Autor: Defensor Fidei

Zdjęcie młodych ludzi modlących się w tradycyjnej katolickiej kaplicy, ukazujące duchowe skupienie i wierność nauczaniu Kościoła
Posoborowie

Medziugorie, „język wiary” i algorytmy: katechizacja bez łaski i bez Kościoła

Cytowany artykuł relacjonuje przesłanie „papieża” Leona XIV skierowane do młodzieży zebranej na 36. Festiwalu Młodzieży w Medziugoriu (Bośnia i Hercegowina) z 4 sierpnia 2025 r. Przemówienie akcentuje „wspólnotowe przeżywanie wiary”, zachęca do „prawdziwych spotkań” ponad wirtualnością, stawia za wzór Marję w nawiedzeniu św. Elżbiety, mówi o „języku wiary” ponad barierami kulturowymi oraz zaprasza młodych do rozważenia „powołania” do życia konsekrowanego lub „kapłaństwa”. Zasadniczą osią jest pochwała doświadczenia wspólnotowego, spontanicznego „rozpalania serc” i rzekomej pracy Ducha Świętego w zgromadzeniu wokół medziugorskiego wydarzenia – miejsca o nieuznanych i od dawna podejrzanych „objawieniach”. Konkluzja jest druzgocąca: to program emocjonalnej socjalizacji w posoborowym kulcie człowieka, maskowany słowami o Bogu i „Kościele”, przy milczeniu o łasce uświęcającej, o prawdziwej Ofierze Mszy i o jedynej drodze zbawienia w jedynym Kościele Chrystusa.

Reverent scene w kościele katolickim z kapłanem trzymającym krucyfiks, delikatne oświetlenie świecami, ukazujące duchową głębię i wiarę.
Świat

Wojna bez Boga: naturalistyczny bełkot o „zawieszeniu broni” i sankcjach

Portal Opoka informuje o wywiadzie z ambasadorem USA przy NATO Matthewem Whitakerem, który w telewizji Newsmax komentuje zamiary administracji prezydenta Donalda Trumpa wobec Rosji: sankcje na eksport ropy i gazu, „ultimatum” dla Władimira Putina przekazane przez wysłannika Steve’a Witkoffa oraz dążenie do natychmiastowego „zawieszenia broni” i „powstrzymania zabijania”. Whitaker, używając wobec Putina określeń „chory, pokręcony i nielogiczny”, podkreśla, że celem jest zakończenie wojny dzięki dyplomacji, przy równoległej koordynacji przez USA dostaw „najnowocześniejszej broni” dla sojuszników i frontu ukraińskiego. Tekst przemilcza jakiekolwiek odniesienie do Praw Bożych, do społecznego Królowania Chrystusa, do moralnych warunków pokoju, redukując całość do gry sankcji, ceł i militarnego handlu – to manifest naturalizmu i politycznego cynizmu.

Mężczyzna modli się przed figurą Matki Bożej w tradycyjnej katolickiej świątyni, symbol pokory i wiary, w spokojnej, duchowej atmosferze.
Posoborowie

Psychologizacja Ewangelii i formalny fideizm: symptom apostazji

Cytowany artykuł „Boska perspektywa” opublikowany na portalu Opoka (publikacja 04.08.2025) komentuje dialog Pana Jezusa ze św. Piotrem: najpierw wyznanie wiary Piotra i pochwała, następnie nagana „Zejdź Mi z oczu, szatanie!”. Autor streszcza perykopę jako lekcję „rozeznawania woli Bożej”, akcentuje „prawdziwą wolność” rozumianą jako uległość subiektywnemu prowadzeniu i zachęca, by stawać przed Bogiem „jak dzieci: bez uprzedzeń i bez narzucania Mu scenariuszy”. Konkluzją jest moralizatorska zachęta do zaufania, bez jednego słowa o ofierze Krzyża, łasce uświęcającej, konieczności wyznania wiary katolickiej i posłuszeństwa niezmiennym dogmatom. To nie jest wykład wiary: to naturalistyczna psychologizacja i programowa amputacja nadprzyrodzoności.

