Autor: Defensor Fidei

Ksiądz katolicki trzymający świecę przed ołtarzem z krucyfiksem, symbolizujący duchowe przewodnictwo i wiarę w tradycyjnej świątyni
Polska

Ustawa o „psychologu dla 13-latków” jako klin zamętu: władza nad duszami poza rodziną

Portal Opoka informuje o decyzji Andrzeja Dudy, który w trybie kontroli prewencyjnej skierował do Trybunału Konstytucyjnego ustawę rozszerzającą dostęp małoletnich (od 13. roku życia) do ambulatoryjnych świadczeń z zakresu psychiatrii bez zgody rodziców, z odroczonym i warunkowym obowiązkiem powiadomienia opiekunów. W tekście przywołano m.in. argumentację o „bezpieczeństwie dzieci”, poparcie 36 organizacji młodzieżowych i sprzeciw Polskiej Federacji Ruchów Obrony Życia; zaznaczono także zarzut, że regulacja „otwierała drzwi do tranzycji bez wiedzy rodziców”. Konkluzja jest jasna: jest to projekt ustrojowego wyłomu, który przenosi punkt ciężkości wychowania z rodziny ku biurokratyczno-psychologicznemu Leviathanowi – i to bez odniesienia do porządku nadprzyrodzonego, co samo w sobie jest oskarżeniem najwyższego kalibru.

Rewersyjne, pełne szacunku zdjęcie przedstawiające kapłana podczas liturgii w katedrze, z krucyfiksem i świecami, ukazujące oddanie Chrystusowi w kontekście narodowym
Kurialiści

Urząd prezydenta jako bożek jedności narodowej? Liturgiczny humanitaryzm zamiast królowania Chrystusa

Cytowany artykuł relacjonuje mszę „za Ojczyznę” i nowo zaprzysiężonego prezydenta Rzeczypospolitej, Karola Nawrockiego, sprawowaną w warszawskiej archikatedrze w Uroczystość Przemienienia Pańskiego. „Przewodniczył” jej „prymas” Wojciech Polak, a homilię wygłosił „metropolita warszawski” Adrian Galbas SAC. Główny przekaz: Urząd Prezydenta ma „jednoczyć wszystkich”, prezydent ma „nie faworyzować”, „prowadzić z mądrością”, „posłuszny prawu” i pamiętać o „ostatecznym celu: wieczności”. Wspomniano o Konstytucji 3 maja jako historycznym modelu „przezwyciężenia podziałów”. Konkluzją jest modlitwa za prezydenta, jego rodzinę i Ojczyznę. Punkt ciężkości kładziony jest na konsensus, prawo pozytywne i symbolikę jedności państwowej, z minimalną i asekuracyjną wzmianką o sądzie Bożym. Wniosek: to nie jest homilia katolicka, lecz parareligijny manifest posłuszeństwa liberalnej państwowości, w którym kult jedności narodowej i państwowego „prawa” przykrywa obowiązek publicznego panowania Chrystusa Króla.

Rewerentny obraz katolickiego kapłana podczas homilii przy ołtarzu, z naciskiem na Eucharystię i tradycyjną architekturę kościoła, oddający atmosferę modlitwy i wiary.
Kurialiści

Tron państwowy zamiast ołtarza: homilia abp. Galbasa jako manifest naturalizmu

Portal Opoka informuje o homilii Adriana Galbasa wygłoszonej 6 sierpnia 2025 r. podczas Mszy z udziałem nowo zaprzysiężonego prezydenta RP Karola Nawrockiego. Homilia osadzona jest wokół Przemienienia Pańskiego i cytuje św. Leona Wielkiego, akcentując „umocnienie wiary” uczniów przez wizję chwały Chrystusa przed Kalwarią. Galbas rozwija wątek „góry Tabor” i „góry Kalwarii” w życiu prezydenta, wzmacnia postulat „jednoczenia narodu” przez urząd prezydenta i w warstwie retorycznej kieruje celebrację liturgiczną ku afirmacji państwowego projektu wspólnoty politycznej. Końcowy przekaz brzmi: władza polityczna ma spajać naród, a religijny ceremoniał ma to usankcjonować – co jest klasycznym przykładem posoborowego naturalizmu i moralizatorskiego klerykalizmu, gdzie łaska jest milczeniem, a polityczny pragmatyzm staje się quasi-sakramentem jedności.

