Kurialiści

Młodzi katolicy modlą się w tradycyjnej świątyni, skupieni na modlitwie, w atmosferze głębokiej pobożności i szacunku dla katolickiej tradycji.
Kurialiści

Jubileusz Młodych w Rzymie 2025: widowisko emocji bez łaski i bez prawdy

Portal Opoka informuje o zakończonym w Rzymie „Jubileuszu Młodych” (29 lipca – 3 sierpnia 2025), w którym, według relacji, uczestniczył ponad milion młodych, w tym 20 tysięcy z Polski. Tekst cytuje emocjonalne świadectwa (Agnieszka, Nikola, Weronika, Radek) i wypowiedzi „papieża” o wolności wyboru, przyjaźni z Chrystusem i odwadze decyzji, podkreślając rzekomo formacyjny wymiar wydarzenia: modlitwy, katechezy, koncerty i „doświadczenie Kościoła”. Całość sprowadzono do humanitarnej narracji o „odwadze bycia sobą” i „relacjach”, z symbolicznymi odniesieniami do Boga, lecz bez twardych kryteriów prawdy i łaski. Zasadniczym grzechem tekstu jest triumfalne przemilczenie kwestii łaski uświęcającej, sakramentów w ich prawdziwej ważności i konieczności poddania się Prawu Chrystusa Króla – na rzecz miękkiej psychologii i naturalizmu.

Tradycyjna katolicka liturgia w kościele, kapłan podczas Mszy, krzyż na ołtarzu, wierni modlący się, atmosferę skupienia i pobożności
Kurialiści

Liturgia pod patronatem „państwa”: humanitarny patos zamiast królowania Chrystusa

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski relacjonuje Mszę w intencji Ojczyzny i Prezydenta RP sprawowaną w warszawskiej archikatedrze 6 sierpnia, której przewodniczył Wojciech Polak, a homilię wygłosił Adrian Galbas. W obecności Antoniego Guido Filipazziego i innych hierarchów kaznodzieja apelował do prezydenta, by był „symbolem jedności”, by polegał na „łasce Bożej”, dobrym zespole i własnych przymiotach, a ostatecznie nie utracił z oczu celu wiecznego. Cytat Seneki, wzmianka o Taborze i Kalwarii, potępienie plemiennych podziałów i katalog wyzwań politycznych tworzą ramę przesłania: pokojowe współistnienie, sprawność państwa i modlitwa o błogosławieństwo. Teza: w tym liturgicznym spektaklu Królestwo Chrystusa zostało zastąpione republiką cnót obywatelskich.

Rekreacja pielgrzymów katolickich na drodze do Jasnej Góry o świcie, ukazująca duchową podróż i oddanie wiernych tradycji katolickiej
Kurialiści

Płocka pielgrzymka i „remont serca”: pastoralna fasada bez nadprzyrodzoności

eKAI relacjonuje rozpoczęcie 44. Pieszej Pielgrzymki Diecezji Płockiej na Jasną Górę (6 sierpnia 2025). W katedrze na Tumskim Wzgórzu odprawiono Mszę o świcie, po czym pątnicy wyruszyli pod hasłem „Płoccy pielgrzymi nadziei”. Bp Szymon Stułkowski, przewodniczący posoborowej „Eucharystii”, określił pielgrzymowanie jako duchowy „remont” serca, nawiązując do Przemienienia na Taborze; zapowiedział też, że przejdzie cały szlak, niosąc „w sercu całą diecezję” i modląc się o błogosławieństwo. Przytoczono wypowiedzi uczestników o intencjach i „nauce troski o bliźnich”. Całość spięta jest jubileuszową retoryką i logistyką trasy. Teza: ten tekst – w tonie humanitarnego optymizmu – maskuje rzeczywiste zniszczenie kultu, depozytu wiary i samego pojęcia łaski, redukując chrześcijaństwo do sentymentalnej wędrówki i „remontu” uczuć.

