Kultura – Strona 9 – Ethos Catholicus

Pustka duchowa w krajobrazie amerykańskiego Zachodu, z opuszczonym kościołem i krzyżem, symbolizująca brak Boga w sztuce.

Sztuka bez Boga: Fotograficzna wiara w ludzki subiektywizm

Zostaw komentarz / Kultura / Defensor Fidei

Portal „Tygodnik Powszechny” (28 października 2025) przedstawia wywiad z fotografem Bryanem Schutmaatem, który deklaruje: „Aparat nie zmieni świata. Fotografia to nie narzędzie naprawy, lecz forma poetycka – subtelna, czasem silniejsza”. Artysta, znany z melancholijnych obrazów amerykańskiego Zachodu, kreśli wizję sztuki jako medium osobistych emocji, oderwanego od obiektywnej prawdy i odpowiedzialności społecznej. Już ta deklaracja odsłania duchową pustkę współczesnej kultury, która porzuciła metafizyczny wymiar na rzecz estetyzowanej subiektywności.

Wnętrze katolickiego kościoła z kapłanem trzymającym monstrancję, młoda osoba rozdzarta między religijnym malarstwem a współczesną sztuką świecką.

Kultura

Kulturowy synkretyzm jako objaw apostazji współczesnego świata

Zostaw komentarz / Kultura / Defensor Fidei

Portal Tygodnik Powszechny (28 października 2025) przedstawia tekst Olgi Drendy zachwalający rzekomą „pojemność” ludzkiej głowy dla równoczesnego przyjmowania sztuki wysokiej i kultury masowej. Autorka z satysfakcją odnotowuje tłumy w galeriach sztuki, by zaraz zrelatywizować wartość tego zjawiska stwierdzeniem: „odbiorca kultury i zwyczajny klient to ten sam człowiek”. Cały wywód sprowadza się do tezy, że „nie ma tu żadnego albo-albo” między prawdziwą sztuką a rozrywkową tandetą, gdyż „przeciętna ludzka głowa jest pojemna”.

Tradycyjne dzieło sztuki sakralnej kontrastujące z nowoczesną galerią artystyczną, symbolizujące duchową pustkę współczesnej kultury

Kultura

Kultura bez Boga: estetyczny relatywizm jako owoc modernistycznej apostazji

Zostaw komentarz / Kultura / Defensor Fidei

Portal „Tygodnik Powszechny” (28 października 2025) relacjonuje fenomen masowego zainteresowania wystawami malarstwa Chełmońskiego i Boznańskiej, przedstawiając go jako dowód „pojemności ludzkiej głowy” zdolnej pomieścić zarówno „galerie malarstwa, jak i galerie handlowe”. Autorka, Olga Drenda, z satysfakcją konstatuje upadek „żenującej mielizny” dzielącej kulturę na „albo-albo”, dowodząc, że współczesny człowiek może równocześnie „słuchać disco polo i Renaty Przemyk”, oglądać „głupie filmiki” i zachwycać się „Odlotem żurawi”. Tekst stanowi klasyczny przykład modernistycznej redukcji kultury do poziomu naturalistycznej rozrywki, całkowicie odciętej od jej nadprzyrodzonego celu.

Tradycyjne katolickie malarstwo sakralne w kontrastzie z współczesną kulturą, symbolizujące degradację sztuki w czasach modernizmu

Kultura

Degradacja sztuki do konsumpcji: modernistyczny relatywizm w służbie kulturowego chaosu

Zostaw komentarz / Kultura / Defensor Fidei

Portal „Tygodnik Powszechny” (28 października 2025) prezentuje tekst Olgi Drendy gloryfikujący równouprawnienie wszystkich form kultury – od malarstwa Chełmońskiego po „głupie filmiki”. Autorka entuzjazmuje się tłumami w galeriach sztuki, by zarazem bronić tezy, że „przeciętna ludzka głowa” z równą łatwością pomieści kontemplację dzieł Boznańskiej i konsumpcję taniej rozrywki. „Nie ma tu żadnego albo-albo” – przekonuje, postulując kulturowy synkretyzm pozbawiony hierarchii wartości. Tekst stanowi modelowy przykład modernistycznej destrukcji pojęcia sztuki jako via pulchritudinis (drogi piękna) prowadzącej do Boga.

Sobór katolicki z kapłanem w tradycyjnych szatach liturgicznych, który patrzy na zniszczoną statuę Chrystusa, symbolizując duchowe upadki nowoczesnej poezji.