Rewersyjny obraz katolickiego kapłana i żołnierzy w modlitwie przy ołtarzu z krucyfiksem, symbolizujący obronę życia i wiarę w tradycyjnym stylu
Posoborowie

Militarny pro-life w retoryce posoborowej. Życie bez łaski to program śmierci

Portal Opoka informuje o decyzji Departamentu Spraw Weteranów USA z 1 sierpnia o uchyleniu przepisu z 2022 r., który dopuszczał finansowanie aborcji w strukturach wojskowych; relacjonuje entuzjastyczną reakcję abp. Timothy’ego P. Broglio, zwierzchnika Ordynariatu Polowego USA, oraz przedstawia syntetycznie historię katolickiej jurysdykcji wojskowej w Stanach Zjednoczonych, kończąc odnośnikami do oficjalnej strony ordynariatu. Punkt ciężkości to pochwała zakazu aborcji w ramach VA i afirmacja roli kapelanów w armii. Już sam ton sugeruje, że wystarczy antyaborcyjne posunięcie państwa, aby mówić o „obronie życia” – podczas gdy milczenie o łasce, sakramentach i społecznej królewskości Chrystusa zdradza naturalistyczne zawężenie, w którym „życie” sprowadza się do biologii, a nie do porządku nadprzyrodzonego i panowania Praw Bożych nad państwem i armią.

Sposób katolicki, modlitewne zgromadzenie w tradycyjnej świątyni, z kapłanami i wiernymi modlącymi się przy krzyżu, podkreślające wierność i duchową siłę Kościoła.
Posoborowie

Bejrut: łzy humanitaryzmu zamiast królowania Chrystusa. Sedno apostazji

Cytowany artykuł relacjonuje czuwanie „modlitewne” w Bejrucie w piątą rocznicę wybuchu w porcie (4 sierpnia 2020), z udziałem rodzin ofiar, rannych i „duchowieństwa”. Wspomina o odczytaniu przesłania „papieża” Leona XIV przez abp. Paolo Borgię: „Śmierć nie ma i nigdy nie będzie miała ostatniego słowa”, zapewnieniach o „bliskości”, wezwaniu do „sprawiedliwości i prawdy”, wpisaniu zrujnowanego silosu na listę zabytków, a także o „nadziei” na postęp w śledztwie, „zawieszeniu broni” i aspiracjach młodzieży do „godnego życia” w ojczyźnie. Całość utrzymana jest w tonie psychologicznej empatii, polityczno-społecznej troski i medialnego humanitaryzmu. Oto istota problemu: zamiast katolickiej soteriologii i królowania Chrystusa – pastoralny sentymentalizm oraz naturalistyczny program „praw człowieka”, publicznie celebrujący bezkrólewie nadprzyrodzone.

Catholic priest modlący się przed ołtarzem w tradycyjnym kościele, światło świec i witraże w tle, wyraz pobożności i wiary.
Posoborowie

Jubileusz Młodych jako spektakl humanistyczny: „Chrystus-relacja”, „słabość”, „głód sensu” zamiast wiary, łaski i królowania

Portal Opoka relacjonuje wypowiedzi ks. Riccardo Pincerato z Biura Duszpasterstwa Młodzieży Włoskiej Konferencji „Biskupów” o rzekomym centrum Jubileuszu Młodych z udziałem Leona XIV: ma nim być „ponowne postawienie Chrystusa w centrum”, rozumiane jako „relacja” i „spotkanie”. Drugi akcent to pochwała „nieukrywania słabości”, a trzeci – „głód sensu” i emocjonalno-kontemplacyjna dramaturgia przechodzenia od „świętowania” do „milczenia”. Zwieńczeniem jest patetyczne hasło Leona XIV, by młodzi byli „solą ziemi i światłem świata” i nieśli „nadzieję” rówieśnikom. To nie jest katecheza katolicka – to pastoralna retoryka naturalizmu, relatywizmu i sentymentalizmu, starannie odarta z dogmatu, łaski i konieczności panowania Chrystusa Króla nad narodami.

Rewerentny kościół katolicki z księdzem w tradycyjnych szatach, trzymającym świecę przy ołtarzu, symbolizujący wiarę i pokorę
Polska

Rozwód jako „usługa”, dziecko jako „plik do współdzielenia”, Kościół jako wróg: anatomia upadku

Cytowany artykuł relacjonuje pożegnalny wpis Zuzanny Rudzińskiej-Bluszcz, odchodzącej z Ministerstwa Sprawiedliwości, która wylicza swoje „sukcesy”: prace nad rozwodami pozasądowymi w USC, tablice alimentacyjne, „pieczę współdzieloną” po rozwodzie oraz działania wobec Funduszu Sprawiedliwości – w tym decyzje uderzające w Fundację Profeto i ks. Michała Olszewskiego. Artykuł przywołuje również krytykę tych koncepcji przez organizacje prorodzinne oraz kontekst polityczny zmian w resorcie i sprawy karne dotyczące fundacji.
Oto programowa destrukcja prawa naturalnego: legalizacja rozwodu jak „usługi bez kolejki”, relatywizacja nierozerwalności małżeństwa, traktowanie dziecka jak przedmiotu transferu oraz biurokratyczna ateizacja przestrzeni publicznej – wszystko w logice buntu przeciwko królowaniu Chrystusa.

