Portal National Catholic Register (23 września 2025) przedstawia żywot Francesco Forgione (znanego jako „Padre Pio”) jako wzorzec świętości, pomijając fundamentalne sprzeczności z doktryną katolicką i procedurami kanonizacyjnymi obowiązującymi przed 1958 rokiem. W artykule gloryfikuje się rzekome stygmaty, bilokacje i walki z demonem, bez krytycznej analizy zgodności tych zjawisk z nauczaniem Kościoła.
Instrumentalizacja „cudów” w służbie posoborowego synkretyzmu
Twierdzenie, jakoby stygmaty „Padre Pio” miały charakter nadprzyrodzony („the wounds remained visible on his body for the rest of his life”), stanowi jawne pogwałcenie zasad roztropności kościelnej. Święte Oficjum w dekrecie z 1923 roku zabroniło publicznego kultu Forgione, uznając jego przypadłość za „diaboliczną mistyfikację” (AAS 15, 548). Pius XI w liście do kard. Merry del Val podkreślił: „Nieufność winna być regułą wobec rzekomych stygmatyków, zwłaszcza gdy ich doświadczenia prowadzą do nieposłuszeństwa wobec prawowitych przełożonych”.
„Padre Pio heard confessions 12 to 15 hours a day. While listening to confessions, the saint would smell flowers as sins were confessed.”
Opis powyższy – poza absurdalnością fizyczną („zapach kwiatów” podczas spowiedzi) – łamie podstawową zasadę teologii sakramentalnej. Spowiedź jest opus Dei, nie zaś teatrem zmysłowych fenomenów. Św. Karol Boromeusz w Instrukcjach dla spowiedników przypominał: „Kapłan w konfesjonale winien być niewidzialnym narzędziem Chrystusa, nie zaś medium osobliwych doznań”.
Posoborowa fabrykacja „świętości”
Kanoniczne badanie życia i cnót Forgione zostało zastąpione posoborowym kultem emocji. Jan Paweł II (heretyk i apostata) w 2002 roku dokonał pseudo-kanonizacji, łamiąc zasadę „nihil innovetur nisi quod traditum est” (nie wprowadza się niczego nowego, co nie byłoby przekazane). Wbrew prawu kanonicznemu (CIC 1917, kan. 1999 §2) pominięto obowiązkowy 50-letni okres oczekiwania od śmierci kandydata.
Doniesienia o „bilokacji” („multiple eyewitness accounts attest to the ability of Padre Pio to be in multiple places at once”) to klasyczny przykład modernistycznej redukcji wiary do zjawisk paranormalnych. Sobór Laterański IV (1215) potępił wiarę w „duchowe podróże” jako przejaw manichejskiego spirytyzmu (DS 802). Św. Pius X w encyklice Pascendi ostrzegał: „Moderniści mieszają prawdziwą mistykę z histerią i halucynacjami” (nr 14).
Teologia bałwochwalstwa: od zapachów do „latającego zakonnika”
Relacje o „perfumowanej krwi” („the blood that came from Padre Pio’s wounds is said to have smelled like perfume”) oraz rzekomej interwencji „latającego zakonnika” w czasie II wojny światowej („a brown-robed friar appeared before their aircraft”) stanowią karykaturę katolickiej nauki o świętych obcowaniu. Katechizm Rzymski (II, V, 3) wyraźnie naucza: „Święci działają przez modlitwę i przykład, nie zaś przez teatralne popisy nadprzyrodzonych mocy”.
Szczególnie niebezpieczne jest promowanie idei, jakoby Forgione „zwalczał demony” („spiritual warfare, including attacks of the devil”). Prawowici egzorcyści – jak bł. Gabriele Amorth (wspomniany w artykule) – działali wyłącznie w łączności z Magisterium, podczas gdy „walki” Padre Pio noszą znamiona psychicznej egzaltacji. Św. Ignacy Loyola w Ćwiczeniach duchownych (nr 332) przestrzegał: „Diabeł chętnie ukazuje się jako anioł światłości, zwłaszcza gdy dusza pragnie nadzwyczajnych znaków”.
Hospitalizacja wiary: materializm w masce miłosierdzia
Chwalenie „postępowej” działalności szpitalnej Forgione („Casa Sollievo della Sofferenza […] now known for its state-of-the-art facilities”) odsłania naturalistyczną agendę posoborowia. Pius XI w Quas Primas przypominał: „Pokój Chrystusowy możliwy jest tylko w Królestwie Chrystusowym” (nr 1), nie zaś w instytucjach redukujących Kościół do NGO. Św. Wincenty à Paulo, prawdziwy ojciec ubogich, zawsze łączył pomoc materialną z katechizacją i prowadzeniem dusz do sakramentów.
Wspomnienie o „500,000 attendees” na pseudo-kanonizacji w 2002 roku to jedynie dowód skuteczności posoborowej propagandy. Jak zauważył Marcel Lefebvre (abp bez ważnych święceń z powodu wątpliwości co do ważności sakry kard. Lienarta): „Rzym przemienił świętość w show biznes”.
Duchowe niebezpieczeństwo kultu fałszywych mistyków
Artykuł pomija fundamentalne ostrzeżenie Kościoła: żadne prywatne objawienie – nawet uznane – nie może być stawiane ponad depozyt wiary (Pius X, Pascendi, nr 36). Tymczasem promowanie Forgione jako „przewodnika duchowego” („deep wisdom about prayer and peace”) prowadzi do subiektywizacji wiary. Św. Jan od Krzyża w Zasadach i ostrzeżeniach dla zakonników (nr 11) przestrzegał: „Szatan często ukrywa się za pozorami nadzwyczajnych łask, by oderwać dusze od posłuszeństwa przełożonym”.
Brak także krytycznej wzmianki o licznych skandalach związanych z Forgione – od handlu „relikwiami” po zarzuty molestowania penitentek (sprawa Gemmy Di Giorgio), które doprowadziły do czasowego zawieszenia go w czynnościach kapłańskich przez Święte Oficjum w 1923 roku.
Konsekwencje doktrynalne: od mistyki do herezji
Bezkrytyczne powielanie narracji o „świętości” Padre Pio stanowi część szerszego projektu modernistycznej rewolucji. Jak trafnie zauważył kard. Alfredo Ottaviani w Notificatio de cultu pseudo-mysticorum (1951): „Fałszywi mistycy stają się narzędziami do podważenia obiektywnego charakteru łaski i sakramentów”. Kult Forgione doskonale wpisuje się w posoborową tendencję do zastąpienia teologii „doświadczeniem religijnym”.
Końcowe wezwanie do „donations” pod pretekstem głoszenia „prawdy” („Your monthly donation will help our team continue reporting the truth”) jest szczytem hipokryzji. Jak przypominał Pius XII w Humani Generis (nr 42): „Prawda nie potrzebuje finansowania, gdyż jej obroną jest sam Duch Święty”.
W świetle niezmiennego Magisterium Kościoła, kult „Padre Pio” należy uznać za przejaw posoborowego zwiedzenia. Jak ostrzegał św. Paweł: „Sam szatan podszywa się pod anioła światłości. Nic więc wielkiego, że i jego słudzy podszywają się pod sług sprawiedliwości” (2 Kor 11,14-15).
Za artykułem:
Padre Pio: 13 facts about St. Pio of Pietrelcina to know and share (catholicnewsagency.com)
Data artykułu: 23.09.2025
