Autor: Defensor Fidei

Realistyczne zdjęcie katolickiej liturgii w historycznym kościele, kapłan w szatach, ołtarz i elementy liturgiczne, wywołujące poczucie sacrum i modlitwy.
Kurialiści

Kult Jana Pawła II i naturalistyczna „formacja” młodych: program apostazji pod szyldem Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia”

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski relacjonuje konferencję prasową (Częstochowa, Caritas Archidiecezji Częstochowskiej, 15 lipca 2025) otwierającą jubileuszowy obóz stypendystów Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia”. Wystąpili: bp Andrzej Przybylski, władze miasta Częstochowy, ks. Marek Bator (Caritas), ks. Dariusz Kowalczyk (prezes Fundacji). Podkreślono „formację” młodych, kult Jana Pawła II jako „żywego pomnika”, współpracę z samorządem, skalę finansowego programu, elementy programu obozu (Dzień Skupienia, „Kwadranse z nauczaniem św. Jana Pawła II”, kulminacja na Jasnej Górze z Mszą „pod przewodnictwem” nuncjusza Antonio Guido Filipazziego i koncertem). Tekst celebruje humanitarną, medialno-instytucjonalną „formację” młodych i cześć dla osoby Jana Pawła II, konsekwentnie milcząc o integralnej doktrynie, o konieczności wiary katolickiej, o stanie łaski i królowaniu Chrystusa nad narodami. To nie tyle informacja, ile świadectwo systemowej sekularyzacji pod pozorem religii.

Religijne pielgrzymki na Jasnej Górze, wierni modlą się przed ikoną, scena pełna szacunku i duchowej głębi, w naturalnym świetle, odzwierciedlająca katolicką wiarę.
Kurialiści

Jasnogórska pielgrzymka bez nawrócenia: pastoralny sentymentalizm zamiast katolickiej wiary

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski informuje, że przewodniczący KEP abp Tadeusz Wojda zachęcił wiernych do pielgrzymowania na Jasną Górę, wskazując, iż pielgrzymi „wypraszają potrzebne łaski dla swoich rodzin, Ojczyzny, Kościoła i bliskich”, a u stóp Pani Jasnogórskiej odnajdują „pokój serca, pocieszenie w smutku, ukojenie w cierpieniu, drogę w ciemności”; wezwał, by „pośród wakacyjnych pielgrzymek nie zabrakło tej najważniejszej – tej, która prowadzi na spotkanie z Jezusem i Jego Matką”. Całość utrzymana jest w tonie miękkiego, uczuciowego mobilizowania do ruchu pątniczego, bez choćby jednego zdania o grzechu, pokucie, Sakramencie Pokuty, Mszy świętej ofiarniczej, stanie łaski i konieczności królowania Chrystusa nad życiem publicznym – czyli bez istoty religii katolickiej.

Realistyczne, pełne szacunku zdjęcie wnętrza tradycyjnego kościoła katolickiego z kapłanem trzymającym krucyfiks podczas modlitwy przy ołtarzu, symbolizujące głęboką wiarę i tradycję.
Kurialiści

Techno, „uwielbienie” i handel emocjami: Kokotek jako katechumenat modernizmu

Konferencja Episkopatu Polski informuje o zakończeniu Festiwalu Życia w Kokotku – tygodniowej imprezie namiotowej dla młodzieży, łączącej koncerty zespołów rozrywkowych (m.in. Dżem, Skytech, C-Bool), technoremiksy pieśni religijnych („Abba Ojcze” i „Pan jest pasterzem moim”), „wieczory uwielbienia”, plenerowe „msze”, masowe „komunie” i długie kolejki do spowiedzi. Organizatorzy (Oblackie Duszpasterstwo Młodzieży NINIWA, przy współpracy diecezji i zakonów, pod patronatem honorowym KEP i patronatem medialnym KAI) ogłaszają sukces frekwencyjny, emocjonalne „naładowanie duchowych baterii” i zapowiadają edycję 2026. Całość sprowadzono do sloganu: „Życie, radość, Bóg”, gdzie muzyczny hedonizm i psychologiczny entuzjazm zastępują kult Boga w duchu i prawdzie.

