Portal Tygodnik Powszechny (7 października 2025) prezentuje sylwetkę amerykańskiego poety Forresta Gandera jako wzorzec „ekologii bliskości”, gloryfikując jego dzieła pełne „geologicznej pamięci” i „mineralnych inspiracji”. Artykuł Julii Fiedorczuk kreuje Gandera na nauczyciela mającego leczyć współczesną alienację od przyrody, podczas gdy w istocie propaguje on subtelną formę naturalistycznej idolatrii.
Portal Tygodnik Powszechny (7 października 2025) przedstawia filozofię Byung Chul Hana jako remedium na wypalenie współczesnego człowieka, gloryfikując jego koncepcje „zaniechania”, „vita contemplativa” i krytykę „społeczeństwa osiągnięć”. Artykuł Maxa Cegielskiego kreuje koreańskiego myśliciela na duchowego przewodnika dla „wypalonego prekariatu”, pomijając całkowicie nadprzyrodzony wymiar ludzkiego cierpienia i fałszując perspektywę prawdziwego odpoczynku w Bogu.
Portal „Tygodnik Powszechny” (7 października 2025) prezentuje wywiad z chilijskim pisarzem Alejandro Zambrą, gloryfikujący literaturę jako przestrzeń „oporu” przeciwko władzy, dyktaturze i współczesnemu „światu gówien”. Zambra, wychowany w Chile czasów Pinocheta, kreśli wizję literatury jako narzędzia emancypacji z ojcostwa, historii i języka, całkowicie pomijając nadprzyrodzony wymiar ludzkiego istnienia. Jego pochwała „niepewności” i „ambiwalentności” jako fundamentów wolności stanowi klasyczny przejaw modernistycznej herezji, potępionej przez św. Piusa X w dekrecie *Lamentabili sane exitu*.
Portal Tygodnik Powszechny (7 października 2025) przedstawia Tima O’Briena jako „jednego z najważniejszych literackich kronikarzy wojny w Wietnamie”, gloryfikując jego „pisarską samoświadomość” i „grę liryzmu i chłodu”. Artykuł akcentuje rzekomy „kompozycyjny kunszt” autora w ukazywaniu żołnierskich traum, bagatelizując przy tym fundamentalne zasady katolickiej etyki wojennej i redukując ludzkie cierpienie do estetycznego ornamentu.
Portal „Tygodnik Powszechny” (7 października 2025) prezentuje zbiór miejskich impresji Elizy Kąckiej, ukazujących Warszawę jako przestrzeń egzystencjalnej pustki, gdzie ludzkie relacje redukują się do powierzchownych kontaktów, a duchowe poszukiwania – do modernistycznej mgły pozbawionej nadprzyrodzonej perspektywy.
Portal „Tygodnik Powszechny” (7 października 2025) promuje 29. edycję festiwalu teatralnego „Korczak Dzisiaj” pod hasłem „Wyobraź to sobie, sobie”. Dyrektorka artystyczna Dorota Kowalkowska przedstawia teatr jako przestrzeń „wyjętą z codzienności”, mającą budować „społeczeństwo włączające” poprzez spektakle jak „You can fail! Porażka show” z udziałem osób z zespołem Downa czy „Pinok.IO” eksplorujący relacje człowiek-maszyna. Festiwal deklaruje otwartość na „dzieci i młodzież z różnymi potrzebami”, całkowicie pomijając transcendentny wymiar sztuki i jej służebną rolę wobec prawd wiary.
Portal Tygodnik Powszechny przedstawia sylwetkę Andrei Camilleriego (1925-2019), twórcy popularnej serii kryminałów o komisarzu Montalbano, w setną rocznicę urodzin pisarza. Artykuł eksponuje jego „radość życia”, zaangażowanie społeczne oraz antymafijne wątki w twórczości, całkowicie pomijając katolicki wymiar sycylijskiej rzeczywistości i redukując moralność do utylitarnego humanitaryzmu.
Portal Tygodnik Powszechny (7 października 2025) relacjonuje narastającą antyniemiecką histerię w polskich mediach, porównując ją do przedwojennych i powojennych postaw pojednawczych. Autor przytacza skrajne przykłady z programu „Express Republiki”, gdzie Niemcy przedstawiani są jako współcześni spadkobiercy nazizmu, a nawet cytaty z ambony jasnogórskiej, gdzie emerytowany „biskup” Mering powołuje się na XVIII-wiecznego poetę dla podgrzania nienawiści narodowej. Artykuł przeciwstawia temu postawy takich postaci jak Ksawery Pruszyński, Zofia Kossak czy Stanisław Stomma, którzy w najczarniejszych momentach historii zachowali rozsądek i humanizm. Autor proponuje pięć punktów wyjścia z impasu reparacyjnego, w tym niemieckie inwestycje w polską obronność. Tekst stanowi klasyczny przykład laickiego utylitaryzmu, gdzie moralność sprowadza się do kalkulacji politycznych, całkowicie pomijając nadprzyrodzony wymiar sprawiedliwości.
Portal „Tygodnik Powszechny” (7 października 2025) publikuje wywiad z Marcinem Szczygielskim, laureatem nagrody Literacka Podróż Hestii za książkę „Makabrama”. Autor przedstawia swoją koncepcję literatury dziecięcej jako „humorystycznej historii z dreszczykiem”, gdzie rodzina walczy z „mocami mroku”, a kluczem do zwycięstwa ma być „miłość i serdeczność”. Już w tym lapidarnym streszczeniu widać dramatyczną redukcję nadprzyrodzonego porządku do psychologicznych banałów, co stanowi jaskrawy przykład modernistycznej indoktrynacji młodego pokolenia.
Portal Tygodnik Powszechny (7 października 2025) przedstawia Judith Schalansky jako pisarkę oferującą „spojrzenie z dziejowego dystansu na nieuchronną zmienność” oraz „szansę na przećwiczenie czytelniczej i życiowej uważności”. Jej najnowsza książka Rozchwiane kanarki, głębokie doły ma być odpowiedzią na pytanie „jakim językiem mówić o przeczuciu zbliżającej się katastrofy?”, odrzucając przy tym „schematy zaczerpnięte z Biblii czy poetyki Arystotelesa”. Artykuł Adama Woźniaka gloryfikuje tę perspektywę jako „niezbędną” w świecie „niepewnym, chwiejnym i skomplikowanym”, pomijając całkowicie nadprzyrodzony wymiar ludzkiego losu.
