Portal LifeSiteNews relacjonuje incydent na Texas A&M University, gdzie student został usunięty z zajęć po sprzeciwie wobec promocji ideologii LGBT przez wykładowczynię, dr Melissę McCoul. W nagraniu wykładowczyni twierdzi, że „queerness” nie jest nieodpowiednie dla młodych wieków, argumentując, iż postrzeganie homoseksualizmu jako „x-rated” wynika z heteronormatywności. Student powołuje się na swoje przekonania religijne i rozporządzenie Trumpa przeciw treściom DEI. Prezydent uniwersytetu początkowo bronił kursu, ale ostatecznie zwolnił trzech pracowników, w tym McCoul, po interwencji polityków. Artykuł podkreśla biologiczne podstawy płci i szkody płynące z promocji „płynności płciowej”. Ta relacja, choć pozornie broniąca wiary, ujawnia głębszą zgniliznę współczesnego świata, gdzie modernistyczna ideologia gender triumfuje nad niezmienną prawdą katolicką, ignorując panowanie Chrystusa Króla nad wszelkim stworzeniem.
Demaskowanie naturalistycznej tyranii w edukacji świeckiej
W opisanym incydencie na Texas A&M University, dr Melissa McCoul, pod pozorem analizy literatury dziecięcej, narzuca studentom modernistyczną narrację, że queerness – czyli dewiacyjna płynność seksualna – nie jest „x-rated”, lecz efektem rzekomej heteronormatywności. Cytat z jej slajdu: “Thinking that homosexuality or queer people are always ‘x-rated’ is an effect of heteronormativity, the idea that heterosexual or straight is normal as well as normative” („Myślenie, że homoseksualizm lub queerowi ludzie są zawsze ‘x-rated’ jest efektem heteronormatywności, idei, że heteroseksualność lub bycie prostym jest normalne i normatywne”). Tłumaczenie to nie jest neutralną analizą literacką, lecz jawnym atakiem na boski porządek stworzenia, gdzie płeć męska i żeńska są ustanowione przez Stwórcę jako komplementarne i niezmienne (Rdz 1,27: „Stworzył więc Bóg człowieka na obraz swój… samca i samicę stworzył ich”).
Z perspektywy integralnej wiary katolickiej, takiej ideologii nie można tolerować, albowiem ex cathedra (z katedry Piotrowej) Sobór Trydencki potwierdził, że małżeństwo sakramentalne, oparte na różnicy płci, jest instytucją boską, a wszelkie dewiacje – jak sodomia – zasługują na potępienie jako grzech wołający o pomstę do nieba (kan. 7, Sesja XXIV). Syllabus Błędów Piusa IX (1864) demaskuje tu naturalizm, potępiając twierdzenie, że „wszelkie siły należy uznawać tylko te, które tkwią w materii, a wszelka prawość i doskonałość moralności powinna być umieszczona w gromadzeniu i wzroście bogactw wszelkimi możliwymi środkami i w zaspokajaniu przyjemności” (punkt 58). McCoul, twierdząc, że jej pozycja jest „biologicznie prawdziwa”, redukuje prawdę do czysto materialistycznej obserwacji, ignorując nadprzyrodzony wymiar godności człowieka, stworzonego do chwały Bożej, nie do samowolnego wynaturzenia. Student, słusznie powołując się na przekonania religijne, spotyka się z tyranią: „It’s time for you to leave” („Czas, byś wyszedł”). To nie edukacja, lecz indoktrynacja, gdzie autorytet świecki uzurpuje sobie prawo do narzucania herezji, pomijając milczeniem obowiązek posłuszeństwa Prawom Bożym.
