Portal eKAI informuje o planowanej aukcji aparatu fotograficznego Leica M-A, specjalnie wyprodukowanego dla „papieża” Franciszka w 2024 roku. Biały egzemplarz z wygrawerowanym herbem papieskim i mottem „Miserando atque eligendo” oraz numerem seryjnym 5 000 000 ma zostać sprzedany przez wiedeński dom aukcyjny z ceną wywoławczą 30 000 euro. Dochód z licytacji zostanie przeznaczony na nieokreśloną „pomoc potrzebującym”. Artykuł pomija jakiekolwiek odniesienia do nadprzyrodzonego charakteru urzędu Piotrowego, redukując go do poziomu celebryty wspierającego komercyjne akcje marketingowe.
Profanacja symboli władzy apostolskiej
Umieszczenie herbu papieskiego i dewizy „Miserando atque eligendo” na przedmiocie luksusowym stanowi bezprecedensowe zrównanie sacrum z profanum. Pius XI w encyklice Quas Primas podkreślał, że „królewska godność Chrystusa Pana (…) winna być czczona nie tylko prywatnymi obrzędami i modłami, lecz także przez ustawy i urządzenia państwowe”. Tymczasem bergoglio przemienia insygnia władzy duchowej w gadżet kolekcjonerski, co stanowi jawne pogwałcenie kanonu 1401 Kodeksu Prawa Kanonicznego z 1917 roku, zabraniającego niegodnego wykorzystywania przedmiotów poświęconych.
„Aparat ma wiele cech szczególnych: białą obudowę oraz grawerunki z herbem papieskim i mottem Franciszka”
Paradoksalnie, sam wybór białego koloru – tradycyjnie zarezerwowanego dla stroju papieskiego symbolizującego czystość i nieskazitelność wiary – w kontekście komercyjnego przedmiotu staje się karykaturą pontyfikatu. Jak zauważał św. Robert Bellarmin w De Romano Pontifice: „Herby i symbole Stolicy Apostolskiej mają przypominać władzę daną z nieba, a nie służyć ozdobie rynsztunku świeckiego”.
Charytatywna fasada modernistycznej dewastacji
Decyzja o przeznaczeniu dochodu na „potrzebujących” odsłania typową dla posoborowia reductio religionis ad sociologiam (redukcję religii do socjologii). Święte Oficjum w dekrecie Lamentabili sane exitu potępiło tezę, że „Kościół nie może skutecznie bronić etyki ewangelicznej, ponieważ niezmiennie trwa przy swych poglądach” (propozycja 63). Tymczasem bergoliańska „charytatywność” celowo pomija:
- Obowiązek głoszenia całej prawdy objawionej (Mk 16:15)
- Pierwszeństwo zbawienia dusz przed pomocą materialną (Mt 16:26)
- Nadprzyrodzony charakter miłosierdzia chrześcijańskiego, którego źródłem jest Ofiara Kalwarii
„Pomoc potrzebującym” staje się tu parawanem dla akceptacji zasady finis sanctificat media (cel uświęca środki), potępionej przez Piusa XI w encyklice Divini Redemptoris. Warto przypomnieć, że prawowity papież Pius XII w 1946 roku odrzucił darowiznę 10 000 dolarów od producenta samochodów, uznając, że „Stolica Apostolska nie może angażować się w komercyjne przedsięwzięcia nawet pod pozorem dobroczynności”.
Celebryckie oblicze apostazji
Fakt, że bergoglio przyjął i wystawił na sprzedaż przedmiot o wartości 70 000 euro, demaskuje hipokryzję rzekomego „papieża ubogich”. Już Leon XIII w encyklice Rerum novarum przestrzegał przed „pobożnymi pozorami pokrywającymi niesprawiedliwość”. Tymczasem cała akcja:
- Promuje markę Luksusowego produktu (Leica należy do najdroższych aparatów świata)
- Utrwala kult osobowości wokół bergoglia jako „gwiazdy mediów”
- Umacnia świecki wizerunek urzędu Piotrowego jako instytucji charytatywno-marketingowej
Symptomatyczne milczenie na temat ewentualnego duchowego przeznaczenia dochodu (np. fundusze na Msze św., rekolekcje, wsparcie seminarzystów) dowodzi, że mamy do czynienia z klasycznym przypadkiem „religii humanitarnej” potępionej w Syllabusie błędów Piusa IX (teza 77-79).
Technologiczny fetysz jako substytut wiary
Wyprodukowanie aparatu z numerem seryjnym 5 000 000 odsłania modernistyczną fascynację cywilizacją techniczną, przeciwko której ostrzegał już Pius X w encyklice Pascendi dominici gregis: „Moderniści (…) wszystko mierzą miarą postępu nauk przyrodniczych”. W przeciwieństwie do prawowitych papieży, którzy:
- Benedykt XV w 1920 roku zakazał filmowania w Bazylice Watykańskiej
- Pius XI w 1936 roku potępił „kult mechanicznej nowoczesności”
bergoglio aktywnie uczestniczy w kreowaniu technologicznych fetyszów. Co znaczące, w artykule nie pada ani jedno pytanie o:
- Moralność posiadania luksusowych przedmiotów przez głowę Kościoła
- Zgodność z ewangelicznym ubóstwem (Mt 8:20)
- Ryzyko skandalu dla wiernych (1 Kor 10:32)
Imperializm pustych gestów
Wybór wiedeńskiego hotelu Imperial na miejsce aukcji stanowi gorzką ironię wobec słów Piusa XI z Quas Primas: „Królestwo Chrystusa nie jest z tego świata (…) nie potrzebuje broni materialnej”. Podczas gdy prawdziwi papieże zdobywali świat przez głoszenie Ewangelii, bergoglio zdobywa nagłówki gazet przez wystawianie na sprzedaż gadżetów. W świetle kanonu 2341 Kodeksu z 1917 roku, który nakazuje biskupom „unikać wszelkich działań mogących budzić nawet pozór chciwości”, cała akcja jawi się jako akt głębokiego zgorszenia.
W czasach, gdy katolicy w Nigerii giną za wiarę, a komunistyczne reżimy niszczą kościoły w Chinach, „papież” Nowego Porządku zajmuje się licytacją aparatów. To nie jest pomyłka – to programowa realizacja modernistycznego postulatu „uwspółcześnienia Kościoła” przez zrównanie go ze świeckimi instytucjami. Jak ostrzegał św. Pius X: „Modernizm to synteza wszystkich herezji”. Dzisiejsza aukcja to jedynie kolejny rozdział tej apostazji.
Za artykułem:
Aparat Leica należący do papieża Franciszka zostanie sprzedany na aukcji (ekai.pl)
Data artykułu: 10.09.2025
