Kurialiści

Grupa pobożnych katolików modlących się w świątyni, wyrażających głęboką wiarę i pokorę, w tradycyjnych strojach, z różańcami w dłoniach
Kurialiści

„Margaretki” jako zasłona dymna: pobożność bez sakramentu, kult człowieka zamiast kultu Boga

Biuro Prasowe KEP zapowiada X Ogólnopolską Pielgrzymkę Apostolatu Margaretka do Krakowa (11 października), z konferencjami ks. Bogusława Nagla i ks. Sławomira Kostrzewy, procesją różańcową od sanktuarium „św. Jana Pawła II” do sanktuarium „Bożego Miłosierdzia”, kulminacją ma być „Eucharystia” pod przewodnictwem kard. Stanisława Dziwisza oraz „Godzina Miłosierdzia”. Ruch „Margaretka” – siedem osób modlących się za jednego księdza – ma być dziękczynieniem za kapłaństwo i pomocą „księżom”. Odsłania się jednak naturalistyczna redukcja: kapłaństwo pojmowane socjologicznie, „Eucharystia” sprawowana w rycie posoborowym, retoryka sentymentalna bez obiektywnego porządku łaski i bez odniesienia do niezmiennej doktryny o ofierze Mszy. To nie wsparcie dla kapłaństwa, lecz pobożnościowa fasada legitymizująca posoborowy system, w którym ofiara Mszy została rozpuszczona w zgromadzeniu i „kapłan” sprowadzony do funkcjonariusza wspólnoty.

Rewersywny obraz katolickiego wnętrza kościoła z ołtarzem, krzyżem i świętymi, ukazujący głęboki szacunek i tradycyjną pobożność
Kurialiści

Kult struktur i sentymentu: „Margaretki” jako substytut kapłaństwa ofiary

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski zapowiada X Ogólnopolską Pielgrzymkę Apostolatu Margaretka do Krakowa (11 października), obejętą patronatem honorowym przewodniczącego KEP Tadeusza Wojdy. Program przewiduje konferencje ks. Bogusława Nagla i ks. Sławomira Kostrzewy, nabożeństwo ku czci Jana Pawła II, procesję różańcową między Sanktuarium św. Jana Pawła II a Łagiewnikami, „Eucharystię” pod przewodnictwem kard. Stanisława Dziwisza oraz „Godzinę Miłosierdzia”. Apostolat przedstawiony jest jako największe na świecie spotkanie osób modlących się „za kapłanów”, mające formułę siedmiu osób modlących się za konkretnego „księdza” w poszczególne dni tygodnia. Zakończenie przekazu brzmi jak marketing ruchu, a nie troska o doktrynę i świętość kapłaństwa. Oto kolejny przykład, jak pastoralny sentymentalizm maskuje doktrynalne rozprucie sakramentu kapłaństwa i redukcję Mszy do zgromadzeniowej funkcji socjalnej.

Rekwizyty liturgiczne, kapłan w ornacie, ołtarz, świątynia, atmosfera modlitewna, religijna, patriotyczna, kontemplacyjna, poważna
Kurialiści

Msza „za Ojczyznę” jako ryt posoborowej lojalności wobec państwa

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski informuje o celebracji 6 sierpnia o godz. 12:00 w warszawskiej archikatedrze św. Jana Chrzciciela: Mszy „w intencji Polski i nowego Prezydenta RP”. Ma jej przewodniczyć Wojciech Polak, homilię wygłosi Adrian Galbas, koncelebransami będą m.in. nuncjusz Antonio Guido Filipazzi, Wiesław Lechowicz, Romuald Kamiński, Piotr Jarecki. Wzmiankowano również, że o godz. 10:00 w Sejmie nastąpi zaprzysiężenie prezydenta Karola Nawrockiego. Publikacja nosi sygnaturę episkopat.pl i została zamieszczona 4 sierpnia 2025 o 20:13. Kontekst i ton komunikatu zdradzają typowy, biurokratyczny ryt posoborowej „celebracji” polityczno‑ceremonialnej, w której język wiary został sprowadzony do akompaniamentu dla porządku świeckiego.

