Portal Tygodnik Powszechny (12 listopada 2025) prezentuje recenzję filmu Yórgosa Lánthimosa „Bugonia” jako „brawurową opowieść o buncie”, która rzekomo diagnozuje „szaleństwa tego świata”. W rzeczywistości mamy do czynienia z demonstracją teologicznego bankructwa współczesnej kultury, gdzie człowiek – odcięty od łaski i wiecznego porządku – tańczy na ruinach cywilizacji chrześcijańskiej w rytm nihilistycznych frazesów.
Portal Tygodnik Powszechny relacjonuje spektakl Mai Kleczewskiej „Sublokatorka” jako artystyczne zmaganie z doświadczeniem Zagłady. Wbrew pozornej głębi, przedstawienie stanowi symptomatyczny przykład…
Portal Tygodnik Powszechny (12 listopada 2025) prezentuje nowy tomik Julii Szychowiak „Wyrazy współczucia” jako „poezję oszczędną i czułą zarazem — o śmierci, naturze i nieuchronnym odchodzeniu”. Autor recenzji, Tomasz Fiałkowski, zachwyca się minimalistyczną formą, „architekturą graficzną” współpracującego z poetką Radosława Kobierskiego oraz rzekomą głębią refleksji nad „żywiołem wody” i „potencjałem nocy”. Szczególną uwagę poświęca dedykacji dla zmarłej Krystyny Miłobędzkiej, nazywanej „Mistrzynią” modernistycznej ascezy poetyckiej. Całość utrzymana w duchu przygnębiającego naturalizmu, gdzie śmierć jest końcem ostatecznym, a człowiek – jedynie cząstką bezdusznej przyrody.
Portal Więź.pl (12 listopada 2025) prezentuje hagiograficzną narrację o Neilu Youngu z okazji 80. urodzin muzyka, gloryfikując go jako „poetę rocka” i „autentycznego buntownika”. Autor, Michał Gołębiowski, kreuje wizerunek artysty na modłę romantycznego outsidera, którego „złamane serce” i utopijne ideały mają stanowić wartość samą w sobie. „Każda jego piosenka ma w sobie ten sam posmak melancholii, ból złamanego serca” – pisze, nie dostrzegając duchowego niebezpieczeństwa takiej postawy.
Portal Więź.pl w artykule z 9 listopada 2025 roku przedstawia twórczość Guillermo del Toro jako rzekomo głęboką artystyczną refleksję, podczas gdy w istocie jest to promocja gnostyckich herezji i modernistycznej destrukcji nadprzyrodzonej wizji świata. Autor, Damian Jankowski, bezkrytycznie gloryfikuje „patronów niedoskonałości” i „pasterza umarłych”, nie dostrzegając, iż mamy do czynienia z jawnym buntem przeciw katolickiemu porządkowi stworzenia.
Portal Więź.pl w artykule z 8 listopada 2025 r. prezentuje fragment książki Katarzyny Janiszewskiej „Katastrofa Heweliusza”, opisujący agonię statku i ludzi w toni Bałtyku. Narracja koncentruje się na heroizmie załogi, ludzkim cierpieniu i naturalistycznym obrazie śmierci, całkowicie pomijając nadprzyrodzony wymiar ludzkiego losu. To nie przypadek – to symptom głębszej choroby kultury odciętej od łaski.
Portal „Tygodnik Powszechny” (6 listopada 2025) przedstawia serial „Heweliusz” jako „imponującą produkcję” eksplorującą katastrofę promu „Jan Heweliusz” z 1993 roku. Autor zachwyca się „wielkoskalowym spektaklem” rekonstruującym wydarzenia oraz „gęstym dramatem sądowym” koncentrującym się na domniemanej winie kapitana Andrzeja Ułasiewicza (Borys Szyc). Katastrofa ukazana jest jako „chaos, ciemność i groza” z niemal „cielesnym udziałem widza”, podczas gdy wątki poboczne obejmują „brudne gabinetowe rozgrywki” i „tajne akcje służb specjalnych”. Recenzent chwali „brak fałszywego heroizmu” oraz „nostalgiczne mrugnięcia” do lat 90., lecz krytykuje „niepotrzebne naddatki” w postaci drastycznych scen rozkładu ciał.
Portal Tygodnik Powszechny (4 listopada 2025) informuje o odkryciu trzech nieznanych opowiadań Virginii Woolf z 1907 r., zatytułowanych „Żywot Violety”. Tekst przedstawia brytyjską pisarkę jako „wybitną twórczynię modernizmu, prekursorkę feminizmu i queeru, a także ikonę kultury popularnej”, wychwalając jej „satyrę, komizm i fantazję” oraz rzekomo rewolucyjną rolę „kobiecych przyjaźni i siostrzeństwa”. W rzeczywistości mamy do czynienia z apologią moralnej degrengolady i intelektualnego buntu przeciw porządkowi naturalnemu.
Portal Tygodnik Powszechny (4 listopada 2025) przedstawia powieść Jenny Erpenbeck „Kairos” jako „nieprzyjemnie realistyczne świadectwo” relacji między dwudziestoletnią Kathariną a „kilkadziesiąt lat starszym” Hansem, osadzone w realiach zjednoczenia Niemiec. Recenzent Adam Woźniak chwali „sprawnie poprowadzony wątek romansowy” oraz „panoramiczny obraz Niemiec”, pomijając całkowicie moralną zgniliznę związku będącego jawnym zgorszeniem.
Portal Więź.pl (4 listopada 2025) prezentuje rozpaczliwie naturalistyczną wizję śmierci w analizie książki Georgiego Gospodinowa „Ogrodnik i śmierć”. Autorka, Agnieszka Budnik, redukuje misterium przejścia duszy do wieczności do psychologicznego „rozpadu na moje ars bene moriendi”, całkowicie pomijając nadprzyrodzony wymiar śmierci jako bramy do Sądu Ostatecznego.
