Portal Więź relacjonuje dyskusję adwokatów Małgorzaty Pyrcak-Górskiej i Michała Królikowskiego na temat rzekomego braku wrażliwości polskich sądów wobec osób z chorobami psychicznymi. Postulują oni „empatię” i „holistyczne podejście” w procesach karnych, całkowicie pomijając nadprzyrodzony wymiar sprawiedliwości oraz obowiązek państwa do uznania panowania Chrystusa Króla nad porządkiem prawnym.
Portal Więź.pl (9 października 2025) informuje o przyznaniu Literackiej Nagrody Nobla węgierskiemu pisarzowi László Krasznahorkaiemu, określonemu przez Szwedzką Akademię jako twórcę „fascynującej i wizjonerskiej twórczości, która w obliczu apokaliptycznego terroru potwierdza siłę sztuki”. Artykuł podkreśla apokaliptyczny charakter jego dzieł, wspomina o współpracy z reżyserem Bélem Tarr przy ekranizacji „Szatańskiego tanga”, przytacza entuzjastyczną opinię Susan Sontag nazywającej pisarza „mistrzem apokalipsy cytującym Gogola i Melville’a”. Zupełnym milczeniem pominięto jednak kluczową kwestię: w jakim stopniu ta „wizja apokalipsy” zgadza się z katolickim rozumieniem końca czasów i czy nie stanowi kolejnego przykładu sztuki służącej rozpaczy zamiast nadziei odkupienia.
Portal Więź.pl prezentuje wystąpienie Natalii Popovych, ukraińskiej socjolożki, która w ramach XXV Konferencji „Rola chrześcijan w integracji europejskiej” w Krakowie (26-27.09.2025) przedstawiła receptę na „budowanie odporności” Ukrainy wobec rosyjskiej agresji. Autorka wskazuje na: konieczność zdefiniowania wroga (imperializm rosyjski), obronę „wartości europejskich”, „rewolucję godności” jako zerwanie z homo sovieticus, solidarność społeczną oraz rolę mediów w zwalczaniu dezinformacji.
Portal Więź.pl (10 października 2025) przedstawia apologetyczny portret Szymona Hołowni jako „politycznego Celestyna V” – rzekomo szlachetnego idealisty przegranego z „twardą rzeczywistością”. Retoryka autora Sebastiana Adamkiewicza odsłania jednak głębszy problem: próbę legitymizacji bezideowego pragmatyzmu, który stanowi jądro kryzysu współczesnej polityki. Analiza tekstu przez pryzmat niezmiennej doktryny katolickiej odsłania trujące dziedzictwo II Soboru Watykańskiego – redukcję chrześcijaństwa do humanitarnego etosu pozbawionego nadprzyrodzonego mandatu.
Portal WIĘŹ.pl (10 października 2025) przedstawia bezkrytyczną apologię adhortacji „Dilexi te” uzurpatora Leona XIV, gloryfikując dokument jako „teologiczną podstawę krytyki społecznej”. Autor – „ks.” Andrzej Draguła – entuzjastycznie relacjonuje rzekomo chrystocentryczny charakter tekstu, w którym „człowiek ubogi staje się ciałem Chrystusa”, a Kościół ma przenieść swoje centrum „na peryferie”.
Cytowany artykuł z portalu Więź.pl (10 października 2025) przedstawia wspomnienia zmarłego prawnika Adama Strzembosza, skupiając się na jego przedwojennych doświadczeniach dzieciństwa w rodzinie inteligenckiej o szlacheckich korzeniach. Tekst gloryfikuje relacje społeczne II RP, opisując „autentyczny szacunek” chłopów wobec ziemiaństwa, jednocześnie pomijając teologiczną ocenę ówczesnych nierówności jako sprzecznych z katolicką nauką społeczną.
Portal Więź.pl (10 października 2025) relacjonuje przyznanie Pokojowej Nagrody Nobla wenezuelskiej działaczce opozycyjnej Marii Corinie Machado za „niestrudzoną pracę na rzecz praw demokratycznych narodu wenezuelskiego”. Tekst gloryfikuje świecką walkę polityczną jako najwyższe dobro, całkowicie pomijając nadprzyrodzony wymiar pokoju i sprawiedliwości.
Portal Więź.pl (10 października 2025) relacjonuje usunięcie wydawnictwa 3DOM z Targów Wydawców Katolickich na Zamku Królewskim w Warszawie. Decyzję podjęto pod pretekstem rzekomego „szerzenia antysemityzmu”, powołując się na publikację „Protokołów mędrców Syjonu” oraz zbioru wypowiedzi Adolfa Hitlera. Organizatorzy targów, w tym „ksiądz” Roman Szpakowski SDB, uznali te pozycje za przejaw „ekstremizmu” i „kultury przemocy”.
Portal Więź.pl (11 października 2025) relacjonuje przyznanie Literackiej Nagrody Nobla węgierskiemu pisarzowi László Krasznahorkai, chwaląc jego „wizjonerską twórczość pośród apokaliptycznego terroru”. Artykuł z lubością opisuje „hipnotyczne zdania” i „pejzaż beznadziei” w dziełach noblisty, całkowicie pomijając duchową pustkę i ideologiczne uwikłanie tej pseudo-sztuki w kulturę śmierci.
„Bez reszty” jako manifestacja posoborowego nihilizmu: rozpad wiary w obliczu śmierci
Portal Więź.pl (11 października 2025) prezentuje recenzję filmu „Bez reszty” Jakuba Prysaka jako rzekomo głębok…