Rewerentny obraz w kościele katolickim z biskupem w tradycyjnych szatach przy ołtarzu z krzyżem i świecami, ukazujący atmosferę modlitwy i duchowości.
Kurialiści

Radom: kolejny „biskup pomocniczy” w strukturach KEP – lista nazwisk zamiast misji apostolskiej

Radom: kolejny „biskup pomocniczy” w strukturach KEP – lista nazwisk zamiast misji apostolskiej

Cytowany artykuł stanowi urzędową notkę personalną Konferencji Episkopatu Polski: informuje, że Krzysztof Dukielski, urodzony w 1978 r. w Radomiu, wyświęcony w 2003 r., „12 VII 2025 r. został mianowany biskupem pomocniczym diecezji radomskiej ze stolicą tytularną Catula”. Podany jest adres korespondencyjny, telefon i e-mail kurii, a następnie następuje kaskada nazwisk „biskupów” i „arcybiskupów” w Polsce i na emigracji, bez jakiegokolwiek wyjaśnienia natury urzędu, kryteriów prawowitości sukcesji apostolskiej czy odniesienia do depozytu wiary. Notka jest typowo biurokratyczna i całkowicie odcina nominację od jakiegokolwiek sensu nadprzyrodzonego. Konkluzja jest nieuchronna: mamy do czynienia nie z aktem Kościoła Katolickiego, lecz z produktem posoborowej administracji, która zastąpiła misję apostolską katalogiem urzędów.

Kler w tradycyjnych szatach katolickich w modlitewnym, pełnym szacunku skupieniu podczas turnieju szachowego w kościele
Kurialiści

Turniej szachowy „duchowieństwa” jako spektakl pustki: sport zamiast krzyża

Turniej szachowy „duchowieństwa” jako spektakl pustki: sport zamiast krzyża

Cytowany artykuł relacjonuje wydarzenie nazwane „XXIV Mistrzostwa Polski Duchowieństwa w szachach klasycznych”, rozegrane 7–11 lipca 2025 r. w Akademii Kultury Społecznej i Medialnej w Toruniu. Startowało 20 uczestników: „księża” diecezjalni i zakonni (pallotyni, jezuita, franciszkanin, misjonarz św. Wincentego a Paulo, bazylianin) oraz jeden kleryk. Podano wyniki: zwyciężył kleryk Adam Kopaczewski (6 pkt.), kolejne miejsca zajęli ks. Stanisław Bąk i ks. Wojciech Sola (po 5 pkt.), nagrodzono „najpiękniejszą partię”, wyłoniono najlepszą drużynę. Zawody sędziował Józef Flaziński; organizatorami i promotorami przedsięwzięcia są „duchowni” środowiska posoborowego, a wydarzenie widnieje w kalendarzu Polskiego Związku Szachowego jako mistrzostwa branżowe. Zapowiedziano następne edycje oraz linki do strony i Facebooka. Jedyną „teologią” tej relacji jest cisza o Bogu, krzyżu, łasce, ofierze i zbawieniu — a więc triumf świeckiego widowiska pod sutanną.

Realistyczny obraz katolickiego pogrzebu biskupa z kapłanami, świecami i kwiatami w tradycyjnym kościele, oddający szacunek i pokorę w obliczu śmierci
Kurialiści

Pogrzeb biskupa jako liturgia samozadowolenia: humanitarny cukier zamiast katolickiej prawdy

Pogrzeb biskupa jako liturgia samozadowolenia: humanitarny cukier zamiast katolickiej prawdy

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski relacjonuje uroczystości pogrzebowe bp. Władysława Bobowskiego w Tropiu (12 lipca 2025), akcentując wspomnienia, emocje, „wdzięczność”, pochwałę skromności i „dobrego ojcostwa” zmarłego. Homilie bp. Leszka Leszkiewicza i wystąpienia innych mówców podkreślają ludzkie cnoty Zmarłego, jego „miłość do ludzi”, „mądrość”, „dobroduszność”, „wrażliwość”, „pamięć o ziemi i ludziach”, a całość spina retoryka pocieszenia, że „już usłyszał odpowiedzi” i „odpoczywa w pokoju aż do powtórnego przyjścia Chrystusa”. Zabrakło natomiast jednoznacznego przypomnienia o konieczności stanu łaski, zadośćuczynienia, grzechu, czyśćcu, karze i sądzie. To nie jest katolicki ton żałobny, lecz pastoralny humanitaryzm, który zasłania prawdę o śmierci, sądzie, niebie lub piekle.

Rekolekcje katolickie przy tradycyjnym ołtarzu z krzyżem, świecami i liturgiczną szatą, ukazujące duchową głębię i szacunek do tradycji Kościoła katolickiego.
Kurialiści

Nowa „sakra” w Radomiu: modernistyczny rytuał legitymizuje bezprawny porządek

Nowa „sakra” w Radomiu: modernistyczny rytuał legitymizuje bezprawny porządek

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski informuje, że „Fr Krzysztof Dukielski has been appointed auxiliary bishop of the Diocese of Radom… The decision of the Holy Father Leo XIV was announced today at noon by the Apostolic Nunciature in Poland.” Komunikat podaje, iż dotychczasowy proboszcz parafii św. Jana Chrzciciela w Magnuszewie ma zostać „biskupem pomocniczym” diecezji radomskiej, zaś decyzję przypisuje się „papieżowi” Leonowi XIV (Robert Prevost). Dodano łącza do dokumentów na episkopat.pl oraz sygnaturę biura prasowego KEP; wpis datowany jest na 12 lipca 2025. Ta lakoniczna notka – ubrana w administracyjny żargon – ma w rzeczywistości funkcję propagandową: wprowadzić w obieg kolejną „nominację” w strukturach posoborowych, jakby dotyczyła realnego biskupstwa w Kościele katolickim. To nie jest neutralny komunikat; to polityczna emanacja systemu, który od 1958 roku niszczy porządek sakramentalny i prawny Kościoła, zastępując go improwizowaną hierarchią bez mandatów i bez sukcesji w katolickim sensie tego słowa.