Relatywizacja prawdy religijnej jako symptom apostazji czasów ostatecznych
Artykuł LifeSiteNews, choć krytykuje incydent, sam zdradza modernistyczną słabość, skupiając się na „biologicznych podstawach płci” i „szkodach dla praw kobiet”, bez jednoznacznego potępienia tej propagandy jako bluźnierstwa przeciw Bogu. Brak tu odniesienia do integralnej teologii katolickiej, gdzie płeć nie jest tylko „obiektywną rzeczywistością naukową”, lecz sacramentum magnum (wielką tajemnicą), jak naucza św. Paweł w Ef 5,32, symbolizującą zjednoczenie Chrystusa z Kościołem. Encyklika Quas Primas Piusa XI (1925) ostrzega: „Gdy Boga i Jezusa Chrystusa usunięto z praw i z państw… stało się, iż zburzone zostały fundamenty pod tąż władzą, gdyż usunięto główną przyczynę, dlaczego jedni mają prawo rozkazywać, drudzy zaś mają obowiązek słuchać”. W tym kontekście, uniwersytet, jako instytucja świecka, staje się narzędziem sekty posoborowej, która po 1958 roku promuje „dialog” i „tolerancję” kosztem prawdy, relatywizując grzech jako „płynność tożsamości”. Dekret Lamentabili sane exitu (1907) potępia tu ewolucję dogmatów, stwierdzając, że „dogmaty, które Kościół podaje jako objawione, nie są prawdami pochodzenia Boskiego, ale są pewną interpretacją faktów religijnych, którą z dużym wysiłkiem wypracował sobie umysł ludzki” (punkt 22) – dokładnie to czyni McCoul, interpretując biologię jako usprawiedliwienie dewiacji.
Poziom językowy relacjonowanego incydentu obnaża teologiczną zgniliznę: termin „queerness” nie jest neutralny, lecz eufemizm dla sodomii, potępionej w Piśmie Świętym (Rz 1,26-27) i Tradycji. Prezydent Welsh, w nagranej rozmowie, broni kursu, twierdząc, że „nie ma problemu” z literaturą LGBT, o ile jest zapowiedziana – to klasyczny indifferentizm, potępiony w Syllabusie (punkt 15: „Każdy człowiek wolny jest przyjąć i wyznawać tę religię, którą wedle światła rozumu uzna za prawdziwą”). Artykuł pomija milczeniem nadprzyrodzone konsekwencje: przyjmowanie takiej indoktrynacji prowadzi do apostazji, gdzie dusze tracą łaskę uświęcającą, narażając się na wieczne potępienie. Zamiast wzywać do nawrócenia i publicznego uznania panowania Chrystusa, LifeSiteNews ogranicza się do politycznych interwencji (odwołanie do Trumpa i Abbotta), co jest naturalistycznym humanitaryzmem, nie katolickim świadectwem. Jak naucza Pius XI, „nadzieja trwałego pokoju dotąd nie zajaśnieje narodom, dopóki jednostki i państwa wyrzekać się będą i nie zechcą uznać panowania Zbawiciela naszego”.
Polityczna interwencja jako substytut autentycznej misji Kościoła
Reakcja polityków, jak republikański poseł Brian Harrison, odwołujący sprawę do gubernatora Abbotta i sekretarzy Trumpa, ilustruje iluzję, że świecka władza może naprawić zło bez powrotu do Chrystusa Króla. Artykuł cytuje Harrisona: „I’m referring @TAMU to the Trump Administration for investigation… and asking Gov @GregAbbott_TX to fire the A&M officials”. To godzi się z ordo caritatis (porządkiem miłości), gdzie państwo powinno chronić porządek moralny, lecz bez integralnej wiary katolickiej degeneruje w laicką krucjatę. Syllabus potępia tu socjalizm i komunizm, lecz także errors dotyczące społeczeństwa cywilnego (punkt 39: „Państwo, jako źródło i początek wszelkich praw, obdarzone jest pewnym prawem nieograniczonym żadnymi granicami”), co prowadzi do tyranii, gdzie uniwersytet narzuca ideologię, a politycy reagują ad hoc, bez demaskowania korzenia: modernistycznej sekty, która od Soboru Watykańskiego II (1962-1965) infiltruje edukację, promując „wolność religijną” jako prawo do błędu.
Wypowiedź Welsha, zmieniająca się po nacisku – z obrony kursu na zwolnienie McCoul – ujawnia hipokryzję: „key leaders… approved plans to continue teaching course content that was not consistent with the course’s published description”. To nie rozwiązuje problemu, albowiem kurs sam w sobie jest heretycki, naruszając obowiązek państwa do publicznego czczenia Boga, jak naucza Leon XIII w Immortale Dei (1885): „Państwo… nie może być obojętnem w sprawach religijnych”, lecz musi uznawać jedyną prawdziwą religię katolicką. Artykuł LifeSiteNews, skupiając się na „szkodach dla zdrowia psychicznego” i „praw kobiet”, przemilcza duchowe bankructwo: brak ostrzeżenia, że taka propaganda to dzieło szatana, oddalające dusze od sakramentów i stanem łaski. W strukturach posoborowych, gdzie „Komunia” symuluje Najświętszą Ofiarę, a rubryki naruszają teologię przebłagalną, uczestnictwo w takim świecie to bałwochwalstwo, nie autentyczna wiara. Student, wyrzucony za sprzeciw, jest męczennikiem prawdy, przypominając Ojcow Kościoła, jak św. Atanazy, walczącego z arjanizmem – lecz bez prawdziwego Kościoła, jego gest jest izolowany.
