sprzeczne z depositum fidei (depozytem wiary): popiera związki homoseksualne („Homosexualitas… actus sunt intrinsece inordinati” – Persona humana, Kongregacja Nauki Wiary, 1975), ordynację kobiet (kanon 968 §1 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917) oraz ideologię gender potępioną przez Piusa XI w Casti connubii jako „haniebne przestępstwo przeciw naturze”. Jako lider Synodaler Weg (Drogi Synodalnej) współautorzył dokumenty odrzucające nieomylne nauczanie o sakramencie kapłaństwa, nierozerwalności małżeństwa i moralności płciowej.
„Pope Leo XIV accompanies the Church in Germany with trust” – stwierdzenie Bätziga post factum głosowania 2/3 niemieckich „biskupów” za świętokradzkimi „błogosławieństwami” par homoseksualnych i ordynacją kobiet.
Milczenie „papieża” Leona XIV wobec tej jawniej apostazji stanowi domyślną akceptację rewolty przeciw Królestwu Chrystusowemu. Jak nauczał Pius IX w Syllabusie błędów: „Kościół powinien się pogodzić z postępem, liberalizmem i współczesną cywilizacją” (błąd nr 80). Tymczasem prawowity papież św. Pius X w encyklice Pascendi dominici gregis demaskował takich „reformatorów”: „Moderniści […] chcą, by religia była wynikiem nieświadomego uczucia, które wypływa z głębi podświadomości pod wpływem serca”.
Hermeneutyka zdrady: posoborowa metoda „towarzyszenia” heretykom
Retoryka „towarzyszenia z zaufaniem” odsłania sedno posoborowego przewrotu: zastąpienie munus docendi (urzędu nauczania) pseudoduszpasterskim „dialogiem” z burzycielami wiary. Gdy w 1910 r. arcybiskup Kolonii bł. Clemens von Galen potępił modernizm, otrzymał gratulacje od św. Piusa X. Dziś „biskup” głoszący, że „małżeństwo gejów zasługuje na błogosławieństwo” (LifeSiteNews, 2021), zamiast ekskomuniki latae sententiae (kanon 2314 KPK 1917), otrzymuje audiencję u „następcy Piotra”.
„Dobry i znaczący dialog” z Bätzingiem wpisuje się w serię spotkań Leona XIV z jawnymi heretykami:
- Jamesem Martinem SJ, propagatorem „LGBT katolickiego” (grzech wołający o pomstę do nieba – Katechizm Rzymski, II, VIII, 17);
- „siostrą” Lucią Caram, wspierającą aborcję w Hiszpanii (morderstwo niewinnych – Casti connubii, 71).
Jak zauważył kard. Alfredo Ottaviani w Intervention podczas Vaticanum II: „Relatywizując potępienie błędów, otwieramy drzwi apostazji w białych rękawiczkach”.
Teologia milczenia: co Watykan przemilcza, a Katolicki Kościół potępia
LifeSiteNews słusznie wskazuje na brak reakcji Watykanu, lecz pomija kluczowy kontekst doktrynalny. W autentycznym Magisterium:
- Synody głoszące herezje podlegały ipso facto ekskomunice (Sobór Laterański IV, konst. 3);
- Biskup jawnie popierający ordynację kobiet byłby vitandus (wyklętym) – kanon 2370 KPK 1917;
- Papież zawiesiłby in toto (całkowicie) konferencję episkopatu promującą „błogosławieństwa” sodomickie (Pius VI, Auctorem fidei, 1794).
Tymczasem struktury posoborowe, przyjmując zasadę „synodalności” (nowy rodzaj kolegializmu potępiony przez Piusa VI w Auctorem fidei), sankcjonują bunt jako „owoc Ducha”.
Duch Antychrysta w sali Klementyńskiej
Audiencja dla Bätziga nie jest przypadkiem, lecz logicznym owocem Vaticanum II i jego „ducha”. Gdy w 1520 r. Leo X w bulli Exsurge Domine nakazał Lutrowi odwołać 41 tez w 60 dni, dziś „papież” dyskutuje z luterańskimi neomodernistami o „nowych drogach dla Kościoła”.
Kanon 1325 KPK 1917 stanowi: „Nauka, która głosi, iż Chrystus powierzył Kościołowi ciągły postęp w rozumieniu objawienia, jest potępiona”. Tymczasem „Droga Synodalna” otwarcie odrzuca dogmat o niezmienności wiary, co Pius IX w Qui pluribus nazwał „przestępstwem przeciw Duchowi Świętemu”.
Jak prorokował Pius X w Pascendi (40): „Moderniści usiłują wprowadzić do Kościoła konstytucję niekatolicką. […] Jest to spisek nikczemny i świętokradzki”.
Non possumus wiernych wobec neo-Kościoła
W świetle niezmiennej doktryły katolickiej:
- „Błogosławieństwa” par homoseksualnych to świętokradztwo (1 Kor 11:27);
- Ordynacja kobiet jest nieważna i podlega ekskomunice (kanon 2370 KPK 1917);
- „Synodalna Droga” to schizmatyckie zgromadzenie (kanon 2331 KPK 1917).
Dlatego katolik nie może uznać ani autorytetu Bätziga, ani „towarzyszącego” mu „papieża” Leona XIV. Jak pisał św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice (II, 30): „Heretycki papież przestaje być papieżem”.
Jedyną odpowiedzią na apostazję Niemiec jest retraditio symboli (odnowienie wyznania wiary) według wzoru św. Atanazego: „Oni zajęli kościoły, ale my – katakumby. Wy macie budynki, my – Wiarę”.
Za artykułem:
Bishop Bätzing says Pope Leo is ‘accompanying the Church in Germany with trust’ after meeting (lifesitenews.com)
Data artykułu: 05.09.2025