Szczytowa scena katolicka podczas mszy świętej w pięknym kościele, kapłan w ornacie głosi kazanie przy ołtarzu, wierni słuchają z szacunkiem, podkreślając tradycję i wiarę katolicką.
Kurialiści

Tabor retoryki, Kalwaria apostazji: o homilii abp. Galbasa i kulcie państwa

Cytowany artykuł relacjonuje Mszę w intencji Ojczyzny i nowo zaprzysiężonego prezydenta Karola Nawrockiego w archikatedrze warszawskiej, której przewodniczył abp Wojciech Polak w obecności „abp.” Adriana Galbasa, nuncjusza Antonio Guido Filipazziego i innych hierarchów Konferencji Episkopatu Polski. Homilia „abp.” Galbasa zestawia Tabor i Kalwarię jako rytm życia osobistego i narodowego, akcentuje potrzebę jedności wokół urzędu prezydenta, wylicza kryzysy współczesności (wojna, migracja, kryzys antropologiczny, rozdźwięk prawa pozytywnego z naturalnym), wzywa prezydenta do bycia „ponad podziałami”, do korzystania z „dobrego zespołu”, unikania „lizusów”, a na końcu przywołuje modlitwę ks. Piotra Skargi. Zasadniczy akcent przesuwa się z królowania Chrystusa na kult państwa i „narodowej jedności”, co samo w sobie jest aktem naturalistycznej autocelebry i praktycznym zaprzeczeniem katolickiej zasady prymatu Praw Bożych nad porządkiem politycznym.

Realistyczne zdjęcie tradycyjnego wnętrza kościoła katolickiego z kapłanem w liturgicznych szatach, trzymającym krzyż, w skupionej modlitwie wiernych, ukazujące duchową głębię i szacunek dla sakramentu.
Kurialiści

Dialog zamiast nawrócenia: „Przystanek Jezus” jako laboratorium naturalizmu

eKAI publikuje wywiad Anny Rasińskiej z Tomaszem Trzaską, określanym jako „ksiądz”, „ewangelizator” i ekspert Biura ds. Zapobiegania Zachowaniom Samobójczym, o inicjatywie „Przystanek Jezus” towarzyszącej festiwalowi Pol’and’Rock. Rozmówca opisuje przesunięcie akcentów z głoszenia Chrystusa na „wysłuchanie, wsparcie, akceptację, rozmowę”, chwali pozytywne reakcje festiwalowiczów, akcentuje brak „procedur”, relacyjność i hasło „Jest nadzieja”, mówi o pytaniach egzystencjalnych, o „Kościele słuchającym” i o tym, że „aby doprowadzić kogoś do Boga, trzeba najpierw spotkać się z nim jako z człowiekiem – wysłuchać, wejść w relację”. Konkluduje, że ewangelizator ma „siać” bez oglądania owoców, a radą dla zmagających się z kryzysem ma być prośba o wysłuchanie. To manifest naturalistycznej redukcji nadprzyrodzonej misji Kościoła do psychologicznego wolontariatu.

Rekolekcja młodych katolików w Rzymie, modlących się przed bazyliką, ukazująca ich duchowe zaangażowanie i pobożność w tradycyjnym katolickim stylu.
Kurialiści

Jubileusz Młodych w Rzymie 2025: spektakl emocji bez łaski i bez wiary

Cytowany artykuł relacjonuje wyjazd młodzieży z archidiecezji gnieźnieńskiej na tzw. Jubileusz Młodych w Rzymie (27 lipca – 4 sierpnia 2025): uczestnictwo w wydarzeniach masowych, przejście przez Drzwi Święte, „Msze” i czuwania pod przewodnictwem Leona XIV, wizyty w rzymskich bazylikach, Asyżu i przy grobach Jana Pawła II, Jorge Bergoglia oraz Carla Acutisa; entuzjastyczne świadectwa młodych o „radości”, „doświadczeniu Boga” i o wspólnotowych emocjach; podkreślenie obecności „biskupa” Radosława Orchowicza, licznych „kapłanów” i figur znanych z posoborowych środowisk, jak o. Tomasz Nowak i o. Adam Szustak. Całość utrzymana jest w tonie promocyjno-eventowym i emocjonalnym, bez poważnego słowa o grzechu, łasce uświęcającej, wierze nadprzyrodzonej, sądzie ostatecznym, piekle i koniecznej podległości Chrystusowi Królowi w porządku publicznym. Jednym zdaniem: jest to opis religijnego widowiska, które – pod pozorem katolicyzmu – promuje naturalizm, demokratyzację „Kościoła” i kult człowieka.

Grupa wiernych modlących się na Wawelu, ukazująca tradycyjną katolicką pobożność i szacunek wobec świętości w realistycznej, sakralnej scenerii
Kurialiści

„Kościół, który żyje”? Retoryka bez łaski uświęcającej i bez Krzyża

eKAI relacjonuje Mszę na Wawelu inaugurującą 45. Pieszą Pielgrzymkę Krakowską na Jasną Górę, podczas której abp Marek Jędraszewski przedstawia pielgrzymowanie jako „czas świadectwa o Kościele, który żyje”, rozwija symbolikę trzech gór (Tabor–Wawel–Jasna Góra), zachęca do modlitwy za „papieża” Leona XIV, za władzę świecką oraz o powołania, akcentując trwanie tradycji i „chrześcijańską tożsamość” narodu. Całość spina ton naturalistyczno-symbolicznej mobilizacji i instytucjonalnego samopotwierdzenia „Kościoła”, przy niemal całkowitym przemilczeniu łaski uświęcającej, konieczności wyznania integralnej wiary, grzechu, pokuty, piekła i sądu; to esencjonalna próba ocalenia posoborowej narracji bez nawrócenia do pełni katolickiej prawdy.