Ksiądz błogosławiący rowerzystów na drodze, symboliczna scena wiary i duchowej opieki
Posoborowie

Kieszonkowa „Biblia dla rowerzystów” – humanitarny marketing zamiast porządku wiary

Portal eKAI informuje o akcji parafii ewangelicko-augsburskiej w Szczyrku-Salmopolu, gdzie „ks.” Jan Byrt rozdaje rowerzystom bezpłatne, kieszonkowe egzemplarze Nowego Testamentu, zostawiane na stoliku przy drodze. Organizatorzy deklarują brak nacisku, spontaniczną „formę obecności Kościoła w świecie” i zachęcają inne wspólnoty do naśladowania; wcześniej rozdawano podobnie „Biblie” motocyklistom. Konkluzja jest klarowna: mamy do czynienia z propagowaniem prywatnego czytelnictwa Pisma poza porządkiem jedynego Kościoła założonego przez Chrystusa oraz z promocją protestanckiej wizji religii – gest miły, ale obiektywnie rozbijający wiarę, przeciwstawny katolickiej zasadzie, że Pismo żyje i działa wyłącznie w łonie Kościoła, pod jego nieomylną, jedyną autorytatywną interpretacją.

Sakramentalna scena modlitewna na zewnątrz, grupa katolickich duchownych modlących się przed krzyżem podczas uroczystości w Hiroszimie, w spokojnej, poważnej atmosferze, symbolizującą pokutę i nadzieję w Boga.
Posoborowie

Hiroszima jako pretekst do naturalistycznej homiletyki: demontaż retoryki kard. Cupicha

Vatican News relacjonuje homilię Blase’a Cupicha, metropolity Chicago, wygłoszoną w Hiroszimie w 80. rocznicę zrzucenia bomby atomowej. Kaznodzieja zestawia światło Przemienienia Pańskiego na Taborze z „oślepiającym światłem” eksplozji nuklearnej; wzywa do „pamiętania, podążania razem i ochrony” – trzech „imperatywów” zaczerpniętych z wystąpień Franciszka w Hiroszimie (2019); kładzie nacisk na odpowiedzialność za „wspólny dom”, potępia podziały i nacjonalizmy, definiuje pokój jako wspólnotową drogę troski i współochrony, a nadzieję – jako obecnościową ufność „dziś”, niezależnie od „ciemnych chmur zamieszania”. Całość spięta jest wezwaniem do modlitwy za zmarłych i „podążania nowymi drogami w budowaniu pokoju”. Jednym zdaniem: jest to przykład skrajnie naturalistycznej homiletyki, która zaciera porządek nadprzyrodzony łaski, królewski prymat Chrystusa i moralną doktrynę Kościoła o wojnie, państwie i karze.

Reverentny katolicki kapłan w tradycyjnych szatach przy ołtarzu w historycznej świątyni, symbolizujący wierność prawdziwemu papieskiemu autorytetowi.
Posoborowie

Ekumeniczna mgła i fałszywy prymat: jak rozmienia się na drobne urząd Piotra

Kath.net publikuje wywiad z Kurtem Kurialistą Kochem, prefektem watykańskiej Dykasterii ds. „Popierania Jedności Chrześcijan”, o rzekomych „postępach” ekumenicznych, relacji z Kościołami Wschodu, sporze wokół Fiducia supplicans, wspólnej dacie Wielkanocy, „synodalności” oraz rozumieniu prymatu Rzymu pod rządami „papieża” Leona XIV. Koch twierdzi m.in., że istnieje szeroka podstawa jedności z prawosławiem, że spór z 1054 r. nie był „schizmą Kościołów”, że „ekumenizm krwi” już czyni nas jednym, oraz że praktyczny kształt prymatu można wspólnie „uzgodnić”. Całość spina modernistyczny słownik relatywizujący dogmat i kult, zakładający pluralizm liturgiczny, instytucjonalny i normatywny.
Teza: tekst promuje naturalistyczny ekumenizm, który neguje boskie pochodzenie i zakres prymatu Piotrowego, relatywizuje dogmat o jedyności Kościoła Chrystusowego oraz zasłania grzech apostazji sentymentalizmem „krwi”.

Grupa pielgrzymów katolickich w modlitewnej pielgrzymce do sanktuarium, ukazująca duchową jedność i wiarę w spokojnym, naturalnym otoczeniu
Kurialiści

Jubileuszowa pielgrzymka bez nawrócenia: humanitarny rytuał posoborowej pustyni

Portal eKAI informuje o 34. Pieszej Pielgrzymce diecezji bielsko-żywieckiej na Jasną Górę (1725 osób, grupy krajowe i zagraniczne), której ton i program spina hasło „z nadzieją i po nadzieję” w Roku Jubileuszowym 2025. Relacjonuje wystąpienia bp. Romana Pindla: wzmianki o Objawieniu, powołanie się na św. Piotra i św. Jakuba w kontekście sakramentów chorych, oraz szeroką laudację Johna Henry’ego Newmana – rzekomo patrona „odpowiadania na wyzwania nowoczesności”. Zapowiedziano konferencje o Najświętszym Sercu Pana Jezusa i praktykach pierwszych piątków, podkreślono „radość, modlitwę i trud” jako świadectwo „pielgrzymów nadziei”. Całość wieńczy typowy dla posoborowych komunikatów marketing duchowości i statystyki frekwencyjne. Ten przekaz, mimo pobożnej fasady, redukuje religię do sentymentalnego humanitaryzmu i promuje modernistyczną teologię adaptacji, a nie nawrócenia do panowania Chrystusa Króla.

