Portal Więź.pl (7 września 2025) prezentuje rozmowę z Jul Łyskawą, autorem powieści „Prawdziwa historia Jeffreya Watersa i jego ojców”, w której dominuje nihilistyczne podejście do sensu życia: „Nie widzę specjalnego powodu, dla którego żyjemy na tej planecie. Ale wierzę w próby nadania życiu sensu”. Całość rozmowy utrzymana jest w duchu skrajnego subiektywizmu, gdzie sztuka sprowadzona zostaje do narzędzia samorealizacji pozbawionego transcendentnego wymiaru.
Relatywizacja celu życia człowieka
Stwierdzenie Łyskawy o braku „specjalnego powodu” egzystencji stanowi jawne odrzucenie katolickiej nauki o causa finalis (celu ostatecznym). Kościół naucza niezmiennie, że człowiek stworzony jest ad imaginem Dei (na obraz Boży) i jego najwyższym celem jest poznanie, miłowanie i służenie Bogu w tym życiu, aby osiągnąć szczęście wieczne w przyszłym (Katechizm Rzymski, 1902). Tymczasem proponowana „próba nadawania sensu” to czysto modernistyczna konstrukcja, sprzeczna z encykliką Humani generis Piusa XII potępiającą egzystencjalistyczne redukcje natury ludzkiej.
Literatura jako narzędzie autokreacji
„Pisanie nakręca mnie do życia”
Ta deklaracja autora odsłania typowo modernistyczne rozumienie sztuki jako terapii zastępczej wobec braku obiektywnego porządku moralnego. Wbrew nauczaniu Leona XIII z encykliki Immortale Dei, gdzie sztuka ma „służyć wychowaniu duszy do prawdziwego piękna, które jest odblaskiem Bożej chwały”, tutaj twórczość sprowadzona zostaje do subiektywnego narzędzia samostymulacji. Brak jakiegokolwiek odniesienia do klasycznej zasady pulchrum splendor veritatis (piękno jest blaskiem prawdy) świadczy o całkowitym zerwaniu z chrześcijańską koncepcją kultury.
Ideologiczne milczenia i pominięcia
W całym materiale uderza całkowity brak:
- Odniesienia do nadprzyrodzonego przeznaczenia człowieka
- Kryteriów moralnej oceny sztuki
- Uznania obiektywnego porządku prawdy objawionej
Jak zauważył św. Pius X w Lamentabili sane exitu, taki naturalizm stanowi fundament wszelkich błędów modernistycznych. Redukcja życia duchowego do poszukiwań emocjonalnych („nakręca mnie do życia”) to dokładne wcielenie potępionej w Syllabusie tezy 58, gdzie „wszelka doskonałość moralna polega na gromadzeniu bogactw i zaspokajaniu przyjemności”.
Fałszywa personalistyka portalu
Portal określa swoją linię jako „personalistyczne spojrzenie na wiarę, kulturę, społeczeństwo i politykę”. To jawne nadużycie terminu – autentyczny personalizm katolicki (Maritain, Wojtyła) zawsze uznaje ens a se (Byt Samoistny) za fundament godności osoby. Tymczasem prezentowany wywiad promuje wizję człowieka jako causa sui (przyczyny samego siebie), co stanowi herezję potępioną już na Soborze Laterańskim V (1513).
Konsekwencje doktrynalne
Promowana przez Łyskawę i portal wizja:
- Neguje naukę o peccatum originale (grzechu pierworodnym) i konieczności Odkupienia
- Sprowadza sztukę do narzędzia samoterapii, odcinając ją od funkcji moralnej
- Promuje indyferentyzm religijny poprzez milczenie o obowiązku czci wobec Boga Wcielonego
Jak ostrzegał Pius XI w Quas primas: „Odmawiając panowania Chrystusowi, społeczeństwa same rzucają się w objęcia tyranii ludzkich namiętności”. Prezentowana w wywiadzie postawa to dokładne odzwierciedlenie tej diagnozy – próba budowania antropologii bez Chrystusa Króla prowadzi nieuchronnie do nihilistycznej pustki.
Za artykułem:
Jul Łyskawa: Pisanie nakręca mnie do życia (wiez.pl)
Data artykułu:
