Portal eKAI (5 września 2025) relacjonuje uroczystość poświęcenia nowych sal operacyjnych w Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym im. Mikołaja Kopernika w Łodzi. Ceremonii przewodniczył kard. Grzegorz Ryś, który w przemówieniu stwierdził: „Kościół chce angażować się i pomagać wszędzie tam, gdzie chodzi o człowieka”, odwołując się do wczesnochrześcijańskiego fresku przedstawiającego Chrystusa jako chirurga. W całym wydarzeniu zabrakło jakiejkolwiek wzmianki o nadprzyrodzonej misji Kościoła, podczas gdy świecka retoryka zastąpiła teologię łaski i zbawienia.
Zdrada nadprzyrodzonej misji Kościoła
Przedstawiona narracja jest klasycznym przykładem modernistycznej redukcji, gdzie Kościół zostaje sprowadzony do roli agencji socjalnej. Kard. Ryś konsekwentnie unikał słów: „zbawienie”, „pokuta”, „stan łaski” czy „Królestwo Niebieskie”, podczas gdy Pius XI w Quas Primas nauczał niezmiennie: „Królestwo Odkupiciela naszego obejmuje wszystkich ludzi (…) Nie przez co innego szczęśliwe państwo (…) bo nie godzi się, aby ludzie przez Chrystusa odkupieni służyli ludziom”. Tymczasem tu mamy do czynienia z jawnym bałwochwalstwem postępu technologicznego – błogosławieństwo udzielane robotowi chirurgicznemu (wartemu 13,9 mln zł) przy braku wezwania do pojednania z Bogiem.
„Jezus jest pokazany jako znawca człowieka. Nie wiem jak państwo, ale ja jestem przekonany co do tego fresku, że rzeczywiście Jezus wie, co jest we wnętrzu człowieka” – stwierdzenie kard. Rysia
To heretyckie zawężenie Chrystusa do roli „znawcy anatomii” pomija Jego Boską naturę i dzieło Odkupienia. Św. Augustyn w Państwie Bożym przypomina: „Chrystus przyszedł uleczyć przede wszystkim duszę, a dopiero wtórnie – ciało”. W całym przemówieniu brak jakiegokolwiek odniesienia do konieczności sakramentów (zwłaszcza namaszczenia chorych), co stanowi jawne pogwałcenie kanonów Soboru Trydenckiego (sesja XIV).
Naturalistyczna duchowość jako narzędzie dechrystianizacji
Retoryka kard. Rysia odsłania głębszy problem kościelnego modernizmu, potępionego już w dekrecie Lamentabili św. Piusa X (1907): „Krytyk nie może przypisywać Chrystusowi nieograniczonej wiedzy, chyba żeby przyjąć – co jest historycznie nie do przyjęcia i sprzeciwia się poczuciu moralnemu – że Chrystus jako człowiek posiadał wiedzę Bożą” (propozycja 34). Tymczasem metropolita łódzki konstruuje fałszywy obraz Chrystusa-lekarza, który „aktualnie zajmuje się chorym” – co jest jawnym zaprzeczeniem nauki o Wniebowstąpieniu i królewskiej godności Zbawiciela.
Brak także ostrzeżenia, że przyjmowanie „Komunii” w strukturach posoborowych, gdzie Msza została zredukowana do stołu zgromadzenia, a rubryki naruszają teologię ofiary przebłagalnej, jest jeżeli nie li 'tylko’ świętokradztwem, to bałwochwalstwem. W tej ceremonii nie poświęcono dusz – poświęcono sprzęt medyczny.
Posoborowe błogosławieństwa: sakralizacja świata bez Boga
Cała uroczystość stanowiła liturgiczne przedstawienie w duchu Gaudium et Spes, gdzie „autonomia rzeczy doczesnych” zastępuje prymat łaski. Kard. Ryś zapewniał: „Zawsze towarzyszy państwu moja modlitwa, nawet kilkakrotnie w ciągu dnia”, ale zgodnie z nauką św. Tomasza z Akwinu (Summa Theologiae, II-II, q.83), modlitwa pozbawiona intencji podporządkowania woli Bożej staje się czczą gadaniną. Tym bardziej, gdy błogosławieństwo udzielane jest przez duchownego, który – jak wszyscy wyświęceni po 1968 r. – ma nieważne święcenia z powodu zmienionych form sakramentalnych.
Syllabus Errorum Piusa IX (1864) w punkcie 55 stanowi niepodważalnie: „Kościół powinien być oddzielony od Państwa, a Państwo od Kościoła – błąd”. Tymczasem współpraca struktur posoborowych z administracją publiczną (szczególnie w kontekście szpitali) służy wyłącznie legitymizacji świeckiego porządku, co Pius XI nazwał „haniebną zmową z ateistycznym państwem” w encyklice Divini Redemptoris.
Ostatnim akordem tego duchowego spektaklu była profanacja modlitwy – błogosławieństwo udzielone „wszystkim, którzy leczą i pielęgnują chorych” bez rozróżnienia na katolików w stanie łaski i wyznawców innych religii. To jawny grzech przeciwko pierwszemu przykazaniu, gdyż „non potest homo duobus dominis servire” (Mt 6,24) – nie można służyć Bogu i postępowi technicznemu równocześnie.
Za artykułem:
Kard. Ryś poświęcił nowe sale operacyjne Szpitala im Kopernika w Łodzi (ekai.pl)
Data artykułu: 05.09.2025
