Portal Tygodnik Powszechny (12 sierpnia 2025) prezentuje reportaż o polskich emigrantach w Gruzji, gloryfikujący ich ucieczkę od „nadmiernej regulacji” i „fiskalizmu” Polski na rzecz stepowej anarchii i konsumpcyjnego hedonizmu. Artykuł, tonem właściwym dla modernistycznej hagiografii, kreśli obraz ziemskiego raju, gdzie wino płynie strumieniami, a „dolce vita” zastępuje łaskę uświęcającą.
Portal Tygodnik Powszechny (12 sierpnia 2025) prezentuje album Marcina Maciejowskiego „Rysunki wawelskie” jako kronikę współczesności poprzez pryzmat wzgórza wawelskiego. Autor chwali artystę za dokumentowanie protestów przeciwko zaostrzeniu prawa aborcyjnego w 2020 roku oraz wykorzystanie postaci historycznych do „prowadzenia aktualnych sporów”. Książkę określa się jako „jeden z piękniejszych artbooków” ostatnich dekad, gloryfikując subiektywizm narracji i świecki humanizm jako podstawę interpretacji rzeczywistości. Ta pozornie niewinna apologia sztuki współczesnej okazuje się manifestem ideologicznej rewolucji wymierzonej w porządek nadprzyrodzony.
Portal Tygodnik Powszechny (12 sierpnia 2025) prezentuje rozmowę z Zofią Milską-Wrzosińską, promującą świeckie koncepcje zdrowia psychicznego. Artykuł propaguje naturalistyczne podejście do człowieka, całkowicie pomijając nadprzyrodzony wymiar ludzkiej egzystencji.
Portal Tygodnik Powszechny (12 sierpnia 2025) przedstawia analizę filmu „Człowiek Słoń” Davida Lyncha jako rzekomo „głęboko empatycznego” dzieła poruszającego kwestię cielesnej inności i społecznego wykluczenia. Artykuł Anity Piotrowskiej gloryfikuje obraz za „otwartość na różne dyskursy” i unikanie „światopoglądowych wykładni”, co w rzeczywistości stanowi klasyczny przykład modernistycznej ucieczki od obiektywnej Prawdy.
Portal Tygodnik Powszechny (12 sierpnia 2025) prezentuje zbiór anegdot Elizy Kąckiej, ukazujących codzienne scenki z Warszawy: rozmowę z zgorzkniałą matką w parku, sen o losowaniu pokut, obserwacje pod poradnią kardiologiczną oraz spotkanie z emerytowanym krawcem w czytelni. Całość utrzymana w tonie antropologicznego naturalizmu, gdzie człowiek przedstawiony jest jako istota bez duchowego wymiaru, skazana na biologiczne i społeczne determinanty. Już sam wybór tematów demaskuje teologiczne bankructwo współczesnej literatury, która milczeniem o łasce i grzechu potwierdza swoją apostazję.
Portal „Tygodnik Powszechny” (12 sierpnia 2025) prezentuje recenzję komiksu „Ostatni Mohikanin” autorstwa Catamalou i Cromwella jako „naturalistyczną opowieść na skraju horroru”, gloryfikującą „pierwotność ludzkiego okrucieństwa” poprzez technikę „gęstych smug akrylowych farb” i „ekspresjonistyczną kreskę”. Artykuł Remigiusza Różańskiego porównuje adaptację do „Jądra ciemności” Conrada, zachwycając się jej „posępnością północnoamerykańskich lasów” oraz „degrengoladą europejskich kolonii”. Ta estetyzacja barbarzyństwa stanowi jawną apoteozę pogańskiego fatalizmu.
Portal „Tygodnik Powszechny” (12 sierpnia 2025) relacjonuje badania nad zjawiskiem świadomego snu, przedstawiając je jako neutralne narzędzie samorozwoju i eksploracji ludzkiej psychiki. Artykuł gloryfikuje techniki „oneironautyki” jako metodę zdobywania „drugiego życia”, przywołując eksperymenty komunikacji międzysennej oraz potencjalne korzyści terapeutyczne. Pomija jednak całkowicie nadprzyrodzony wymiar ludzkiej egzystencji, redukując duszę do zbioru procesów neuronowych, co stanowi jawną apostazję wobec odwiecznego Magisterium.
Portal Tygodnik Powszechny (12 sierpnia 2025) relacjonuje entuzjastycznie produkcję gry komputerowej „Blue Prince”, przedstawiając ją jako intelektualną rozrywkę godną uwagi. Artykuł Magdaleny Kozyry wychwala mechanikę „hybrydową”, polegającą na codziennej zmianie układu pokoi w wirtualnej posiadłości, co wymaga od gracza nieustannej adaptacji do iluzorycznych zasad. Ecclesia catholica nie może jednak milczeć wobec tego przejawu duchowego samobójstwa pokoleń.
Portal Tygodnik Powszechny (12 sierpnia 2025) przedstawia rozmowę z aktorem Arkadiuszem Jakubikiem przygotowującym się do roli Jacka Kuronia. Artykuł gloryfikuje postać komunistycznego dysydenta jako „bohatera wolnej Polski”, eksponuje naturalistyczną wizję miłości małżeńskiej oraz promuje rewolucyjną tezę o dobroci ludzkiej natury z pominięciem grzechu pierworodnego. Tekst stanowi katechizm współczesnego bałwochwalstwa człowieczeństwa.
Portal Tygodnik Powszechny (12 sierpnia 2025) relacjonuje wystawę „Lato, które zmieniło wszystko” w Muzeum Warszawy, gloryfikującą V Światowy Festiwal Młodzieży i Studentów z 1955 r. jako rzekomy przełom wolnościowy w stalinowskiej Polsce. Artykuł Piotra Kosiewskiego przedstawia wydarzenie jako „początek końca stalinizmu”, akcentując jego wpływ na modę, sztukę i „swobodę obyczajową”, całkowicie przemilczając kontekst religijno-moralny oraz martyrologię Narodu pod okupacją komunistyczną. Już sam tytuł wystawy demaskuje jej ideologiczne uwikłanie w kult postępu oderwanego od prawdy objawionej.
