Portal LifeSiteNews relacjonuje doniesienia Washington Post o powiązaniu co najmniej 25 zgonów dzieci z szczepionkami przeciwko COVID-19, na podstawie danych z systemu VAERS, przy czym eksperci planują omówić to na posiedzeniu doradczego panelu CDC. Podkreśla się niedoszacowanie zgłoszeń, sceptycyzm rodziców (tylko 15% dzieci zaszczepionych w sezonie 2023-24) oraz fakt, że wiele krajów nie zaleca tych szczepionek zdrowym dzieciom ze względu na niskie ryzyko COVID-19. Artykuł cytuje też komisarz FDA Marty’ego Makary’ego, zapowiadającego raport, i wskazuje na ogólny spadek zaufania do dawek przypominających wśród Amerykanów.
Ta relacja, choć ujawnia skandaliczne zaniedbania w polityce zdrowotnej, całkowicie pomija duchowy wymiar tragedii, redukując ludzkie życie do czysto materialnego eksperymentu medycznego i tym samym wpisując się w modernistyczną wizję świata, gdzie Chrystus Król nie ma żadnego panowania nad narodami i rodzinami.
Materialistyczna dekonstrukcja życia ludzkiego: Pominięcie godności stworzonej na obraz Boży
Na poziomie faktograficznym artykuł LifeSiteNews podaje wiarygodne dane z VAERS i wypowiedzi urzędników, wskazując na 25 zgonów dzieci powiązanych ze szczepionkami – liczbę, która, jak słusznie zauważa, jest prawdopodobnie zaniżona z powodu systemowych błędów w raportowaniu. Washington Post cytuje plany prezentacji tych faktów przed panelem CDC, co sugeruje korporacjonistyczną opieszałość w ochronie najmłodszych. Jednakże, dekonstruując te fakty z perspektywy integralnej wiary katolickiej, natychmiast wyłania się teologiczna pustka: nigdzie nie wspomina się o tym, że dziecko jest imago Dei (obrazem Boga), posiadającym niezniszczalną duszę nieśmiertelną, której los po śmierci zależy od stanu łaski uświęcającej, a nie od statystyk VAERS. Kanon 2 Soboru Trydenckiego (sesja V, 1546) przypomina, że pierwotny grzech plami naturę ludzką, ale odkupienie przez Chrystusa przywraca nadprzyrodzony porządek – porządek, który modernistyczne agendy zdrowotne, jak ta promowana przez CDC, całkowicie ignorują, traktując dzieci jak obiekty laboratoryjne.
Parafrazując encyklikę Piusa XI Quas Primas (1925), gdzie papież podkreśla, że usuwanie Chrystusa z życia publicznego prowadzi do nieszczęść przygniatających ludzkość, ta relacja o zgonach dzieci ujawnia owo usuwanie: szczepionki narzucone bez refleksji nad ius divinum (prawem boskim) stają się narzędziem naturalistycznego totalitaryzmu. Artykuł milczy o tym, że prawdziwa ochrona życia wymaga publicznego uznania panowania Chrystusa nad państwami i instytucjami medycznymi – obowiązek, który Pius XI nakłada na władców, by czcili Króla królów, a nie korporacyjne interesy. Zamiast tego, skupiając się na procentach zaszczepionych (15% dzieci, 20% dorosłych), redukuje tragedię do socjologicznego sceptycyzmu, pomijając ostateczny sąd przed Bogiem, gdzie rodzice i urzędnicy będą musieli zdać sprawę z życia wiecznego tych dzieci.
Językowa retoryka laickiego alarmu: Brak wołania o Bożą sprawiedliwość
Analizując język artykułu, ton jest typowo dziennikarski – alarmujący, ale świecki: frazy jak „significant undercount” czy „intense investigation” brzmią jak raport korporacyjny, a nie proroctwo biblijne. Słownictwo ogranicza się do „vaccine injuries” i „booster shots”, bez odniesienia do peccatum contra naturam (grzechu przeciw naturze), jakim jest manipulacja ciałem stworzonym przez Boga bez Jego błogosławieństwa. Ten asekuracyjny, biurokratyczny język demaskuje naturalistyczną mentalność autorów i cytowanych ekspertów, takich jak Marty Makary, którzy – choć krytykują politykę – nie wzywają do nawrócenia narodów ku Chrystusowi. Syllabus Błędów Piusa IX (1864, punkt 3) potępia twierdzenie, że ludzka rozumność bez Boga wystarczy do dobra jednostek i narodów; tutaj właśnie to widzimy: analiza VAERS bez modlitwy o miłosierdzie dla zmarłych dzieci to herezja racjonalizmu, relatywizująca śmierć do danych empirycznych.