Reverentny obraz tradycyjnego katolickiego wnętrza kościoła z kapłanem w liturgicznych szatach, trzymającym krucyfiks przed ołtarzem, podkreślający duchowość i wiarę.
Kurialiści

ŚDM Seul 2027 jako narzędzie humanitarnej ideologii: demontaż wiary i młodzieży

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski przekazuje wypowiedź kard. Kevina Farrella, prefekta Dykasterii ds. Świeckich, Rodziny i Życia, o rzekomym „prowadzeniu” młodzieży, duszpasterzy i biskupów tematem Światowych Dni Młodzieży w Seulu 2027. Podano, że „papież” Leon XIV ogłosił datę spotkania (3–8 sierpnia 2027) i jego temat: „Odwagi! Ja zwyciężyłem świat” (J 16, 33), zaś dykasteria współpracuje z komitetem w Seulu, kontynuując linię posoborowych ŚDM jako globalnego eventu. Kard. Farrell wzywa, by młodzi byli „pielgrzymami nadziei”, „opatrywali rany samotności i ubóstwa” i „stawali się świadkami pokoju”. Zapowiedziano też kolejne orędzie na „uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata” obchodzoną w wymiarze diecezjalnym. Ta retoryka pozornej pobożności, przy jednoczesnej redukcji nadprzyrodzoności i sakramentalnego ładu, służy jednemu: utrwaleniu modernistycznego, naturalistycznego programu, który odrywa młodych od jedynej drogi zbawienia.

Tradycyjny katolicki ołtarz z krzyżem, świecami i kapłanem w ornatach wewnątrz kościoła, wyraz duchowości i modlitwy
Kurialiści

Jubileusz Młodych 2025: humanitarny festyn bez Chrystusa Króla

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski informuje o podziękowaniach polskich „biskupów” dla Boga i ludzi za Jubileusz Młodych 2025 w Rzymie. W zamieszczonym nagraniu „biskupi” dziękują młodzieży za entuzjazm i „świadectwo”, „księżom” i wolontariuszom za organizację, oraz „papieżowi” Leonowi XIV za przekaz, w tym za metaforę o „taborecie” i „wspinaniu się coraz wyżej”. Wspomniano o Casa Polonia, mszałach, katechezach, koncertach i dyskusjach, oraz zapowiedziano kolejne „Światowe Dni Młodzieży” w Seulu. Całość jest utrzymana w tonie eventowego sukcesu frekwencyjnego i wdzięczności logistycznej; milczy natomiast o grzechu śmiertelnym, stanie łaski, żalu za grzechy, piekle i królowaniu Chrystusa nad narodami. To nie jest katolicka radość wiary – to naturalistyczny spektakl, którego język i treść zdradzają odrzucenie katolickiej nadprzyrodzoności.

Młody ksiądz w tradycyjnych szatach trzymający świecę na ołtarzu w kościele, w delikatnym świetle, symbolizujący wiarę i pobożność w tradycyjnym katolickim otoczeniu.
Kurialiści

Jubileusz Młodych jako manifest naturalistycznej religii humanistycznej

Biuro Prasowe KEP relacjonuje zbiorowe podziękowania posoborowych „biskupów” za Jubileusz Młodych 2025 w Rzymie. W nagraniu dziękują „Panu Bogu”, młodzieży, „duszpasterzom”, wolontariuszom i organizatorom; powtarzają liczby uczestników (ponad milion, w tym ok. 20 tys. z Polski), wychwalają „Casa Polonia”, zapowiadają Seul. Wyróżniono słowa „papieża” Leona XIV o pragnieniach młodych jako „stołku” ułatwiającym „wyjrzeć przez okno spotkania z Bogiem”. Całość utrzymana jest w tonie PR-owego triumfalizmu bez jednej wzmianki o grzechu, nawróceniu, potrzebie stanu łaski i panowaniu Chrystusa Króla; to wprost promocja naturalistycznej religii emocji, której ołtarzem jest „doświadczenie wspólnoty” zamiast Ofiary.

Rodzina modląca się wspólnie w tradycyjnym katolickim kościele, skupiona na wierze i jedności, w ciepłym, naturalnym świetle, podkreślając wartości katolickie i tradycyjne.
Kurialiści

„Rodzina” jako ornament modernistycznej homilii: naturalizm bez łaski, eklezjologia bez Kościoła

Biuro Prasowe KEP relacjonuje homilię abp. Antonio Guido Filipazziego, „nuncjusza apostolskiego” w Polsce, wygłoszoną 2 sierpnia w toruńskim sanktuarium NMP Gwiazdy Nowej „Ewangelizacji” i św. Jana Pawła II. Tekst rozwija tezę, że rodzina jest „fundamentem Kościoła i społeczeństwa”, przywołuje „papieża” Leona XIV w pochwałach małżeństwa jako „kanonu prawdziwej miłości”, cytuje (a przynajmniej referuje) Leona XIII o pierwszeństwie społeczności domowej wobec państwa, łączy temat z Rokiem Jubileuszowym, męczeństwem św. Jana Chrzciciela i kultem Niepokalanego Serca Marji, oraz konkluduje wezwaniem do „komunii” w rodzinie czerpanej z „Eucharystii”. Zamiast katolickiej doktryny o łasce uświęcającej, o nierozerwalności małżeństwa jako sakramentu i o panowaniu Chrystusa Króla, mamy naturalistyczny apel do „inwestowania w rodzinę” i tanią harmonikę społeczno-obywatelską – a więc parawan modernistycznej teologii, która usuwa Chrystusa Króla i Jego prawo z centrum życia publicznego.

