Kultura

Rewersyjny obraz tradycyjnego ołtarza katolickiego z krucyfiksem i kapłanem w vestis, symbolizujący wierność wierze w kontekście krytyki modernistycznej duchowości
Kultura

„Sirât”: Modernistyczna utopia hedonizmu w pustynnym chaosie

Zostaw komentarz / Kultura /

Artykuł Anity Piotrowskiej w Tygodniku Powszechnym (16 września 2025) recenzuje film Óliviera Laxe’a „Sirât”, opisując go jako hybrydę gatunków: dramatu rodzinnego, filmu drogi, historii przetrwania i postapokaliptycznej przypowieści, gdzie rave party na pustyni staje się metaforą ucieczki przed opresją, a pustynia – symbolem duchowego sirâtu, mostu do raju nad piekłem z islamu. Recenzja podkreśla immersyjną estetykę, kinetykę i egzystencjalne napięcie, kończąc optymistyczną nutą o ludzkiej wspólnocie pośród katastrofy.

Klasztorna scena koncertowa z kapłanem słuchającym poważnego pianisty w tradycyjnym ujęciu, wyrażająca szacunek dla muzyki sakralnej
Kultura

Martha Argerich i kult jednostki w służbie relatywizmu artystycznego

Zostaw komentarz / Kultura /

Portal Więź.pl (9 września 2025) przedstawia apologetyczny portret argentyńskiej pianistki Marthy Argerich, gloryfikując jej „autentyczność” i „bunt” przeciw tradycyjnym kanonom interpretacji muzycznej. Wychwala się tu przede wszystkim jej „żywiołowość”, „nieprzewidywalność” oraz incydent z 1980 roku, gdy opuściła jury Konkursu Chopinowskiego w proteście przeciw eliminacji Ivo Pogorelicia. Artykuł całkowicie pomija problem moralnej i duchowej funkcji sztuki, redukując muzykę do subiektywnej ekspresji oderwanej od transcendentnego porządku.

Obraz wnętrza tradycyjnego kościoła katolickiego z kapłanem trzymającym krucyfiks podczas modlitwy, symbolizujący wierność naukom Kościoła
Kultura

Determinizm i rodzinne dramaty: Krytyka światopoglądu Gwendoline Riley z perspektywy katolickiej

Zostaw komentarz / Kultura /

Portal „Tygodnik Powszechny” (9 września 2025) prezentuje rozmowę z brytyjską pisarką Gwendoline Riley, autorką powieści „Moje zmory”. Książka eksploruje toksyczną relację matki i córki naznaczoną emocjonalnym chłodem, przemocą ojca oraz iluzorycznymi nadziejami na „bajkowe” małżeństwo. Riley przywołuje deterministyczną filozofię Spinozy („możemy robić tylko to, co możemy”), akceptuje „brutalność życia” jako naturalny porządek, a nadzieję redukuje do bezsilnych prób dialogu między skłóconymi postaciami. Wyznaje również własną walkę z alkoholizmem jako formą ucieczki od rzeczywistości. Ten nihilistyczny obraz ludzkiej kondycji stanowi kwintesencję modernistycznego błądzenia pozbawionego nadprzyrodzonej perspektywy.

Kardynał w liturgii w tradycyjnej świątyni, wyraz powagi i refleksji, krytyka modernistycznych tendencji w Kościele
Kultura

John Lennon i Yoko Ono: Bunt przeciwko Bożemu porządkowi w imię utopijnego humanizmu

Zostaw komentarz / Kultura /

Portal Tygodnik Powszechny (9 września 2025) prezentuje dokument „One to One: John i Yoko” jako rzekomo „współczesne” przesłanie pokojowe. Film gloryfikuje działalność Lennona i Ono w latach 70., przedstawiając ich jako „artystów-aktywistów” walczących z „represyjnym systemem” poprzez organizację koncertów na rzecz uwolnienia kryminalistów oraz interwencje w sprawie „praw dziecka”. Pomija się przy tym całkowicie satanistyczne inspiracje ich twórczości („Imagine” jako hymn wykluczenia Boga z porządku społecznego) oraz promocję narkomanii i rozwiązłości moralnej, potępioną w Quas Primas Piusa XI jako „płomienie wzajemnej nienawiści i wewnętrznej niezgody gubiące od Boga oddalonych ludzi” (nr 2).