Rekolekcje katolickie w tradycyjnej świątyni, kapłan z krzyżem, atmosfera modlitwy i duchowości
Kurialiści

Radom: nominacja i rezygnacja w jednym miesiącu – objaw dekadencji „episkopatu”

eKAI informuje, że bp Marek Solarczyk ogłosił komunikat o przyjęciu przez „papieża” Leona XIV rezygnacji „biskupa” nominata Krzysztofa Dukielskiego z urzędu „biskupa pomocniczego” Radomia. Zaznaczono, iż nominacja nastąpiła 12 lipca 2025, a po niespełna miesiącu „Ojciec Święty” przychylił się do prośby nominata, co zostało przekazane przez nuncjusza z poleceniem ogłoszenia wiernym. Ten beztreściowy, biurokratyczny komunikat odsłania nie tyle fakt personalny, ile postępującą zapaść eklezjologiczną i duchową struktur posoborowych.

Szczegółowe, religijne zdjęcie ukazujące kapłana odprawiającego Mszę świętą w tradycyjnym kościele katolickim, z powagą i szacunkiem wobec liturgii, symbolizujące głęboką wiarę i oddanie.
Kurialiści

Liturgiczny kamuflaż państwowego kultu: „dobro wspólne” zamiast panowania Chrystusa

Cytowany artykuł relacjonuje Mszę w katedrze warszawskiej po zaprzysiężeniu prezydenta Karola Nawrockiego (Portal Opoka, 06.08.2025). „Przewodniczy” abp Wojciech Polak, zaś homilię głosi abp Adrian Galbas. W centrum przekazu stoją: pochwała urzędu prezydenta jako służby „dobru wspólnemu”, wezwania do jedności ponad podziałami i do przestrzegania prawa, modlitwa o „łaskę” dla prezydenta oraz alegoryczne zestawienie Góry Tabor i Kalwarii jako rytmu sukcesów i porażek politycznych. Pojawiają się odwołania do „Leona XIV”, do św. Leona Wielkiego, do króla Salomona i Piotra Skargi, a także do Emmanuela Macrona i „transcendencji” jako wspólnego dobra dla wierzących i niewierzących. Tekst podsumowuje modlitwa „za Ojczyznę”. Zasadniczy ton: polityczna pastoralizacja liturgii i sakralizacja państwowego programu. Zasadniczy błąd: redukcja religii do moralistyczno-obywatelskiego humanitaryzmu, w którym króluje konstytucja i „dobro wspólne”, a milknie dogmat o konieczności panowania Chrystusa Króla i poddania narodów Jego Prawu.

Smutny i poważny katolicki biskup modli się w cienistym kościele przy krzyżu, wyrażając pokorę i duchową głębię, w tradycyjnym katolickim stylu.
Kurialiści

Radom: rezygnacja nominata i kolejny akt biurokratycznej pustki

Biuro Prasowe Konferencji Episkopatu Polski publikuje komunikat, w którym podaje, że Krzysztof Dukielski, biskup-nominat dla diecezji radomskiej, poprosił „papieża” Leona XIV o zwolnienie go z funkcji biskupa pomocniczego, a „Ojciec Święty” prośbę przyjął. Informację podpisuje Marek Solarczyk jako Biskup Radomski, wskazując, że wiadomość została przekazana przez Nuncjusza Apostolskiego do publicznej wiadomości. Nie pada żadne wyjaśnienie motywów, nie ma ani jednego zdania teologicznego o naturze biskupstwa, o dobru dusz, o misji Kościoła; jest jedynie sucha notyfikacja kadrowa zakończona formułą urzędową. To nie jest pasterska troska, lecz urzędnicza komunikacja korporacji religijnej, świadcząca o dereligizacji i proceduralnym wygaszeniu sensu nadprzyrodzonego.

X (Twitter)
Visit Us
Follow Me
Śledź przez Email
RSS
Kopiuj link
URL has been copied successfully!
Przewijanie do góry
Ethos Catholicus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.