Tradycyjny katolicki ołtarz na tle historycznego placu w Polsce, z krzyżem i świecami, symbolizujący modlitwę i patriotyzm w duchu katolickim.
Kurialiści

Powstanie Warszawskie zawłaszczone: naturalistyczna homilia bez Ewangelii łaski

Konferencja Episkopatu Polski publikuje relację z Mszy na placu Krasińskich w przeddzień 81. rocznicy wybuchu Powstania Warszawskiego. „Biskup” polowy Wiesław Lechowicz zestawia symbol kotwicy Polski Walczącej z nadzieją chrześcijańską, przywołuje Charlesa Péguy, św. Augustyna i poetyckie obrazy „nadziei prowadzonej przez wiarę i miłość”. Powstańców ukazuje jako wzór „niezgody na zło” i „odwagi czynienia dobra” w życiu osobistym i społecznym, akcentując budowanie pokoju, bezpieczeństwa i wolności. W uroczystości uczestniczą władze państwowe, kombatanci, generalicja i mieszkańcy, odbywa się apel pamięci i salwa honorowa. Teza homilii: heroizm i nadzieja powstańców jako uniwersalny etos obywatelski. Oskarżenie zasadnicze: to jest religijnie wyjałowiony moralizm obywatelski, który przemilcza łaskę, grzech, krzyż Chrystusa i konieczność panowania Chrystusa Króla w porządku publicznym.

Szczegółowa, pełna szacunku scena katolicka z kapłanami, krzyżem i polską flagą podczas patriotycznego nabożeństwa na zewnątrz, ukazująca wiarę i patriotyzm w duchu tradycji katolickiej.
Kurialiści

Patriotyczny spektakl bez Chrystusa: rocznica Powstania w Rzymie jako liturgia państwa

Portal KEP informuje, że polscy uczestnicy Jubileuszu Młodzieży w Rzymie upamiętnią 81. rocznicę wybuchu Powstania Warszawskiego w Casa Polonia przez minutę ciszy, śpiew pieśni patriotycznych, a wieczorem przez katechezę, „Mszę św.” pod przewodnictwem Stanisława Dziwisza i koncert „uwielbieniowy”. Centralnym akcentem ma być udział harcerzy i transmisja online. Cytowany jest „ks.” Tomasz Koprianiuk, który zapowiada modlitwę i refleksję połączone z hołdem dla powstańców:

„W rocznicę wybuchu powstania warszawskiego połączymy się wraz z młodymi ludźmi w modlitwie i refleksji, aby uczcić pamięć bohaterów walczącej stolicy… Pod przewodnictwem polskich harcerzy upamiętnimy Godzinę ‘W’… Do udziału w wydarzeniu zapraszamy poprzez transmisję online”.

Wszystko to ma się odbyć w ramach programu Jubileuszu Młodzieży, zwieńczonego przez „Mszę” i koncert „uwielbienia”. Oto narracja: patriotyzm, wspólnota, emocje — bez dogmatu, bez łaski, bez prymatu Chrystusa Króla nad narodami. Konkluzja jest bolesna i jednoznaczna: zamiast katolickiego kultu — liturgia państwa i sentymentalny świecki rytuał, zwieńczony posoborową profanacją „Mszy”.

Reverentna scena katolicka w tradycyjnej polskiej świątyni, z ołtarzem, kapłanami i świecami, oddająca atmosferę głębokiej wiary i kultu Chrystusa Króla
Kurialiści

Polskość bez Chrystusa Króla: misja w Bremie jako model asymilacji do posoborowej bylejakości

Portal katholisch.de przedstawia historię i bieżącą działalność Polskiej Misji „Katolickiej” w Bremie: liturgie w języku polskim, kultywowanie „tradycji”, zaangażowanie rodzin, „szkołę sobotnią” oraz harmoniczną współpracę z niemiecką parafią terytorialną. Akcent pada na integrację kulturową, dwujęzyczne obchody i „poczucie wspólnoty z lokalnym Kościołem”. Zasadniczy przekaz: język, zwyczaj i partycypacja instytucjonalna równa się żywa wiara. Oskarżenie jest oczywiste: ta narracja pomija nadprzyrodzoność, redukując religię do etno-kulturalnego klubu i posoborowej socjologii.

Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.