Trener piłkarski i wiara: katolicka krytyka duchowości sportowej sprzed soboru
Cytowany artykuł relacjonuje, że Zlatko Dalic, trener chorwackiej reprezentacji piłkarskiej, jest gościem honorowym w sanktuarium Sinj podczas modlitewnego przygotowania do uroczystości Wniebowzięcia Najświętszej Marji Panny. W swoim świadectwie mówi, że Bóg daje mu siłę do pokonywania przeszkód i realizacji marzeń; podkreśla, że wiara to fundament codziennej pracy i decyzji, a jego życie związało się z franciszkanami oraz Matką Bożą. Artykuł opisuje pielgrzymki Dalicia, jego dzieciństwo w bliskim kontakcie z duchowieństwem oraz przekonanie, że duchowe wartości kształtują postawę młodzieży i sportowców. Na zakończenie tekst zwraca uwagę na prośbę wiernych o wiarę i dążenie do doskonałości poprzez Boską pomoc, a także na wewnętrzne przekonanie, że pieniądze nie stanowią celu, lecz środek do wyrażania miłości i patriotyzmu. Relacja zawiera także informację o jubileuszu sanktuarium Sinj oraz o tym, że duchowy wychowanie w reprezentacji ma duże znaczenie dla kształtowania postaw zawodników.
„Bóg pomógł pokonać przeszkody i spełnić marzenia” oraz „Kiedy patrzę na swoją dzisiejszą pozycję, wszystko jest cudowne, ale moja droga wcale nie była łatwa” to wyraźne deklaracje, które autorzy artykułu zestawiają z publicznym wyznawaniem wiary w kontekście sukcesu sportowego. Tezy te składają się w jednym zdaniu: “Przeszkody trzeba pokonywać; Bóg dał mi siłę, by to zrobić.”
Relacja ukazuje pewien charakterystyczny sosjet religijno-sportowy, w którym publiczne świadectwo wiary i praktyk religijnych towarzyszą ambicjom sportowym. Tekst opisuje również, że Dalic „całe dzieciństwo spędził w bliskim kontakcie z franciszkanami” i że Matka Boża była „ważną przekazicielką wiary”; wreszcie, autorzy podkreślają, że “bliskość z Kościołem” i „wychowanie” w środowisku duchowieństwa kształtują postawę zawodnika i ludzi młodych.
Zanim przejdziemy do analizy, należy stwierdzić jedno: relacja ukazuje, iż praktyki religijne oraz maryjne nabożeństwa stają się integralną częścią życia publicznego i zawodowego obywateli, co z perspektywy niezmiennej nauki katolickiej przed soborem stanowi&nbs;pewien problem, gdyż sfera sportu i polityki publicznej nie powinny zastępować sakramentalnego i nauczania Kościoła w jego autentycznej tradycji. W naszej analizie ukazujemy, że takie połączenie jest jedynie symptomem duchowego bankructwa współczesności i wynika z liberalnego odchylenia od niezmiennych praw Kościoła.