Co gorsza, artykuł cytuje HHS (Andrew Nixon), broniące się „gold standard science”, co jest eufemizmem dla idolatrii nauki ponad Objawieniem. W Lamentabili sane exitu (1907, dekret Świętego Oficjum pod Piusem X, punkt 57) potępiono pogląd, że Kościół jest wrogiem postępu naukowego – ale tu postęp ten, narzucony dzieciom, staje się narzędziem śmierci, a milczenie o nadprzyrodzonym uzdrowieniu (przez sakramenty i Najświętszą Ofiarę) to ciche przyzwolenie na apostazję. Ton sceptycyzmu wobec szczepionek jest słuszny, lecz bez wezwania do bojkotu w imię praw Bożych, pozostaje on liberalnym dialogiem z systemem, a nie bezkompromisowym oporem katolickim.
Teologiczne bankructwo: Redukcja etyki życia do polityk zdrowotnych bez łaski
Na poziomie teologicznym, artykuł obnaża duchowe bankructwo współczesnego świata, gdzie decyzje o szczepieniach dzieci pomijają doktrynę o anima separata (oddzielonej duszy) po śmierci. Sobór Laterański IV (1215, kanon 1) definiuje człowieka jako duszę intelektualną złączoną z ciałem – manipulacja tym ciałem bez sankcji Kościoła to profanacja. Encyklika Quas Primas (Pius XI) podkreśla, że Chrystus panuje nad umysłami, wolami i sercami, w tym nad sprawami doczesnymi jak zdrowie publiczne; państwa, odmawiając Mu tego, sieją zgubę, jak widzimy w tych 25 zgonach. Artykuł relatywizuje to, skupiając się na „mild symptoms” COVID-19 u dzieci, ale milczy o grzechu śmiertelnym urzędników, którzy – ignorując niski risk – narazili niewinne dusze na wieczną stratę, bez chrztu świętego czy ostatniego namaszczenia w stanie łaski.
Dekret Lamentabili sane exitu (punkt 20) potępia rewelację jako jedynie uświadomienie relacji do Boga – tu właśnie to widzimy: polityka zdrowotna bez Chrystusa-Odkupiciela to modernistyczna synteza błędów, gdzie życie wieczne jest pominięte na rzecz „access to shots”. Syllabus (punkt 16) odrzuca indifferentizm, że zbawienie jest możliwe w dowolnej religii lub systemie; szczepionki narzucone bez katolickiej moralności to uczestnictwo w bezbożnym państwie, gdzie „prawa dziecka” górują nad Prawem Bożym. Artykuł, choć krytykuje CDC, nie demaskuje tego jako owocu sekty posoborowej, która od 1958 roku relatywizuje sakramenty i etykę, czyniąc je opcjonalnymi w obliczu „postępu” medycznego.
Symptomy soborowej apostazji: Naturalizm jako trucizna dusz dziecięcych
Symptomatycznie, ta relacja o zgonach dzieci ilustruje owoce rewolucji posoborowej: naturalistyczny humanitaryzm, gdzie „ochrona zdrowia” zastępuje misję zbawiania dusz. Od czasu uzurpatorów w Watykanie, struktury okupujące Kościół promują dialog z światem, co prowadzi do takich tragedii – szczepionki jako „dobro wspólne” bez odniesienia do regnum Christi (Królestwa Chrystusa). Pius XI w Quas Primas prorokuje, że pokój i porządek przyjdą tylko przez uznanie Chrystusa Królem narodów; tu, w USA i globalnie, państwa ignorują to, eksperymentując na dzieciach, a sekta posoborowa milczy, symulując katolickość bez integralnej wiary.
Artykuł pomija najcięższe oskarżenie: brak ostrzeżenia, że przyjmowanie takich „szczepionek” – często z abortowanymi tkankami – to uczestnictwo w mordzie prenatalnym, grzechu wołającym o pomstę do nieba (Rdz 4,10). Syllabus (punkt 58) potępia moralność opartą na gromadzeniu bogactw i przyjemności; korporacje farmaceutyczne, wsparte przez rządy, właśnie to czynią, a rodzice, kuszani strachem, ryzykują dusze swych dzieci. To nie sceptycyzm VAERS, lecz powrót do przedsoborowej teologii – gdzie życie jest święte od poczęcia po wieczność – może ocalić. Milczenie o sądzie ostatecznym, gdzie Chrystus jako Król osądzi te zgony, czyni artykuł LifeSiteNews współwinnym naturalistycznej mgły, zasłaniającej prawdę katolicką.
W integralnej wierze katolickiej, tragedia tych 25 dzieci domaga się nie raportów, lecz pokuty narodów i publicznego panowania Chrystusa – jedynego źródła prawdziwego zdrowia duszy i ciała. Bez tego, jak ostrzega Pius IX w Syllabusie (punkt 55), separacja „państwa” od Kościoła prowadzi do ruiny społeczeństw, czego zgony te są krwawym świadectwem.
Za artykułem:
CDC finds at least 25 children died due to COVID shots: report (lifesitenews.com)
Data artykułu: 16.09.2025