Reverentna scena Mszy Świętej w katolickim kościele, kapłan w tradycyjnym ornacie, wierni w modlitwie, ukazująca duchową powagę i oddanie religii katolickiej.
Kurialiści

Jedność bez prawdy: liturgiczna asysta dla demokracji zamiast królowania Chrystusa

Biuro prasowe eKAI relacjonuje Mszę w archikatedrze św. Jana w Warszawie po zaprzysiężeniu Karola Nawrockiego na prezydenta RP. Przewodniczył abp Wojciech Polak, homilię wygłosił abp Adrian Galbas, łącząc święto Przemienienia Pańskiego z wezwaniem do narodowej jedności i posłuszeństwa prawu konstytucyjnemu. Padły akcenty: o „dobru wspólnym”, „kryzysie antropologicznym”, „byciu ponad podziałami”, o mądrości Salomona oraz o „sensie i transcendencji” w duchu cytatu Emmanuela Macrona. W całej narracji Msza i słowo zostały podporządkowane kulcie państwa i demokracji liberalnej, nie panowaniu Chrystusa Króla i nie społecznemu królowaniu prawa Bożego. To jest teza: liturgia i homilia zostały użyte do sakralizacji świeckiego porządku, co z katolickiego punktu widzenia stanowi nadużycie i modernistyczny błąd publiczny.

Rekonstrukcja tradycyjnego katolickiego wnętrza kościoła, starszy ksiądz modlący się z zapalonym świecami, w otoczeniu witraży przedstawiających świętych, wywołująca uczucie szacunku i duchowej refleksji
Posoborowie

Hongkoński „kapelan” o atrakcyjności Kościoła: humanitaryzm zamiast królowania Chrystusa

eKAI (06 sierpnia 2025) publikuje rozmowę Krzysztofa Tomasika z Remigiuszem Rémy Kurowskim, pallotynem, „kapelanem” francuskojęzycznej wspólnoty w Hongkongu. Rozmówca opisuje „wolność” religijną w mieście, akcentuje uprzejmość społeczną wobec znaków religijnych, chwali pluralizm, relacjonuje logistykę duszpasterstwa „w ruchu” (kaplica dominikanów, Msze w plenerze, na plaży), podkreśla „otwartość” duchową Azji i mówi o chrześcijaństwie jako „atrakcyjnym”, głównie przez pomoc biednym i nie-narzucanie wymagań. Padają stwierdzenia o „prawie miłości akceptowanym w wolności”, o potrzebie „transcendencji zakorzenionej w immanencji”, przy równoczesnej pochwałach „szacunku dla każdej religii”. Pointa: humanitarna użyteczność i pluralistyczna poprawność zastępują integralną misję Kościoła i królowanie Chrystusa nad narodami – to jest sedno krytyki.

Kapłan katolicki w ornatach przed ołtarzem z krucyfiksem, w otoczeniu żołnierzy w mundurach podczas uroczystości na zewnątrz, podkreślając religijną harmonię i tradycję katolicką.
Polska

Militarna ceremonia bez Boga: świecka pompa zamiast katolickiego porządku

Portal Opoka informuje o uroczystości na placu Marszałka Józefa Piłsudskiego w Warszawie, podczas której nowo zaprzysiężony prezydent Karol Nawrocki przejął zwierzchnictwo nad Siłami Zbrojnymi RP. Podano, że prezydent przyjął meldunek od generała Wiesława Kukuły, w asyście ministra Władysława Kosiniaka‑Kamysza powitał dowódców, oddał honory sztandarom i wygłosił pierwsze przemówienie w roli zwierzchnika sił zbrojnych. Relacja ma charakter kronikarski, usprawiedliwiający formalny rytuał państwowy. Kończy ją laudacja w sekcji „Polecane”, łącząca przekaz z innymi pozycjami medialnymi, w tym z wątkiem „Mszy św. po zaprzysiężeniu” – bez wskazania na prymat Prawa Bożego nad państwowym i bez minimalnej próby odwołania do porządku nadprzyrodzonego. Teza: to jest modelowy przykład naturalistycznego państwowego kultu, w którym wojskowa pompa zastępuje wyznanie królewskiej władzy Chrystusa nad narodami.

X (Twitter)
Visit Us
Follow Me
Śledź przez Email
RSS
Kopiuj link
URL has been copied successfully!
Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.