Portal LifeSiteNews (1 września 2025) relacjonuje audiencję „ojca” Jamesa Martina SJ u „papieża” Leona XIV w Watykanie, podczas której lider promocji ideologii LGBT w strukturach posoborowych zapewnił o kontynuacji „otwartości” wobec „katolików LGBTQ” wzorem bergoglianizmu. To kolejny akt zdrady depozytu wiary pod płaszczykiem „miłosierdzia”.
Portal Opoka (1 września 2025) promuje film „Marzenie Świętego Maksymiliana” przedstawiający rzekomą realizację wizji „o. Kolbego” dotyczącej budowy kaplicy w Niepokalanowie. Aktor Dariusz Kowalski nazywa go postacią „wyprzedzającą epokę”, podkreślając jego „odwagę, wyobraźnię i miłość”. Artykuł milczy o teologicznych kontrowersjach otaczających tę postać i jej kult w strukturach posoborowych. Ta hagiografia modernistycznej ikony demaskuje głęboki kryzys doktrynalny neo-kościoła.
Portal Sacdrdjo (30 sierpnia 2025) publikuje krytyczną analizę działalności Dominika Chmielewskiego SDB, twórcy ruchu „wojowników Marji” związanego z sektą medjugorską. Autor tekstu wskazuje na:„otwarte przyznawanie się i to z dumą do zauroczenia sektą medjugorjańską”, infantylne elementy rytuału pasowania na rycerza oraz naruszenie ślubów zakonnych przez spożywanie posiłków w centrum handlowym zamiast we wspólnocie. Całość kończy się pozorną troską o nawrócenie duchownego, podczas gdy prawdziwym problemem jest systemowa apostazja neo kościoła.
Portal Więź.pl (29 sierpnia 2025) relacjonuje oskarżenia przeciwko „księdzu” Dominikowi Chmielewskiemu ze zgromadzenia salezjańskiego o nadużycie stosunku zależności w celach seksualnych. Tekst przedstawia relację kobiety twierdzącej, że duchowny wykorzystał jej duchową ufność do nawiązania niegodnych kontaktów, wspierając się retoryką pseudomistyczną („Jezus i ja bardzo Cię kochamy”). „Gazeta Wyborcza” publikuje szczegóły komunikacji, w której Chmielewski manipulował ofiarę za pomocą języka sakralnego, by następnie doprowadzić do kontaktów cielesnych. Struktury posoborowe ograniczyły się do biurokratycznych procedur, zaś rzecznik salezjanów próbował zrównywać odpowiedzialność kapłana i świeckiej w myśl heresy egalitaryzmu. Ten przypadek odsłania nie tylko grzech osobisty, lecz przede wszystkim systemowy rozkład neo kościoła pozbawionego nadprzyrodzonej łaski i dyscypliny kanonicznej.
Portal Opoka (25 sierpnia 2025) relacjonuje gest Mahyli Roth, „Miss Kostaryki”, która oddała koronę konkursową figurze „Matki Bożej Anielskiej” w Cartago, tłumacząc to jako wypełnienie obietnicy złożonej Bogu. Artykuł wychwala ten akt jako przejaw „pokory” i „wiary przenoszącej góry”, pomijając jego głęboko bałwochwalczy i naturalistyczny charakter.
Portal LifeSiteNews (22 sierpnia 2025) relacjonuje otwarcie w Madrycie dorocznego zgromadzenia Globalnej Sieci Katolików Tęczowych (GNRC) – organizacji parasolowej dla grup LGBT działających pod szyldem katolicyzmu. Jak podkreślono, „kardynał” Jose Cobo Cano z Madrytu oficjalnie przyjął organizatorów, deklarując współpracę w budowaniu „bardziej inkluzywnego Kościoła”. Podczas wydarzenia współprzewodniczący GNRC – Marianne Duddy-Burke i Christopher Vella, żyjący w związkach homoseksualnych – ogłosili, że „prawa LGBTI to prawa człowieka, które każdy chrześcijanin powinien rozumieć i bronić”. Wśród prelegentów znalazł się James Alison – były ksiądz, który publicznie odrzucił celibat i nauczanie Kościoła o grzechu sodomskim, a następnie uzyskał wsparcie od „papieża” Franciszka. Materiał wskazuje na sprzeczność między nauczaniem doktrynalnym a praktyką posoborowych struktur, przywołując jednocześnie encykliki Piusa XI czy Piusa XII.
Portal „Tygodnik Powszechny” (19 sierpnia 2025) przedstawia apologetyczny portret Heleny Kowalskiej (1905-1938), znanej jako „siostra Faustyna”, gloryfikując jej rzekome objawienia i promując kult „Miłosierdzia Bożego” jako „najpopularniejszy towar eksportowy polskiego katolicyzmu”. Artykuł pomija całkowicie doktrynalne potępienia jej pism przez autentyczny Magisterium Kościoła, przedstawiając neo-kościelną narrację jako normatywną.
Portal eKAI (17 sierpnia 2025) relacjonuje XII Pielgrzymkę Czcicieli Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach, gdzie „kardynał” Stanisław Dziwisz nawoływał do „bycia świadkami miłosierdzia w życiu osobistym, rodzinnym i społecznym”. Artykuł gloryfikuje postać „świętej” Faustyny Kowalskiej oraz rolę „papieża” Wojtyły w propagowaniu modernistycznego kultu „Bożego Miłosierdzia”, całkowicie oderwanego od katolickiej nauki o sprawiedliwości i grzechu. To nie pielgrzymka, lecz rytuał apostazji w sercu neo-kościelnej struktury.
Portal Vatican News PL informuje o planowanym spotkaniu „papieża” Leona XIV z ubogimi w Ogrodach Papieskich, przedstawiając je jako „głęboko ewangeliczny gest inspirowany Ostatnią Wieczerzą”. Ta farsa liturgiczno-społeczna stanowi kwintesencję apostazji posoborowej, gdzie Najświętsza Ofiara zostaje zredukowana do narzędzia rewolucyjnej agitacji społecznej.
Portal LifeSiteNews (14 sierpnia 2025) relacjonuje wypowiedzi „biskupa” Josepha Stricklanda gloryfikującego Marcela Lefebvre’a jako obrońcę Mszy Trydenckiej oraz krytykującego „papieża” Leona XIV za kontynuację „reform” Franciszka. Strickland określa Lefebvre’a mianem „wiernego katolika”, którego „historycznie uznają”, zaś neo-Mszę oskarża o utratę sacrum. Jednocześnie deklaruje modlitwę za uzurpatora z Rzymu, dystansując się jedynie od wybranych błędów, nie zaś od samej struktury apostazji. Oto jak neo-Kościół buduje własną hagiografię modernistycznych herezjarchów, by utrwalić mit „autentycznej tradycji” w ramach soborowego paradygmatu.