Kardynał w tradycyjnych szatach katolickich w kościele, trzymający krucyfiks, wyraz skupienia i pokory, symbolizujący duchową siłę i wiarę w obliczu światowych konfliktów.
Świat

Militarna pycha zamiast pokoju: „pokój przez siłę” jako dogmat świeckiej religii

Cytowany artykuł relacjonuje wypowiedzi Andrija Jermaka, szefa kancelarii prezydenta Ukrainy, który afirmuje logikę „pokoju przez siłę” po rozmieszczeniu przez USA okrętów podwodnych bliżej Rosji. Zacytowano też Donalda Trumpa, który wskazuje na demonstrację siły w odpowiedzi na groźby nuklearne Dmitrija Miedwiediewa. Całość przesycona jest naturalistyczną wiarą w geopolityczne zastraszanie jako środek „utrzymania pokoju”, przy zupełnym milczeniu o prawie Bożym, grzechu, nawróceniu i panowaniu Chrystusa Króla. To nie jest troska o pokój, lecz apoteoza świeckiej przemocy ubranej w retorykę bezpieczeństwa.

Grupa młodych katolików uczestniczących w tradycyjnej Mszy świętej na ulicach Rzymu, pełni skupienia i wiary, z historyczną architekturą w tle
Kurialiści

Jubileusz młodych w Rzymie: entuzjazm bez łaski, ritus bez ofiary, posoborowy teatr

Biuro prasowe Kościoła i Hospicjum św. Stanisława BM w Rzymie relacjonuje wzmożony napływ młodych uczestników tzw. Jubileuszu Młodych w Roku Świętym 2025, noclegi dla ponad 130 osób, „wiele dodatkowych Mszy świętych”, „świadectwo wiary” na ulicach Rzymu oraz możliwość uzyskania odpustu w wyznaczonej świątyni. Administrator ks. Tomasz Jarosz akcentuje historyczny związek miejsca z Jubileuszem od 1575 roku oraz znaczenie spotkania młodych z „Papieżem” i jego rzekome owoce duchowe. Końcowy ton jest afirmacyjny: entuzjazm, wspólnotowość, gościnność, europejsko-globalny przekrój uczestników. Oto landrynkowa narracja naturalistyczna – deklaracje o „świadectwie” bez słowa o łasce uświęcającej, bez ostrzeżenia przed świętokradztwem, bez odwołania do królowania Chrystusa nad narodami – czyli kolejny akt posoborowego spektaklu, w którym religię zastępuje socjologia tłumu.

Rewerentna scena katolicka z kapłanem modlącym się przy starym cmentarzu wojskowym, symbolizująca pamięć i wiarę bez kontrowersji
Świat

Ekshumacje w Zboiskach pod Lwowem: pamięć bez Boga, pojednanie bez Prawdy

Portal Opoka informuje o rozpoczęciu ukraińsko‑polskich prac poszukiwawczo‑ekshumacyjnych na dawnym cmentarzu w Zboiskach (obecnie w granicach Lwowa), gdzie we wrześniu 1939 r. żołnierze Wojska Polskiego pod dowództwem płk. Stanisława Maczka walczyli z Wehrmachtem. Ministerstwo kultury Ukrainy komunikuje cel „ponownego pochówku” i „wspólnego zrozumienia wydarzeń historycznych”. Wiceminister Andrij Nadżos mówi o „godności, wzajemnym szacunku, zdolności do dialogu”, natomiast władze Lwowa przypominają, że cmentarz został ostatecznie zlikwidowany w 1987 r. Wspomniano też o zakończonej ekshumacji w Puźnikach, gdzie w 1945 r. wymordowano Polaków. Artykuł przedstawia harmonijną narrację o pracach techniczno‑humanitarnych i partnerskim dialogu – przemilczając Boga, sąd ostateczny, konieczność katolickiego pochówku i zadośćuczynienia, czyli to, co stanowi jedyne kryterium prawdziwej pamięci i sprawiedliwości.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.