Gender jako kulminacja modernizmu i zapowiedź antychrystusowego królestwa
Artykuł trafnie wskazuje, że aktywiści LGBT promują „gender fluidity” w edukacji, opiece zdrowotnej i sporcie, powodując szkody – od „transition” u nieletnich po naruszenia sumień. Lecz to jedynie powierzchnia: ideologia gender to synteza modernizmu, potępiona w Pascendi Dominici gregis (1907) Piusa X jako „synteza wszystkich herezji”, gdzie wiara ewoluuje z kulturą, a człowiek staje się miarą wszechrzeczy. Punkt 65 Lamentabili demaskuje: „Współczesnego katolicyzmu nie da się pogodzić z prawdziwą wiedzą bez przekształcenia go w pewien chrystianizm bezdogmatyczny, to jest w szeroki i liberalny protestantyzm”. McCoul, żądając posłuszeństwa jako „ekspertka”, uzurpuje autorytet Magisterium, ignorując, że „Kościół słuchający współpracuje… lecz Kościół nauczający powinien tylko zatwierdzać powszechne opinie” (punkt 6) – tu opinia modernistyczna staje się prawem.
Pominięcie w relacji sądów ostatecznych i kary za sodomię (Syr 16,9: „Nie pohamował się od grzechu sodomskiego”) to ciężkie zaniedbanie, relatywizujące grzech jako „prawa człowieka”. Z perspektywy wiary katolickiej wyznawanej integralnie, państwo musi podporządkować się Chrystusowi Królowi, jak w Quas Primas: „Niech więc nie odmawiają władcy państw publicznej czci i posłuszeństwa królującemu Chrystusowi”. Trumpowskie rozporządzenia, blokujące fundusze dla „gender ideology”, to krok w dobrą stronę, lecz bez katolicyzmu to tymczasowa zapora przed potopem. Sekta posoborowa, okupująca Watykan od „papieża” Jana XXIII, wspiera taki relatywizm poprzez fałszywy ekumenizm, czyniąc z Kościoła „dialogującego” sojusznika błędu. Prawdziwy Kościół, trwający w wiernych integralnej wiary, woła o nawrócenie narodów, nie polityczne reformy.
Apel o powrót do niezmiennej doktryny w obliczu duchowej ruiny
Incydent w Texas A&M obnaża bankructwo świata oddalonego od Chrystusa: edukacja staje się narzędziem deprawacji, polityka – substytutem łaski, a wiara – prywatną opinią. Syllabus potępia tu laicyzm (punkt 55: „Kościół powinien być oddzielony od Państwa, a Państwo od Kościoła”), co prowadzi do tyranii, gdzie wykładowczyni wyrzuca wierzącego za obronę prawdy. Artykuł LifeSiteNews, choć alarmuje, nie wzywa do krucjaty duchowej – brak tu wezwania do spowiedzi, adoracji Najświętszego Sakramentu i publicznego wyznania wiary. Jak naucza Pius XI, „Królestwo Chrystusowe… obejmuje wszystkich ludzi… i wszystko jedno, czy jednostki, czy rodziny, czy państwa”. Tylko uznanie panowania Chrystusa nad uniwersytetami, rządami i sumieniami przyniesie pokój; inaczej, gender to zapowiedź ohydy spustoszenia (Dn 9,27), gdzie człowiek buntuje się przeciw Stwórcy. Wierni integralnej wiary muszą odrzucić kompromisy, trwając w przedsoborowej Tradycji, by ocalić dusze przed wiecznym potępieniem.
Za artykułem:
Texas A&M fires professor, dean over class on ‘queerness’ in children’s books (lifesitenews.com)
Data artykułu: 16.09.2025