Kapłan w tradycyjnym stroju katolickim przed nowoczesną architekturą z neonami i pociągami, symbolizujący moralny upadek i wpływ technokracji
Kultura

Modernistyczna dezintegracja człowieka w komiksie „Dum-Dum”

Zostaw komentarz / Kultura /

Tygodnik Powszechny (9 września 2025) przedstawia komiks Łukasza Wojciechowskiego jako alternatywną historię Stanisława Wojciechowskiego – pruskiego żołnierza zmuszonego walczyć przeciwko powstańcom i własnemu bratu. Autor wychwala „nietuzinkowy minimalizm” dzieła stworzonego w AutoCADzie, rzekomo oddającego „modernistyczną wiarę w technokrację” oraz „psychikę zwichrowaną nerwicą frontową”. Kompletnym milczeniem pominięto moralny wymiar zdrady narodowej i bratobójczej przemocy, redukując tragedię do psychologicznego przypadku.

Wnętrze tradycyjnego katolickiego kościoła z ołtarzem i kapłanem, oddające powagę i duchowość
Kultura

Giorgio Morandi: Ascetyzm bez Boga czy sztuka dla sztuki?

Zostaw komentarz / Kultura /

Portal Tygodnik Powszechny (09 września 2025) prezentuje wystawę Giorgio Morandiego w warszawskiej Zachęcie jako wydarzenie artystyczne o rzekomej głębi duchowej. Artykuł Piotra Kosiewskiego kreuje włoskiego malarza na ascetycznego mistrza, którego martwe natury porównuje do obrazów kaplicznych, całkowicie ignorując zasadniczy brak transcendentnego wymiaru w jego twórczości.

Duchown katolicki w tradycyjnym strojniku na tle ołtarza, wyraz powagi i refleksji, symbolizujący krytykę współczesnej dekadencji kulturowej i sztuki przeciwko nauczaniu Kościoła
Kultura

W cieniu dekadencji: Baudelaire w świetle katolickiej doktryny

Zostaw komentarz / Kultura /

Portal Tygodnik Powszechny (9 września 2025) prezentuje recenzję książki Antoine’a Compagnona „Lato z Baudelaire’em”, przedstawiając Charles’a Baudelaire’a jako „poetę zmierzchu” i „genialnego szaleńca”, którego twórczość stanowi rzekomo przedmiot zachwytu i intelektualnej fascynacji. Artykuł wylicza polskich tłumaczy „Kwiatów zła”, od Młodej Polski po współczesność, gloryfikując dzieło będące w istocie manifestem duchowego buntu przeciwko porządkowi łaski.

Ksiądz w tradycyjnych szatach modli się przed krucyfiksem w kościele, ukazując głęboką pobożność i szacunek, odzwierciedlając katolicką wierność i duchową powagę.
Kultura

Popkultura po 9/11: triumf naturalizmu nad łaską

Zostaw komentarz / Kultura /

Portal Tygodnik Powszechny (9 września 2025) relacjonuje przemiany w amerykańskiej popkulturze po zamachach z 11 września 2001 r., wskazując na odrodzenie muzyki country, upadek artystów takich jak Mariah Carey oraz rolę programów rozrywkowych w „uzdrawianiu narodu”. Artykuł pomija jednak fundamentalną diagnozę: tragedia stała się pretekstem do pogłębienia apostazji kulturowej, zastępując nadprzyrodzoną nadzieję bałwochwalczym kultem rozrywki, narodowego egoizmu i terapeutycznego naturalizmu.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Powered by  Zgodności ciasteczek z RODO
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.