Sędziwy biskup w tradycyjnych szatach liturgicznych w kościele, z krzyżem i świecami, symbolizujący autentyczną władzę Kościoła katolickiego, w realistycznym, pełnym szacunku ujęciu.
Kurialiści

Nominacja „biskupa” w Radomiu: kolejny akt w teatrze posoborowej uzurpacji

Nominacja „biskupa” w Radomiu: kolejny akt w teatrze posoborowej uzurpacji

Cytowany artykuł informuje o nominacji Krzysztofa Dukielskiego – dotąd proboszcza parafii św. Jana Chrzciciela w Magnuszewie – na „biskupa” pomocniczego diecezji radomskiej. Decyzję miał ogłosić w południe urząd zwany Nuncjaturą Apostolską w Polsce, powołując się na wolę „papieża” Leona XIV. W tekście zamieszczono odnośniki do komunikatów i krótką notę prasową „Biura Prasowego Konferencji Episkopatu Polski”. To czysto biurokratyczna laurka, pozbawiona jakiegokolwiek wymiaru nadprzyrodzonego. Oto sedno problemu: mowa o kolejnym ogniwie w łańcuchu posoborowej sukcesji bez mandatu Chrystusa i bez gwarancji sakramentalnej ważności – kolejnym administracyjnym awansie w strukturach, które zerwały z integralną wiarą katolicką.

Realistyczne, pełne szacunku zdjęcie tradycyjnego katolickiego biskupa w ornatach, w historycznym wnętrzu kościoła, podkreślające wiarę i tradycję.
Kurialiści

Modernistyczna nominacja w Radomiu: fasada „biskupstwa” bez sukcesji wiary

Modernistyczna nominacja w Radomiu: fasada „biskupstwa” bez sukcesji wiary

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski publikuje komunikat Nuncjatury Apostolskiej w Polsce (12 lipca 2025), zgodnie z którym „Ojciec Święty Leon XIV mianował ks. Krzysztofa DUKIELSKIEGO […] biskupem pomocniczym diecezji radomskiej i przydzielił mu stolicę tytularną Catula”, sygnowany przez Antonio Guido Filipazziego. Informacja podaje jedynie personalia, urząd parafialny nominata oraz fikcję stolicy tytularnej. Kontekst sakramentalny, doktrynalny i moralny jest całkowicie przemilczany. Te lakoniczne zdania ujawniają jednak nie kolejny akt kościelnego życia, lecz symptom postępującej dezintegracji: substytucję Kościoła Chrystusowego przez biurokratyczny system posoborowego modernizmu.

Tradycyjny katolicki biskup w ornacie, stojący w świątyni z witrażami i krzyżem, symbol wiary i autorytetu w kontekście katolickim
Kurialiści

Radom: nominacja „biskupa pomocniczego” jako kolejny akt posoborowej fikcji sakramentalnej

Radom: nominacja „biskupa pomocniczego” jako kolejny akt posoborowej fikcji sakramentalnej

Biuro Konferencji Episkopatu Polski informuje o mianowaniu ks. Krzysztofa Dukielskiego „biskupem pomocniczym diecezji radomskiej”; decyzję ogłosiła Nuncjatura Apostolska w Polsce jako rzekomą wolę „papieża” Leona XIV (Roberta Prevosta). Artykuł podaje biogram: święcenia w 2003 roku z rąk Zygmunta Zimowskiego, studia na rzymskim Marianum i „Regina Apostolorum”, funkcje duszpasterskie oraz koordynacje ruchów posoborowych, a finalnie nominację z 12 lipca 2025 r. Całość sprowadza się do celebracji kariery w strukturach, które po 1958 roku porzuciły definitywną Tradycję katolicką. Zwieńczenie tej noty to afirmacja „biskupstwa” pozbawionego gwarancji ważności sakry i misji kanonicznej, co odsłania nie tyle sukces, ile pogłębienie instytucjonalnego bezładu i duchowej zapaści.

X (Twitter)
Visit Us
Follow Me
Śledź przez Email
RSS
Kopiuj link
URL has been copied successfully!
Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.