Portal Opoka (8 września 2025) relacjonuje szokujący przypadek Cindi Bi – amerykańskiej inwestorki, która wynajęła surogatkę Rebekę Smith do urodzenia dziecka, a następnie, po śmierci niemowlęcia spowodowanej komplikacjami medycznymi, rozpoczęła systematyczną kampanię niszczenia życia kobiety. Artykuł demaskuje komercjalizację macierzyństwa, lecz pomija kluczowy wymiar moralny tej zbrodni przeciwko ludzkiej godności.
Faktografia współczesnego handlu ludzkim życiem
„Była doskonała. Wysoka, zdrowa, młoda, miała dobrą pracę” – portal przytacza słowa Bi, opisujące selekcję surogatki jak towaru w katalogu. Relacja ujawnia mechanizmy przemysłu płodnościowego, gdzie:
- Embrion traktowany jest jako „zamówiony produkt” (art. 1-5 Syllabusu Piusa IX potępia redukcję człowieka do przedmiotu)
- Kobiece łono staje się „inkubatorem” najętym w ramach umowy cywilnoprawnej (sprzeczne z kanonem 1113 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 r.)
- Śmierć dziecka urasta do rangi „niedotrzymania warunków kontraktu” (Casti connubii Piusa XI: „małżeństwo nie jest wymysłem ludzkim, lecz ustanowionym przez Stwórcę”)
Autorzy pomijają jednak fundamentalny fakt doktrynalny: surogacja stanowi ciężkie przestępstwo przeciwko V przykazaniu, będąc formą dzieciobójstwa pośredniego. Jak nauczał Pius XII w przemówieniu do położników (29.10.1951): „Wszelkie sztuczne zapłodnienie poza małżeństwem jest niemoralne. W małżeństwie samo jest niemoralne, jeśli dokonane innymi środkami niż akt małżeński”.
Językowa normalizacja zbrodni
Analiza leksykalna tekstu ujawnia przyjęcie naturalistycznej narracji przemysłu płodnościowego:
„Para Bi-Valdeiglesias nie informowała żadnej z surogatek o tej historii medycznej. Zdrowie i życie matki zastępczej nie miało żadnego znaczenia wobec pragnienia posiadania potomstwa”
To zdanie demaskuje istotę procederu, lecz brakuje w nim:
- Określenia „grzech ciężki” wobec świadomego narażania życia surogatki i dziecka
- Nawązania do kary kanonicznej ekskomuniki latae sententiae za przerwanie ciąży (kan. 2350 §1 KPK 1917)
- Ostrzeżenia przed przyjmowaniem „komunii” w strukturach posoborowych przez osoby zaangażowane w podobne praktyki
Redukcja języka do kategorii biznesowych („klientka”, „kontrahent”, „dostawa towaru”) odzwierciedla triumf błędów modernistycznych potępionych w Lamentabili sane (1907): „Wiara jako przyzwolenie umysłu opiera się ostatecznie na sumie prawdopodobieństw” (teza 25).
Teologiczny wymiar zbrodni
Sprawa Bi vs Smith stanowi namacalny przejaw:
- Odrzucenia królewskiej władzy Chrystusa nad społeczeństwami (Quas primas Piusa XI: „państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”)
- Przyjęcia rewolucji francuskiej jako modelu cywilizacji (Syllabus błędów, teza 55: „Kościół powinien być oddzielony od Państwa”)
- Fałszywej koncepcji wolności opartej na prawach człowieka zamiast Prawa Bożego (teza 15: „Każdy człowiek jest wolny w przyjęciu i wyznawaniu tej religii, którą uzna za prawdziwą”)
Milczenie o sakramentalnym wymiarze małżeństwa w tekście świadczy o całkowitej akceptacji pozytywistycznej wizji rodziny. Tymczasem Sobór Trydencki (sesja XXIV) definitywnie potępił tezę, jakoby małżeństwo było jedynie kontraktem cywilnym.
Symptomat współczesnej apokalipsy
Opisany przypadek nie jest odosobniony, lecz stanowi logiczną konsekwencję:
- Legalizacji aborcji (USA, 1973)
- Przyjęcia konwencji ONZ o „prawach reprodukcyjnych”
- Systematycznej destrukcji katolickiej nauki o małżeństwie przez neo-kościół posoborowy
Jak prorokował Pius XI w Casti connubii: „Gdy małżonkowie lekceważą sobie wzajemnie prawo wierności, wtedy nie tylko zdradzają się wzajemnie, lecz także wystawiają na niebezpieczeństwo cały porządek społeczny”. Upadek moralny ukazany w artykule potwierdza, że tylko publiczne uznanie panowania Chrystusa Króla może powstrzymać spiralę barbarzyństwa.
Za artykułem:
Historia Cindi i Rebeki: będziesz matką mojego dziecka, a jak nie, to cię zniszczę (opoka.org.pl)
Data artykułu: 08.09.2025