Kultura

Antychrześcijański bunt w poezji Andruchowycza – ukryta apologia rewolucji

Zostaw komentarz / Kultura / Defensor Fidei

Portal „Tygodnik Powszechny” (28 października 2025) przedstawia tomik wierszy Jurija Andruchowycza Listy do Ukrainy jako rzekomo „proroczy” głos wobec wojny rosyjsko-ukraińskiej. Recenzent Tomasz Fiałkowski zachwyca się „energią i poczuciem wewnętrznej siły” oraz „trzeźwą diagnozą stanu rosyjskiego ducha” w utworach z lat 1989-90. Cytowane fragmenty ukazują Moskwę jako „w bliskim sąsiedztwie piekła”, a Rosjan jako naród „siedzący w celi, którą sam sobie sporządza”. Artykuł gloryfikuje poezję jako „gest twórczej wolności”, pomijając całkowicie jej ideologiczne uwikłanie w rewolucyjną mentalność sprzeczną z katolickim porządkiem.

Pusty kościół z wstawionym awangardowym dziełem sztuki współczesnej.

Kultura

Materialistyczny kult sztuki współczesnej jako symptom duchowej degrengolady

Zostaw komentarz / Kultura / Defensor Fidei

Portal „Tygodnik Powszechny” (27 października 2025) relacjonuje kontrowersje wokół sprzedaży rzeźby Mirosława Bałki „Chłopiec i orzeł” za 1,5 mln zł przez Fundację Egit, pomimo wcześniejszego depozytu w warszawskim „Muzeum Sztuki Nowoczesnej”. Artykuł koncentruje się na finansowych aspektach transakcji, pomijając całkowicie teologiczną i moralną ocenę sztuki współczesnej jako przejaw modernistycznej apostazji.

Stary kapłan w tradycyjnym stroju modli się w kościele

Kultura

Pianista Piotr Pawlak i iluzja pobożności w czasach apostazji

Zostaw komentarz / Kultura / Defensor Fidei

Portal Opoka (27 października 2025) przedstawia pianistę Piotra Pawlaka jako wzór publicznego wyznawania wiary, podkreślając jego modlitewny gest przed występem w III etapie Konkursu Chopinowskiego oraz zaangażowanie w grę na organach w gdańskiej parafii. Artykuł gloryfikuje rzekome „połączenie sacrum i profanum”, pomijając kluczowy kontekst teologicznej zapaści struktur posoborowych, w których działa muzyk.

Sobór katolicki z krzyżem i otwartym nutami Chopina na ławce

Kultura

Błąd antropocentryzmu w filmowej apoteozie Chopina

Zostaw komentarz / Kultura / Defensor Fidei

Portal Więź.pl (27 października 2025) przedstawia recenzję filmu Michała Kwiecińskiego „Chopin, Chopin!” jako opowieść o „cierpiącym geniuszu”, którego jedyną miłością była muzyka. Autor tekstu, „ks.” Andrzej Luter, zachwyca się kreacją Eryka Kulma ukazującą kompozytora jako istotę „żyjącą na granicy życia i śmierci”, tworzącą „niemal nieśmiertelną” sztukę wyzwoloną z materii. W całym wywodzie pobrzmiewa modernistyczna herezja absolutyzująca ludzkiego ducha przy całkowitym milczeniu o nadprzyrodzonym wymiarze sztuki.

Ksiądz w tradycyjnych szatach kościelnych patrzy z troską na scenę komediową z serialu "1670", wypełniającą ekran w starożytnej polskiej katedrze.

Kultura

Komedia bez kręgosłupa moralnego, czyli jak „1670” wpisuje się w kryzys współczesnej kultury

Zostaw komentarz / Kultura / Defensor Fidei

Portal Więź.pl relacjonuje rozmowę z Kordianem Kądzielą, współreżyserem serialu „1670”, który deklaruje: „Chcieliśmy się zabawić komedią, a nie wpisywać się w spory światopoglądowe”. Ta pozornie niewinna wypowiedź odsłania głębszy problem współczesnej produkcji kulturalnej: ucieczkę od odpowiedzialności moralnej w imię „neutralności”, która w rzeczywistości jest formą milczącego przyzwolenia na dominujący relatywizm.

Sztukę przedstawiającą stary księgozbiór i krzyż w tradycyjnej bibliotece katolickiej

Kultura

Literatura jako narzędzie dezintegracji: modernistyczny festiwal podważający nadprzyrodzony porządek

Zostaw komentarz / Kultura / Defensor Fidei

Portal Tygodnik Powszechny (25 października 2025) relacjonuje IV dzień Festiwalu Conrada jako „rozmowy o Europie Środkowej, rodzinie, wspólnocie i pamięci”, gdzie twórcy próbują „opisać świat, który się rozpada”. Weronika Gogola, Ján Púček i Ziemowit Szczerek w dyskusji prowadzonej przez Aleksandrę Hudymač redukują środkowoeuropejskość do „mikroskopijnych historii”, „ironii przetrwania” i groteski. Nominowani do Nagrody Conrada przyznają, że piszą z „przymusu”, traktując rodzinę jako „źródło napięcia”, zaś Colm Tóibín w finale festiwalu głosi, że „pisanie to próba oddania głosu ciszy” – całość stanowi manifest dekadenckiego humanizmu oderwanego od nadprzyrodzonego porządku.